Καλό παιδί, καλή Πρωτοχρονιά

Είθισται, πόσο μάλλον αυτές τις γιορτινές μέρες, να δείχνουμε μεγαλύτερη συμπάθεια, ειδικά σε ανθρώπους που απολύονται. Ακόμα κι αν το μεροκάματο δεν είναι από τα συνηθισμένα, ακόμα κι αν γνωρίζουμε ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν θα στηθεί σε ουρά σε ταμείο ανεργίας και θα έχει πλούσιο τραπέζι απόψε, χωρίς να προβληματίζεται ιδιαίτερα για την… επόμενη μέρα, δεν έχουμε λόγο να μην αντιμετωπίζουμε με… στοργή τον Τσάβι Πασκουάλ.

Κανείς δεν μπορεί να τον ψέξει ως προς τη συμπεριφορά του. Κύριος, ευγενικός, ξέρει καλά τα κόλπα του μάρκετινγκ, δεν έδωσε το παραμικρό δικαίωμα. Ως εκ τούτου, είναι από τους ανθρώπους που δεν μπορείς να δεις με… αντιπάθεια. Ακόμα κι αν υποχρέωσή μας (βάσει επαγγέλματος) είναι να βλέπουμε καθέναν από την ίδια απόσταση, άνθρωποι σαν τον Καταλανό κόουτς, κερδίζουν τη συμπάθειά σου.

Είναι καλό «παιδί», δεν θα διαφωνήσουμε. Είναι, όμως, καλός προπονητής; Υπήρξε κάποια στιγμή που το έδειξε, όσο κάθονταν στην άκρη του «πράσινου» πάγκου; Βελτίωσε παίκτες; Έκανε καλές επιλογές; Στήριξε αυτές τις επιλογές; Έκανε εκείνη την προπόνηση και προετοιμασία που έπρεπε;

Κατά την ταπεινή μου άποψη ο Πασκουάλ «τέλειωσε» τη στιγμή που οι μισοί παίκτες (μαζί με αυτόν) επέστρεψαν με το πούλμαν και οι άλλοι με αεροπλάνο από την Κωνσταντινούπολη. Δύσκολα διαχειρίσιμη κατάσταση, από αυτές που δεν υπάρχουν στα… βιβλία προπονητικής, που δεν έχουν συμβεί πολλές φορές για να υπάρχει πεπατημένη, όμως εκεί έπρεπε να λειτουργήσει με το ένστικτο και τη στόφα του μεγάλου προπονητή. Δεν το έπραξε. Κι εδώ είναι η αρχή (ίσως και το τέλος) της συζήτησης…

Αν προπονητής αυτού του επιπέδου, με τέτοια αμοιβή και προϋπηρεσία, που -σε τελική ανάλυση- δεν έχει ανάγκη τον Παναθηναϊκό για το επόμενο συμβόλαιό του, δεν μπορεί να πείσει τον πρόεδρο να λειτουργήσει με ψυχραιμία, ή έστω τους παίκτες του να λειτουργήσουν ομαδικά, τότε προπονητές της Α2, της Β’ και της Γ’ εθνικής, πρέπει να… πέφτουν στα γόνατα και να κάνουν τα κέφια των «ισχυρών», για να μπορέσουν να χτίσουν καριέρα.

Βεβαίως, κατέκτησε εγχώριους τίτλους κι αυτό δεν παραγράφεται, όπως επίσης απέτυχε να περάσει στο φάιναλ φορ, παίζοντας με πλεονέκτημα έδρας, απέναντι όμως σε μεγαθήρια. Δεν είναι τόσο τα αποτελέσματα, όσο η εικόνα του Παναθηναϊκού, που -επί ημερών Τσάβι- έπαψε να παίζει σκεπτόμενο μπάσκετ, να «σημαδεύει» στην επίθεση, ενώ στην άμυνα δεν είχε αρχές κι ευθύνες, με αλλαγές που περισσότερο έκρυβαν και λιγότερο βοηθούσαν.

Αν δεν λεγόταν Πασκουάλ, αν δεν είχε προϋπηρεσία στην Μπαρτσελόνα, θα ήταν ένας εξαιρετικά μέτριος προπονητής, που δύσκολα θα έβρισκε ανοιχτή την πόρτα του ΟΑΚΑ για να μπει με το αυτοκίνητό του και να φτάσει μέχρι τα αποδυτήρια.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Γι’ αυτό και με το που εμφανίστηκε στην Αθήνα ο Πιτίνο φάνηκε η διαφορά. Γιατί απλά δεν είναι όλοι οι προπονητές ίδιοι…