Με τα λόγια «σφάζονται», αλλά οι ίδιοι πρωταγωνιστές τους τελευταίους εννέα μήνες, με όχημα τον Παναθηναϊκό, συνεργάζονται αγαστά και «σκανδαλωδώς» στις σκιές...
Γιάννης Αλαφούζος για την βομβιστική επίθεση: «Στον ΣΚΑΪ πάντα πιστεύαμε στην ελευθερία της έκφρασης και στην πολυφωνία. Πιστεύουμε μάλιστα ότι είναι υποχρέωση της κάθε κυβέρνησης να υπερασπίζεται αυτής της πολυφωνίας και της ελευθερίας της έκφρασης. Δυστυχώς από το 2014 ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ έχουν ξεκινήσει μία απίστευτη εκστρατεία λάσπης εναντίον του ΣΚΑΙ και μια εκστρατεία διασποράς ψευδών ειδήσεων εις βάρος μας. Συνεπώς πιστεύω ότι βασικός ηθικός αυτουργός για την σημερινή επίθεση είναι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ»…
Η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ: «Η βομβιστική επίθεση στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ είναι μια εγκληματική ενέργεια, που καταδικάστηκε απερίφραστα από την κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ σε όλους τους τόνους. Φαίνεται, όμως, ότι ο κ. Αλαφούζος άδραξε την ευκαιρία της επίθεσης για να εντείνει αυτό που κάνει τρία χρόνια τώρα από τα μέσα ενημέρωσης των οποίων είναι ιδιοκτήτης. Τη συκοφαντία, που ξεπερνά τα όρια της αθλιότητας. Με τις ανοησίες του κολλητού του κ. Γεωργιάδη, Άρη Πορτοσάλτε, περί ηθικής αυτουργίας της κυβέρνησης, τις οποίες επαναλαμβάνει ο κ. Αλαφούζος, επιβεβαιώνει την ορθότητα της επιλογής μας να αφήσουμε τους άθλιους προπαγανδιστές, χωρίς την παρουσία εκπροσώπων των «ηθικών αυτουργών της τρομοκρατίας» στα τηλεοπτικά τους πάνελ»…
Και η τοποθέτηση του υπουργού Ψηφιακής Πολιτικής, Νίκου Παππά, στο twitter: «Νωρίς το πρωί καταδικάσαμε την επίθεση. Ζητήσαμε να μην εργαλειοποιηθεί. Μέχρι το μεσημέρι έγινε η προβλεπόμενη συνεπαγωγή. Τους βομβιστές, λένε, ενέπνευσε και καθοδήγησε η απουσία βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ από τον ΣΚΑΙ. Ένα επιχείρημα από τη γκρίζα ζώνη μεταξύ χυδαίου και γελοίου»…
Τις διάβαζα και γελούσα. Τόσο προβλέψιμοι, τόσο υποκριτές! Αλληλοκατηγορούνται και αλληλοχαρακτηρίζονται, «σφάζονται» για χάρη της επικοινωνίας κι εκείνων που θα «τσιμπήσουν» με ασθενή μνήμη. Μια fake κατάσταση με fake επιχειρήματα ή, για να μην χαρακτηριστώ υπερβολικός, μια αντιπαλότητα που προβάλλεται μόνο όταν τα συμφέροντα δεν υπαγορεύουν συνεννόηση…
Μια συνεννόηση και μια συνεργασία (του Γιάννη Αλαφούζου και του Νίκου Παππά, του ιδιοκτήτη του Παναθηναϊκού και της κυβέρνησης) που το τελευταίο 9μηνο επιβεβαιώθηκε τρεις φορές και με σκανδαλώδη τρόπο. Χωρίς δηλώσεις, όμως (μην μας πάρουν πολλοί χαμπάρι)…
Αρχικώς, τον περασμένο Μάρτιο με τα χίλια ζόρια ψήθηκαν ποικιλλοτρόπως οι εταίροι των «πράσινων» στη λίγκα (με την γραμμή να εκπορεύεται από το υφυπουργείο Αθλητισμού, ήτοι από το Μαξίμου) προκειμένου να ψηφίσουν να αλλάξουν παρανόμως οι ποινές για την μη αδειοδότηση των ΠΑΕ, ώστε το τριφύλλι να μην υποβιβαστεί…
Ακολούθως, ο Ρέστης και ο Παϊρόιτζ επιστρατεύτηκαν ως «διάδοχη κατάσταση», ένα «πακέτο» που διακινήθηκε επίσης κυβερνητικά και έδωσε χρόνο πολύτιμο στον Αλαφούζο για να φτάσει ως το φθινόπωρο…
Και το φθινόπωρο, με Ντροπολογία, οι διατάξεις για τον εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης οφειλών τροποποιήθηκαν έτσι ώστε οι αθλητικές ανώνυμες εταιρίες να δικαιούνται ευνοϊκότερες ρυθμίσεις απ’ ότι οποιοσδήποτε άλλος τη χώρα! Ηταν ο μόνος τρόπος για να ελαφρύνει (από σχεδόν 1 εκατ. σε κάτω των 200.000) τις μηνιαίες προσωπικές υποχρεώσεις του ο Γιάννης Αλαφούζος έναντι του Δημοσίου, ως νόμιμος εκπρόσωπος του Παναθηναϊκού…
Μόνο αυτές τις τρεις συναλλαγές έκαναν στη «σκιά» οι μεν με τον δε τους τελευταίους μήνες. Αλλά στο φως και στις τηλεοπτικές κάμερες είναι εχθροί…
ΥΓ.: Το μεσημέρι στο «Πέτρος Βουζουνεράκης» της Γεράπετρας (για τους ντόπιους, Ιεράπετρα για τους υπόλοιπους) θα παίξουν για το Κύπελλο ο ΟΦΙ με τον Παναιτωλικό. Κι αφού οι γηπεδούχοι συστήθηκαν προ εβδομάδων στο πλατύ κοινό, με εκείνο το 2-2 στο ΟΑΚΑ με τον Παναθηναϊκό, ας αναφερθώ λίγο και στην ονομασία του γηπέδου τους (για να θυμηθούν οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι):
Ο Βουζουνεράκης, λοιπόν, που πέθανε νεότατος (το ’99, μόλις 57 ετών) είναι ίσως ο μεγαλύτερος φορ που έβγαλε το Κρητικό ποδόσφαιρο. Ξεκίνησε από τη Θύελλα Ιεράπετρας, στα 21 του (το 1963) ο Διαγόρας Ιεράπετρας αρνήθηκε να τον δώσει μεταγραφή στον Ολυμπιακό, παρά τις 600.000 δραχμές -ποσό τεράστιο για την εποχή- επειδή ο ντόπιος πρόεδρος ήταν… Παναθηναϊκός και την επόμενη χρονιά τον απέκτησε ο ΟΦΗ (105 γκολ σε οκτώ σεζόν με τους Ηρακλειώτες)!
Εγινε, μάλιστα, ο πρώτος στην ιστορία που αγωνίστηκε με την εθνική ομάδα όντας παίκτης επαρχιακής ομάδας (το 1970, επί Λάκη Πετρόπουλου ομοσπονδιακού, στο Ισπανία – Ελλάδα 2-1 μπήκε αλλαγή στη θέση του Κρητικόπουλου και έδωσε την ασίστ στον Παπαϊωάννου) και το 1972 μεταγράφηκε στον ΠΑΟΚ του Λες Σάνον. Ενας γρήγορος, όμως, και σοβαρός τραυματισμός έβαλε τέλος στην καριέρα του…