Ουσεϊνού Μπα: Το νέο project «μαρτυρά» την εξέλιξη

Ουσεϊνού Μπα. Αγνωστος στο ευρύ κοινό. Αγνωστος ακόμη και στους «ειδικούς» του γαλλικού ποδοσφαίρου. Ενας από τους πολλούς Αφρικανούς που βρήκαν την ευκαιρία να ζήσουν το ευρωπαϊκό όνειρο. Στα 20 του χρόνια πέρασε τα σύνορα. Μετά από λίγες εβδομάδες αναγκάστηκε να επιστρέψει στο Ντακάρ της Σενεγάλης, καθώς δεν μπορούσε να βγάλει βίζα και άδεια εργασίας. Επέμεινε. Επέστρεψε και υπέγραψε στην Γκαζελέκ Αζαξιό. Για να παίξει. Και έπαιξε. Ο Φρανσουά Μοντέστο τον ανακάλυψε, τον παρακολούθησε, «μέτρησε» τα περιθώρια εξέλιξης, ζύγισε όλες τις παραμέτρους και αποφάσισε να εισηγηθεί την απόκτησή του.

Αυτή είναι η ποδοσφαιρική διαδικασία μιας τέτοιας μεταγραφής. Μια διαδικασία που πιθανότατα ακολουθούν οι περισσότεροι σκάουτς του πλανήτη. Είναι το πρωτόκολλο, είναι ο σωστός, ο ενδεδειγμένος τρόπος για να μειώσεις την πιθανότητα λάθους. Ανακάλυψη, παρακολούθηση, αξιολόγηση. Με τη διαφορά, ωστόσο, ότι η συντριπτική πλειοψηφία των σκάουτς των ομάδων δεν κάνει λάθος. Ποτέ. Διότι (σχεδόν) ποτέ οι σύλλογοι δεν παίρνουν παίκτες από τα τμήματα σκάουτινγκ που έχουν φτιάξει και πληρώνουν. Επιλέγουν να τα χρησιμοποιούν κυρίως για… συμβουλευτικούς λόγους, αδιαφορώντας συχνά ακόμη και για σούπερ περιπτώσεις που μπορεί να εμφανίσουν.

Ο Ολυμπιακός πέρασε από αυτό το μονοπάτι. Είναι αλήθεια ότι στη διάρκεια των χρόνων χάθηκαν παίκτες και ευκαιρίες. Αλλά επειδή πάντα κάτι χάνεις, κάτι κερδίζεις, έτσι και στην εξελικτική διαδικασία της σχέσης διοίκησης-σκάουτινγκ στον Ολυμπιακό, αναπτύχθηκε μία τέτοια σχέση και εμπιστοσύνη, που τα πράγματα άλλαξαν. Και άλλαξαν διότι φάνηκαν αποτελέσματα. Αρχικά τα αποτελέσματα φάνηκαν από τους παίκτες που δεν αποκτήθηκαν και εξελίχθηκαν σε παίκτες πρώτης γραμμής (Μεντί, Καραμό, Καμανό). Παίκτες που έφτασαν να κοστίζουν 30-40 εκατομμύρια, ενώ όταν είχαν πέσει στο τραπέζι κόστιζαν από 300.000 € έως 1.500.000 €.

Ο Ολυμπιακός έπαθε και έμαθε. Με τη διοίκηση των Πειραιωτών και προσωπικά τον Βαγγέλη Μαρινάκη να παίζει βασικό ρόλο στην αλλαγή κατεύθυνσης και στην εμπιστοσύνη προς το σκάουτινγκ και προσωπικά στον Μοντέστο. Ο ισχυρός άνδρας του Ολυμπιακού είναι αυτός που καθορίζει την πολιτική. Αυτό είναι το ορθό και το λογικό. Ο πληρώνων είναι και ο αποφασίζων. Με το ποδόσφαιρο να μην αποτελεί εξαίρεση. Αποφάσισε να ακολουθήσει το ποδόσφαιρο και ο Ολυμπιακός εξελίσσεται. Ανακαλύπτει και βγάζει στον αφρό σπουδαίες περιπτώσεις ποδοσφαιριστών. Ο Σισέ και ο Καμαρά είναι μόνο δύο από αυτές τις περιπτώσεις. Ο Κούτρης επίσης. Ο Μεριά το ίδιο. Και πολλοί ακόμη, που αποκτήθηκαν ή θα αποκτηθούν.

Η απόκτηση του κάθε Σισέ, του κάθε Καμαρά, του κάθε Μπα, είναι ομαδική δουλειά. Αλλά η απόφαση είναι ενός. Αυτός ο «ένας» είναι που πρέπει να αποφασίσει εάν θα δείξει εμπιστοσύνη στον άνθρωπο που επέλεξε να κάνει μια δουλειά. Ο Μαρινάκης δείχνει εμπιστοσύνη στα ποδοσφαιρικά πρόσωπα της ομάδας του, όπως διαχρονικά δείχνει στα στελέχη του. Και όταν το αφεντικό σου αντιλαμβάνεται ότι κάνεις για τη δουλειά, σωστά, τίμια, με αποτέλεσμα, είσαι γνώστης και όχι καιροσκόπος ή σκλάβος του -ούτως ή άλλως ακραία ελκυστικού- «ποδοσφαιρικού παζαριού», τότε σε εμπιστεύεται και σε αφήνει να δουλέψεις.

Αλλά η εμπιστοσύνη κερδίζεται. Και ειδικά σε μαγαζιά-τέρατα όπως ο Ολυμπιακός, για να κερδίσεις την εμπιστοσύνη επιβάλλεται να φέρεις άμεσα αποτελέσματα. Και να είσαι καθαρός. Το τμήμα σκάουτινγκ του Ολυμπιακού φέρνει αποτελέσματα. Όπως και οι άνθρωποι που κάνουν τις μεταγραφές. Και η ομάδα που έχει δημιουργηθεί, υπό την ομπρέλα του Μαρινάκη, επιβεβαιώνει ότι ξέρει να κάνει τη δουλειά. Εξάλλου, όταν προκύπτει συνεργασία τεχνοκρατών – ποδοσφαιρικών, με σεβασμό, εμπιστοσύνη, κατανόηση και… ταχύτητα, το ποσοστό επιτυχίας πάντα μεγαλώνει.

MUST READ

Ο Ολυμπιακός ψάχνει... συμπαίκτες στην Ευρώπη: Η 13η θέση και ο δρόμος για το 5ο εισιτήριο (pics, vids)

Το νέο πρότζεκτ με τη μεταγραφή του Ουσεϊνού Μπα «μαρτυρά» όλα τα παραπάνω. Μαρτυρά την εξέλιξη του Ολυμπιακού, στον τρόπο λειτουργίας, στον τρόπο λήψης (ποδοσφαιρικών) αποφάσεων, στην πολιτική που έχει χαράξει ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Μια πολιτική με βασικό μέλημα το χτίσιμο μιας στέρεης βάσης, τόσο αγωνιστικά όσο και σε επίπεδο στελεχών.