Εγινε θύμα της υποχωρητικότητας του

Το έργο είχε φανεί εδώ και μέρες, για να μην πω μήνες. Το παιχνίδι ήταν χαμένο από το ξεκίνημα της σεζόν. Ένα ρόστερ ανομοιογενές, με ελλείψεις και αρκετές παθογένειες, ήταν σίγουρο ότι θα εμφάνιζε αδυναμίες, κόντρα σε ομάδες με πλάνο, ταλέντο και ομοιογένεια. Οι σαρωτικές αλλαγές του περασμένου καλοκαιριού, όχι μόνο δεν βοήθησαν τον Πασκουάλ να φτιάξει την ομάδα όπως θα ήθελε, αλλά εν τέλει του φόρτωσαν και παραπάνω προβλήματα απ’ αυτά που θα μπορούσε ίσως να αντιμετωπίσει.

Ήθελε τον Κόπονεν, του ανανέωσαν τον Παππά που δεν ήθελε. Έχασε τον Τζέημς, του έφεραν τον Λάνγκφορντ, που δεν ήταν η πρώτη του επιλογή. Ήθελε τεσσάρι με σουτ και αθλητικό, αποκτήθηκε ο Τόμας ως η έσχατη επιλογή από τη λίστα του. Αναζητούσε αθλητικό πεντάρι, του έφεραν τον γερόλυκο, αλλά φτηνό Λάσμε. Του έφυγε ο Ντένμον ξαφνικά και δεν του τον αντικατέστησαν. Του «φόρτωσαν» τον Παπαγιάννη, δημιουργώντας μια τετράδα ψηλών χωρίς συνοχή. Θα μου πείτε…και η δική του ευθύνη που είναι; Κατά την γνώμη μου στο ότι δεν τα βρόντηξε να φύγει το περασμένο καλοκαίρι.

Από την πρώτη στιγμή που ο Τσάβι Πασκουάλ ανέλαβε τις τύχες του Παναθηναίκού, τον Οκτώβριο του 2016, είχα πει ότι πρόκειται για έναν προπονητή με πολλές αδυναμίες, κωλύματα και ταβάνι, δηλαδή ότι δεν θα μπορούσε να οδηγήσει τους πράσινους σε ένα Final Four και στην επιστροφή στην κορυφή της Ευρώπης. Από την άλλη όμως ήταν, σε σχέση με ότι είχε στη μετά Ομπράντοβιτς εποχή καθίσει στον πάγκο, η μοναδική περίπτωση προπονητή αυτού που λέμε «από το πάνω ράφι». Προπονητής δηλαδή που έχει πάρει τίτλο στην Euroleague, που έχει εμπειρία από την κορυφαία διοργάνωση, που ξέρει να χειριστεί μεγάλα καράβια και προσωπικότητες.

Το ταμείο βγαίνει σίγουρα θετικό. Τρεις τίτλοι, από τους τέσσερις εγχώριους που μπορούσε να πάρει. Ένα πρωτάθλημα μέσα στην έδρα του αιωνίου αντιπάλου, έναν αποκλεισμό του Ολυμπιακού σε νοκ άουτ φάση στο Κύπελλο, είναι σίγουρα παράσημα που μένουν και του αξίζουν. Στην Euroleague από την άλλη, ναι μεν η ομάδα δεν έκανε την υπέρβαση, δεν υπέστη και πισωγύρισμα όμως. Αποκλείστηκε δύο φορές, με πλεονέκτημα έδρας βέβαια, από αντιπάλους που κατέκτησαν στο τέλος το τρόπαιο. Ίσως λοιπόν να ήταν και άτυχος. Ας τον ευχαριστήσουμε επομένως για την προσφορά του και ας ελπίσουμε ότι ο αντικαταστάτης του θα είναι καλύτερος, γιατί επί της ουσίας δεν έχει σημασία να διώξεις κάποιον, αλλά με ποιον τον αντικαθιστάς.

Υ.Γ. Η φημολογία περί πρόσληψης του Ρικ Πιτίνο, αν αληθεύει, στα δικά μου τα μάτια μοιάζει με κίνηση περισσότερο εντυπωσιασμού, παρά ουσίας.