Απίστευτα πράγματα έγιναν και πάλι και οδήγησαν στην ήττα του Άρη από την Κύμη.
Πραγματικά, τι να πρωτοπεί κανείς μετά από αυτό το παιχνίδι που παρακολουθήσαμε. Να σταθεί στο ότι ο Άρης κατάφερε να χάσει και αυτό το παιχνίδι, παρά το γεγονός ότι και πάλι βρέθηκε να κερδίζει με 17 πόντους; Στο ότι παίκτες και προπονητής δεν είχαν για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι καθαρό μυαλό; Στο ότι οι διαιτητές παίζουν τον Άρη, την ομάδα που έκανε το μπάσκετ εθνικό σπορ στην Ελλάδα, εχθρικά;
Πραγματικά δεν έχω ιδέα του τι γίνεται σε ότι αφορά την διοικητική κατάσταση στην ομάδα, τι γίνεται στα αποδυτήρια και τι κάνουν στις προπονήσεις. Παρακολουθώντας από έξω όμως τα πράγματα, αυτό που βγαίνει αβίαστα σαν συμπέρασμα είναι ότι η ομάδα πάει απροστάτευτη. Και σε ότι αφορά το έμψυχο δυναμικό της και σε ότι αφορά την αντιμετώπιση της από την διαιτησία.
Διαβάζω ότι υπήρχαν μέλη της διοίκησης που δεν συνόδεψαν την ομάδα στην Χαλκίδα, σε ένα παιχνίδι από τα πιο σημαντικά της αγωνιστικής περιόδου. Αν ισχύει αυτό, τότε οι συγκεκριμένοι θα πρέπει να σκεφτούν πολύ σοβαρά για ποιο λόγο έκαναν αυτή την επιλογή.
Το μοναδικό πράγμα που υπάρχει, πλέον, για τον Άρη, είναι η άρση του BAN. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Θα πρέπει να αρθεί η απαγόρευση των μεταγραφών και να ενισχυθεί η ομάδα με ποιοτικούς παίκτες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Για να μην μπει σε μεγαλύτερες περιπέτειες.
Αν δεν μπορείτε να το πετύχετε μόνοι σας, όσοι είστε στην διοίκηση, πείτε το. Δεν είναι κακό. Βγείτε και μιλήστε με ειλικρίνεια στον κόσμο. Ζητήστε βοήθεια. Αλλά πείτε το. Κανείς δεν είναι μέσα στο λογιστήριο ή στην τσέπη σας.
Αυτό το πράγμα που είδαμε και στην Χαλκίδα δεν ήταν Άρης. Είναι κρίμα, γι αυτούς που ήρθαν στο γήπεδο από κάθε γωνιά της Ελλάδας μέσα στις γιορτές, για να στηρίξουν αυτή την φανέλα που λατρεύουν. Ουσιαστικά , πάλι εντός έδρας έπαιζε ο Άρης.