Ο Άγιος Βασίλης και οι λιμοκοντόροι

ΜΕΓΑΛΑ παιδιά είμαστε. Χωρίς όμως, αυτό να σημαίνει ότι δεν έχουμε δικαίωμα να απευθυνόμαστε στον Άγιο Βασίλη. Δεν είναι μόνο τα πιτσιρίκια που ζητάνε δώρα. Είναι και οι μεγάλοι που έχουν ανάγκες. Και ψευδαισθήσεις για το πως θα τις καλύψουν. Τι μπορείς να ζητήσεις; Ένα αρκούντως σοβαρό ζήτημα, είναι να περιοριστεί όσο το δυνατόν η σαχλαμάρα στη καθημερινότητά σου. Κατ αρχήν, από το αποκαλούμενο πολιτικό προσωπικό. Εκλογικό έτος είναι το 2019. Κάποια στιγμή, αργά η γρήγορα ο κυρίαρχος λαός θα προσέλθει στις κάλπες. Ο καθείς θα επιλέξει, τι θα ψηφίσει κατά το δοκούν. Κατά πόσο κόβει η γκλάβα του. Το ποιοι θα σε κυβερνήσουν είναι δικιά σου υπόθεση. Από κει και πέρα, όπως έχει πει ο Ισοκράτης, «μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου και της κάλπης, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται».

ΝΑ δώσει λοιπόν η Παναγιά σ αυτόν το λαό τη θεία φώτιση. Ότι κόμμα κι αν ψηφίζει να κάνει τις καλύτερες δυνατές επιλογές. Να επιλέξει κανονικούς ανθρώπους. Ψηφίζεις, φερ ειπείν Σύριζα. Δικαίωμά σου. Είναι ανάγκη να φτάσεις στην Αυλωνίτου; Είναι ανάγκη να φτάσεις στον Πάντζα; Ψηφίζεις Νέα Δημοκρατία. Είναι ανάγκη να φτάσεις σε Κικίλια και Σοφία Βούλτεψη; Αφού θέλεις ντε και καλά να ψηφίσεις, αφού ντε και καλά έχεις τη ψευδαίσθηση, ότι κάποιος θα σε σώσει, πήγαινε στο μη χείρον βέλτιστον. Θα μου πείτε τώρα και με το δίκιο σας, μία κουβέντα είναι αυτή. Πήγαινε εσύ να βρεις το βέλτιστον, από το χείρον. Εύκολο είναι; Ποιος κανονικός άνθρωπος, θα πάει να μπλέξει με τα κόμματα και την πολιτική; Υπάρχει κανονικός άνθρωπος που να κατεβαίνει για βουλευτής, για να τον επιλέξεις; Υπάρχει κανονικός άνθρωπος να κατεβαίνει για δήμαρχος; Όταν δεν έχεις κανονικό πρωθυπουργό, θα έχεις κανονικούς υπουργούς, βουλευτές και δημάρχους;

ΠΗΓΕ ο Αλέξης και εγκαινίασε τις σκάλες, ενός σταθμού στο Μετρό Θεσσαλονίκης. Και καλά ξηγήθηκε. Αύριο θα εγκαινιάσει τους ανελκυστήρες. Μεθαύριο τα μηχανήματα έκδοσης εισιτηρίων. Τι να καταλάβουνε τα βόδια οι ψηφοφόροι; Αν ο ελληνικός λαός είχε συναίσθηση θα έστελνε στη Βουλή τον Λεβέντη; Τον Παπαχριστόπουλο και τον Ζουράρι; Όταν έχεις να κάνεις με βαζιβουζούκους, έτσι θα ξηγηθείς. Και βάλανε και ταμπέλα απ έξω, «Μετρό Θεσσαλονίκης στάση Συντριβάνι». Τι στάση είναι αυτή; Πως γίνεται να υπάρχει στάση, όταν δεν υπάρχουνε συρμοί; Τι σόι στάση είναι αυτή, όταν τίποτα δεν σταματάει και τίποτα δεν ξεκινάει; Ψιλά γράμματα αυτά για τον Αλέξη. Όταν δεν έχει κανένα πρόβλημα να λέει, βγήκαμε στις αγορές, βγήκαμε από τα μνημόνια, θα κωλώσει να εγκαινιάσει τις κυλιόμενες σκάλες ενός σταθμού, ενός μετρό που θα ξεκινήσει σε δύο χρόνια;

ΝΑ μην είμαστε άδικοι όμως. Ο διοικητικός ηγέτης, δεν πάει στη Νέα Φιλαδέλφεια, να επιβλέψει, τα έργα στο γήπεδο που θα παίζει η ΑΕΚ; Κι όχι μία και δύο φορές. Σχεδόν κάθε βδομάδα. Μέχρι και οι ποδοσφαιριστές πήγανε. Όλη η ομάδα κι ο Χιμένεθ μαζί. Κατεβήκανε από του πούλμαν, μαζεύτηκαν, κάνανε, ζντο, ζντό, ζντο, πήρανε από μία μπάλα και κλωτσάγανε. Στο οικόπεδο. Στο χώμα. Όπως λοιπόν παίξανε μπάλα στο χώμα οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ, έτσι έπαιξε μπάλα κι ο Τσίπρας με Σπίρτζη και Νοτοπούλου στο εργοτάξιο. Ποιο είναι το διάφορο; Όσο υπήρχε γήπεδο πέρυσι τέτοια εποχή στη Νέα Φιλαδέλφεια, όταν πήγε η ομάδα της ΑΕΚ, άλλο τόσο υπάρχει Μετρό στη Θεσσαλονίκη, που πήγε η ομάδα Σύριζα . Γιατί λοιπόν, το ένα να το λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη μας και το άλλο να το κοροϊδεύουμε και να γελάμε;

ΚΑΠΩΣ έτσι φέραμε τη κουβέντα εκεί που θέλαμε. Τι να ζητήσεις λοιπόν από τον Άγιο Βασίλη, σχετικά με το ποδόσφαιρο; Δεν γίνεται. Να σου φέρει κανονικό προεδρό, στην ΕΠΟ κι όχι εντολοδόχο; Αδύνατον. Να σου φέρει έναν κανονικό Αρχιδιαιτητή, κι όχι εντολοδόχο; Όνειρο απατηλό. Να σου φέρει κανονικούς διαιτητές κι όχι Κουσιαύτηδες και Τσαμούρηδες; Αδιανόητο. Να σου φέρει έναν κανονικό ομοσπονδιακό προπονητή κι όχι έναν παραμύθι φούρναρη θρησκόληπτο; Ούτε η Παναγία της Τήνου δεν μπορεί να κάνει αυτό το θαύμα. Τελειώνει το ματς με την Εσθονία και πλησιάζει τον Αγγελάρα, ο δαιμόνιος ρεπόρτερ με το μαρκούτσι στο χέρι. Ποια είναι η πρώτη κουβέντα που βγαίνει από το στόμα του; «Από έμενα δεν θα ακούσετε ψέμματα». Δεύτερη δεν χρειάζεται ν ακούσεις. Παίρνεις γραμμή περί τίνος πρόκειται, τον χαιρετάς και φεύγεις.

ΥΠΟΘΕΣΗ εργασίας: Είναι να συνεταιριστείς με κάποιον. Η, έχεις απέναντί σου, έναν που σου ζητάει δουλειά. Η, τον γαμπρό, που σου έχει φέρει η κόρη σου. Αρχινάει να σου μιλάει και σου λέει, «από μένα , δεν θα ακούσεις ψέμματα». Πως ξηγιέσαι; Στις δύο πρώτες περιπτώσεις, είπαμε. Τους χαιρετάς και φεύγεις. Στη τρίτη, τον πετάς έξω με τις κλωτσές. Κι αν θέλει να τον φορτωθεί η κόρη σου, κακό του κεφαλιού της. Αν κάποιος έχει το θράσος, να σε περνάει τόσο κορόιδο, ώστε να σου πετάει κατάμουτρα, «εγώ δεν είμαι ψεύτης» είναι ικανός για τα πάντα. Κάπως έτσι φτάσαμε στο τέλος. Τίποτα λοιπόν δεν πρόκειται να γίνει. Τίποτα δεν πρόκειται ν αλλάξει με το νέο έτος. Κανείς να μην περιμένει τίποτα. Ούτε από τους πολιτικούς, ούτε από τον Άγιο Βασίλη. Από κανέναν. Εκτός, αν το μυαλό σου έχει μείνει στάσιμο στην ηλικία των τεσσάρων ετών. Όσο αληθινός είναι ο Άγιος Βασίλης άλλο τόσο αληθινοί είναι οι λιμοκοντόροι της πολιτικής. Συμπέρασμα: Ότι κάνεις στη ζωή θα το κάνεις μόνος σου. Μην περιμένεις από κανέναν τίποτα.

Στη μουσική επιλογή, it’s a Tom Waits Christmas.