Το παρακράτος του ελληνικού ποδοσφαίρου ζει και βασιλεύει

Το πρόβλημα του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι βαθύ. Πιο βαθύ από όσο νομίζουν κάποιοι οι οποίοι θεωρούν ότι με κινήσεις λαϊκισμού και επιδερμικές αλλαγές μπορούν να γιατρευτούν οι πληγές του.

Το σημερινό κτύπημα στον διαιτητή Θανάση Τζήλο είναι άλλη μια απόδειξη ότι το παρακράτος του ελληνικού ποδοσφαίρου ζει και βασιλεύει.

Απαγορεύουν μετακινήσεις οπαδών, φτιάχνουν νόμους με ιδιώνυμα για τα γήπεδα και τους οπαδούς, αυστηροποιούν τις ποινές, κυνηγάνε τους πυρσούς και νομίζουν ότι έτσι φτιάχνουν το ποδόσφαιρο.

Όχι κύριοι, δε φταίνε οι οπαδοί για όλα τα κακά το ελληνικού ποδοσφαίρου. Οι ιθύνοντες φταίνε και αυτοί που αδυνατούν να αποδεχτούν τις επιβεβλημένες αλλαγές (σε πολλούς τομείς) για να έρθει η περίφημη εξυγίανση.

Η ελληνική διαιτησία βρίσκεται σε κακά χάλια (για πολλούς λόγους) αλλά το VAR που θα έφερνε μεγαλύτερη αξιοπιστία καθυστερεί. Γιατί;

Θεωρώ τους περισσότερους Έλληνες διαιτητές κακούς και προτιμώ τους ξένους, γιατί οι δικοί μας σφυρίζουν πολλές φορές ότι θέλουν και όχι ότι βλέπουν.

Αλλά αυτό συμβαίνει τελικά πολλές φορές, επειδή σφυρίζουν υπό καθεστώς φόβου, τρομοκρατημένοι από επιθέσεις και απειλές.

Τα τελευταία εννιά χρόνια έχουν γίνει πάνω από 30 επιθέσεις σε διαιτητές, βοηθούς, παρατηρητές αλλά και γενικά σε παράγοντες διαιτησίας! Πως να σφυρίξουν μετά αυτό που βλέπουν και όχι αυτό που τους ζητάνε ή προσπαθούν να τους επιβάλουν;

Το μενού περιλαμβάνει απ’ όλα: βόμβες, χειροβομβίδες, φωτιές, επιθέσεις face to face, μαφιόζικα κτυπήματα και πρακτικές που θα ζήλευαν γκάνγκστερ άλλων εποχών. Οι πιο ήπιες μορφές επιθέσεων ήταν λεκτικής βίας αλλά με γερές δόσεις εκφοβισμού και απειλών για χειρότερα.

Και πριν το 2009 είχαμε πολλά κρούσματα (τη φωτιά στο καθαριστήριο του Γιώργου Δούρου τον Φεβρουάριο του 2000, τοβ ξυλοδαρμός του διαιτητή Μπάκα τον Μάϊο του 1995, τις σφαίρες στον πρώην διαιτητή Γιάννη Σπάθα, πατέρα του Ηλία Σπάθα, τον Ιούλιο του 2000 κτλ) αλλά τα τελευταία χρόνια τα πράγματα έχουν ξεφύγει τελείως με 30+ περιστατικά επιθέσεων!

Πριν τον ξυλοδαρμό του Τζήλου είχαμε τη φωτιά στο σπίτι του Γιώργου Μπίκα, και πιο πριν (από το 2009 έως τώρα) επιθέσεις στους Καρατζίκα, Δαλούκα, Αμπάρκιολη, Καλόπουλο, Βασάρα, Σιδηρόπουλο, Παμπορίδη, Τρύφωνα, Κωνσταντινέα, Καλύβα, Τσαχειλίδη, Ζωγράφο, Κύρκο, Καλογερόπουλο, Σωμαρακάκη και Κύζα.

Το 2016 είχαμε μέχρι και εισβολή στο ξενοδοχείο Χίλτον από αγνώστους, κατά την διάρκεια της ετήσιας εκδήλωσης της ΕΠΣ Αθηνών. Έψαχναν διαιτητές και παρατηρητές οι οποίοι είχαν τραπεί σε φυγή, ενώ τον ίδιο χρόνο τρεις βοηθοί διαιτητές (Σαμοΐλης, Τουμπακάρης και Κουντουρέλης) τραυματίστηκαν από «ντου» αγνώστων στο ΚΥΒΕ Περιστερίου, την ώρα σεμιναρίου για τους διαιτητές του λεκανοπεδίου.

Ποιοι βρίσκονται πίσω από όλες αυτές τις επιθέσεις;

Μεμονωμένοι ή ακόμη και οργανωμένοι αγανακτισμένοι οπαδοί;

Δε νομίζω…

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Οι μαφιόζικες επιθέσεις κρύβουν από πίσω τους οργανωμένο έγκλημα. Και για άλλη μια φορά, με την επίθεση στον Τζήλο, φάνηκε ότι το παρακράτος του ελληνικού ποδοσφαίρου ζει και συνεχίζει να δρα ανεξέλεγκτα…