Το κίνητρο στον ΠΑΟ πρέπει να συμβαδίζει με την ποιότητα

Πέντε γκολ και δύο ασίστ στο πρωτάθλημα μετράει ο φορ του Παναθηναϊκού Φεντερίκο Μακέντα και όλα έχουν δώσει βαθμούς. Όπως νίκη και βαθμούς στον όμιλο έχει δώσει και το μοναδικό έως τώρα γκολ που σημείωσε στο κύπελλο, στο ματς με τον Παναιτωλικό. Τον οποίο είναι άγνωστο αν θα ξαναβρεί το Σάββατο στον δρόμο του, εξαιτίας του τραυματισμού στον αριστερό αστράγαλο.

Ο 27χρονος φορ ξεπέρασε για πλάκα την περσινή του επίδοση στη Serie B με τη Νοβάρα. Είχε τρία γκολ πέρσι σε 28 αγώνες πρωταθλήματος κι ένα γκολ σ’ ένα ματς κυπέλλου. Τη σεζόν 2016-17 με την ιταλική ομάδα είχε επτά γκολ σε 21 παιχνίδια. Κι αυτή την επίδοση φαίνεται ότι θα την αφήσει πίσω του σχετικά γρήγορα. Το ρεκόρ του σε μία χρονιά είναι τα 13 γκολ. Στο πρώτο μισό της σεζόν πέτυχε τρία γκολ σε 15 ματς με τη Ντονκάστερ και στο δεύτερο μισό δέκα γκολ σε 18 αγώνες με τη Μπέρμιγχαμ. Αυτόν τον αριθμό θα φανεί αν θα καταφέρει να τον πιάσει. Δείχνει, όμως, ότι μπορεί να φτάσει διψήφιο αριθμό τερμάτων.

Στατιστικά σε αυτό πόνταραν οι Νταμπίζας, Δώνης όταν τον επέλεξαν προσεκτικά και μάλιστα τον Σεπτέμβριο. Πιο αργά δεν γινόταν… Ήθελαν να είναι απόλυτα σίγουροι. Είχα αναφέρει το καλοκαίρι ότι ο φορ που θα έρθει πρέπει οπωσδήποτε να δώσει μίνιμουμ δέκα γκολ στον Παναθηναϊκό. Δεν είναι και το πιο υγιές σε μία ομάδα να σημειώνει ένας μόνο ποδοσφαιριστής είκοσι γκολ και οι υπόλοιποι μαζί καμιά δεκαριά. Αλλά αν η άμυνα κρατάει και αυτά του βασικού φορ δίνουν βαθμούς, δεν νομίζω ότι δυσαρεστεί κανέναν. Ο Δώνης με τη δουλειά που γίνεται, έχει πάρει σκοράρισμα από πολλούς παίκτες. Εννέα παίκτες μέχρι στιγμής.

Από τον Μακέντα, όμως, δεν ήθελε ο 49χρονος τεχνικός μόνο γκολ. Ήθελε συμμετοχή στο παιχνίδι. Στο πρέσινγκ, στη δημιουργία. Τα έχει κι αυτά ο Ιταλός. Όχι ακόμα στον ιδανικό βαθμό, αλλά τα διαθέτει. Κι όσο περνάει ο καιρός δεδομένα θα βελτιώνεται. Στα εκτός έδρας παιχνίδια ειδικά δεν έχει δώσει ακόμα πολλά στο πρωτάθλημα, αλλά ποιότητα έχει για να κάνει κι εκεί τη διαφορά. Όλη η ομάδα, άλλωστε, εκτός έδρας έχει τα θέματά της και πρέπει να ανεβάσει την απόδοσή της.

Το μεγαλύτερο προσόν, ωστόσο, που βγάζει εκτός από την ποιότητά του,  ο Ιταλός φορ, όπως το έκανε ο Μπεργκ, ο Μολέντο κι άλλοι παίκτες στους δύσκολους οικονομικά καιρούς, είναι η δίψα, η θέληση να δείξει την αξία του. Σ’ αυτό πόνταραν πολύ στον Παναθηναϊκό και δικαιώνονται. Το μόνο που μένει να περάσουν ως νοοτροπία στον Μακέντα και σε οποιονδήποτε άλλον ποδοσφαιριστή είναι ότι μετράει η διάρκεια. Τίποτα δεν επιτυγχάνεται με έναν, δύο, τρεις μήνες καλής μπάλας.

Αυτός είναι ο οδηγός και για τις επόμενες κινήσεις. Ο Παναθηναϊκός αν δεν βρεθεί ισχυρός επιχειρηματίας να δώσει τα εκατομμύριά του, θα βαδίζει με τα έσοδά του και όποιες τρύπες μπορεί να κλείσει ο Γιάννης Αλαφούζος. Στο «τριφύλλι», πλέον πρέπει να έρχονται παίκτες που θέλουν πολύ να παίξουν ποδόσφαιρο. Και φυσικά να παίζουν και για την ομάδα. Παίκτες που θέλουν ν’ αποδείξουν. Εννοείται και να έχουν ποιότητα. Το ένα στοιχείο πρέπει να συμβαδίζει με το άλλο. Τι να κάνεις έναν έμπειρο φτασμένο παίκτη, αν έρθει για τη θάλασσα και τον ήλιο. Ο Νταμπίζας, άλλωστε, έχει δείξει ότι δεν τρελαίνεται με «ονόματα». Κίνητρο και θέληση ζητάει. Παίκτη που να κουμπώνει στο πρότζεκτ που έχει ξεκινήσει. Να μπορεί να κάνει τη διαφορά, αλλά πρωτίστως να θέλει να κάνει τη διαφορά…