Παναθηναϊκός : Η εμπιστοσύνη του κόσμου δεν πρέπει να προδοθεί

Ο κόσμος κάθε μεγάλης ομάδας θέλει όραμα για να στηρίξει από την καρδιά του. Αυτό συνήθως το δίνει η διοίκηση. Η κεφαλή κάθε συλλόγου.

Στον Παναθηναϊκό, όμως, πλέον δεν ισχύει. Οι οπαδοί του «τριφυλλιού» εδώ και τέσσερις μήνες έχουν αρχίσει και πάλι να… ζεσταίνονται με την ποδοσφαιρική ομάδα. Αιτία ξεκάθαρα οι παίκτες και ο Γιώργος Δώνης με τον Νίκο Νταμπίζα. Οι ταλαντούχοι ποδοσφαιριστές που διαθέτει. Σαφώς και θα μπορούσε το ρόστερ να έχει ακόμα περισσότερη ποιότητα, αλλά με το πώς ξεκινούσε το πρωτάθλημα, όλοι πρέπει να σκέφτονται ρεαλιστικά. Και να είναι λίγο παραπάνω υπομονετικοί. Ξέρω είναι δύσκολο αυτό στην Ελλάδα, όμως, δεν γίνεται διαφορετικά.

Ο κόσμος έχει εναποθέσει τις ελπίδες του στους παίκτες και στα δύο στελέχη. Τον τεχνικό διευθυντή και τον προπονητή (εννοείται και τους άμεσους συνεργάτες τους συν τους Σαραβάκο, Κωνστάντο). Δεν μπορούν να αντλήσουν ελπίδα από κανέναν άλλον. Σε όλες τις κανονικές ομάδες το στίγμα το δίνει η διοίκηση, το αφεντικό. Στο «τριφύλλι» ακόμα και να θέλει ο Γιάννης Αλαφούζος να στείλει μήνυμα, στην καλύτερη περίπτωση θα περάσει αδιάφορα, στη χειρότερη μπορεί να προκαλέσει αναστάτωση με επιπτώσεις για την ομάδα κι αυτό δεν πρέπει να συμβεί. Μια χαρά έχει βρει την ηρεμία του ο σύλλογος.

Θυμάμαι τον ξεσηκωμό των οπαδών για τον Νταμπίζα στην πρώτη του θητεία. Ανεπιθύμητος. Μέχρι και ο Καραγκούνης είχε αναφερθεί τότε από τον Αλαφούζο για να καλμάρει τις αντιδράσεις του κόσμου, με τις γνωστές συνέπειες στις σχέσεις τους. Ο τεχνικός διευθυντής, ωστόσο, παρήγαγε έργο στην πρώτη του θητεία. Μετά έγινε το λάθος της απομάκρυνσής του (συνέβησαν κι άλλα βέβαια), αλλά λίγα χρόνια αργότερα ο Νταμπίζας επέστρεψε. Πιο ώριμος, πιο έμπειρος, ίσως και πιο αποφασιστικός.

Ο μεγαλομέτοχος, αφού μετέτρεψε το προηγούμενο διάστημα σε… γλάστρες τους Ζιλμπέρτο Σίλβα, Νίκο Λυμπερόπουλο, έδειχνε μπερδεμένος με τους Φύσσα, Βόκολο, έδωσε υπερεξουσία στον Στραματσόνι και δεν είδε ποτέ ως στρατιώτη του συλλόγου τον Ουζουνίδη, αποφάσισε να φέρει πίσω τον Νταμπίζα πακέτο με έναν ικανό κι έμπειρο τεχνικό. Δώνης και Νταμπίζας γνωρίζουν τη νοοτροπία του Παναθηναϊκού, ο 49χρονος τεχνικός με τον Σαραβάκο και τον Γρηγόρη Παπαβασιλείου καλύτερα από όλους τους άλλους κι επιπλέον έχουν εδώ και χρόνια εξαιρετικές σχέσεις. Αρα, δεν υπήρχε πρόβλημα να μην… κολλήσουν.

Τι χρειαζόταν για να αρχίσει την επανεκκίνηση ο Παναθηναϊκός; Να πέσει το μπάτζετ, όπως κι έγινε σε επίπεδα που μπορεί να το σηκώσει ο Αλαφούζος με τα έσοδα που είχε, να πληρώνονται στην ώρα τους οι παίκτες και να τηρούνται οι διακανονισμοί με τους δεκάδες πιστωτές. Το πιο σημαντικό, όμως, ήταν η δουλειά στο «Γ. Καλαφάτης» από τον Δώνη, η μετάδοση της νοοτροπίας νικητή και του ομαδικού και μαχητικού πνεύματος. Σε όλα αυτά τα στοιχεία, τουλάχιστον έως τώρα, Δώνης και Νταμπίζας είναι απολύτως επιτυχημένοι.

Στήριξαν με πράξεις κι όχι με λόγια τα νέα παιδιά, υπάρχει δικαιοσύνη εντός κι εκτός γηπέδου, όσα μετέφεραν στους παίκτες για τις εξωαγωνιστικές συνθήκες –επίσης μέχρι στιγμής- έχουν τηρηθεί. Και τηρούνται εξαιτίας του Αλαφούζου. Ναι, δεν είναι ο χειρότερος άνθρωπος του κόσμου. Έχει κάνει τρομερά λάθη. Εγκλήματα αν προτιμάτε. Αλλά τώρα το παλεύει. Μέχρι να φύγει, μέχρι να βρει συμπαίκτη, για όσο τουλάχιστον είναι στον Παναθηναϊκό, κάνει μία προσπάθεια. Με πενιχρό μπάτζετ, που δεν αρμόζει στο μέγεθος του «τριφυλλιού». Το σημαντικό, ωστόσο, είναι ότι ο σύλλογος δεν έπεσε στον γκρεμό. Έναν γκρεμό, στο χείλος του οποίου, ο ίδιος ο Αλαφούζος τον οδήγησε. Παρέλαβε ένα χάος, αλλά είχε έξι χρόνια να συμμαζέψει την κατάσταση. Ούτε ένα ούτε δύο. Δεν χρειάζεται, λοιπόν, να λέμε τι έγινε το 2000, το 2005, με την πολυμετοχικότητα ή λίγο μετά απ’ αυτήν.

Το θέμα είναι ότι αποκλείεται να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη του κόσμου. Την έχει χάσει ανεπιστρεπτί. Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι το καλοκαίρι ανεβάζει σημαντικά το μπάτζετ (που δεν θα συμβεί, τουλάχιστον στο επιθυμητό επίπεδο… της κοινής Παναθηναϊκής γνώμη) και φέρει 3-4 ποιοτικούς παίκτες, πάλι δεν θα εισπράξει τα εύσημα. Ο ίδιος το προκάλεσε αυτό. Ο κόσμος, λοιπόν, αντλεί την αισιοδοξία του στα ελληνόπουλα. Στους μαχητές που είδε στον πρώτο γύρο και στους Δώνη, Νταμπίζα. Πιστεύει σ’ αυτούς πολύ και εκτιμά ότι ακόμα και με λίγα χρήματα θα δημιουργήσουν έναν ανταγωνιστικό, αξιοπρεπή, περήφανο Παναθηναϊκό. Που στόχο από την επόμενη περίοδο θα έχει την κορυφή. Αυτή την εμπιστοσύνη οι οπαδοί δεν θέλουν να την προδώσουν αυτοί που στηρίζει. Και δεν πρέπει να προδοθεί.