Αυτό που άξιζε να κρατήσει από πέρσι ο Άρης, αλλά δεν υπάρχει και κοστίζει.
Εύκολο δεν είναι. Πέρασαν (παρά ένα ματς) τα μισά του δρόμου και η ομάδα βρίσκεται εκτός των πέντε προνομιούχων θέσεων στο πρωτάθλημα, ενώ πριν φύγει το 2018, με τον αποκλεισμό από τον Εργοτέλη γνωρίζουμε ότι και το 2019 θα προστεθεί στην πολύ μακρά πια λίστα των ετών χωρίς τίτλο, που φτάνει στο 49…
Από την άλλη, μια ψυχρή ματιά χωρίς συναισθηματικά κριτήρια, υπαγορεύει ότι δεν έχει χαθεί ο δρόμος για να κλείσει η σεζόν θετικά, με βήμα προς τα εμπρός: Σήμερα, ο Άρης χρειάζεται να πάρει έναν βαθμό περισσότερο από την Ξάνθη και μια νίκη περισσότερη από τον Παναιτωλικό σε 16 αγώνες, για να είναι σε θέση που θα τον οδηγήσει στο επόμενο Europa League, εφόσον ένας από τους υπόλοιπους τέσσερις (ή πέντε) κατακτήσει το κύπελλο.
Περιμένουμε την υλοποίηση του σχεδιασμού, ξέρουμε ποιοι αποφασίστηκε να αποχωρήσουν και τις θέσεις στις οποίες αναμένεται ενίσχυση. Από το Σάββατο, που ξεκινούν οι προπονήσεις και πάλι, μέρα κατά την οποία μάλλον κανένα νέο πρόσωπο δεν θα είναι στα αποδυτήρια στο Νέο Ρύσιο, περιμένουμε αυτό που αποτελεί τη μεγαλύτερη έλλειψη ως τώρα: Τη συναντίληψη και την υιοθέτηση του στόχου.
Ο Καρυπίδης δεν το είπε στα αποδυτήρια από την αρχή. Ο Ερέρα δεν το έβαλε εκεί μέσα, αφού προφανώς δεν του τέθηκε σαν σαφής στόχος και ελάχιστοι προπονητές θα βάλουν με προσωπική ευθύνη ένα στόχο που θα τους πιέσει, όταν δεν το έχει κάνει ο εργοδότης τους. Ο Διαμαντόπουλος δεν το πήρε πάνω του, αφού αφενός μεν δεν το έκαναν οι δυο προηγούμενοι, αφετέρου δε, η συμμετοχή του στην ομάδα ξεκίνησε αφού αυτή είχε αρχίσει να παίρνει μορφή.
Είναι προφανές, ότι χρειάζεται, οι τρεις «αρχές», η ιδιοκτησία, η τεχνική ηγεσία και η αθλητική διεύθυνση, να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα: «Στόχος η Ευρώπη, προϋπόθεση η βελτίωση, επιθυμητή και η διαμόρφωση των συνθηκών προόδου της ομάδας στο χτίσιμό της, με το βλέμμα και στο άμεσο μέλλον». Γίνεται πολύ εύκολα, με μια απλή επίσκεψη του Καρυπίδη σε μια προπόνηση και μια, όλη κι όλη, πρόταση.
Είναι ευθύνη των άλλων δύο στην συνέχεια, να εξηγήσουν ότι η ομάδα, όσοι θα την αποτελούν από τον επόμενο επίσημο αγώνα και έπειτα, οφείλει να θυμηθεί το πιο σημαντικό στοιχείο, το μυστικό που είχε πέρσι ο Άρης, το μόνο που άξιζε να κρατήσει το κλαμπ, αλλά δεν υπάρχει: Στοχοπροσήλωση, ομαδικό πνεύμα μέσα και έξω από το γήπεδο και συνειδητοποίηση ότι μόνο κάτω από αυτή την αρχή, θα είναι αποτελεσματικό και το ταλέντο που μπορεί να έχουν οι μονάδες.