Ο ΠΑΟΚ δε χρειάζεται Καραπαπάδες, καταστρέφεται και μόνος του

Αν κάποιος προσπαθήσει να μπει έστω για λίγο στον οπαδικό μικρόκοσμο του ΠΑΟΚ, θα δει κατάφατσα μια μικρή Ελλάδα! Και μάλιστα την πιο αντιπροσωπευτική πλευρά της, αυτή με τις πόλεις-κράτη που μιλώντας την ίδια γλώσσα και πιστεύοντας στους ίδιους Θεούς πολεμούσαν σαν ορκισμένοι εχθροί, αυτή που ακόμα και την περίοδο της Τουρκοκρατίας σπαρασσόταν από εμφυλίους, για τον έλεγχο μιας βουνοκορφής.

Τέτοιες καταστάσεις βέβαια είναι σαφώς προτιμότερες από την κλασική προβατοποίηση που παρατηρείται στο κρατίδιο των ΠΟκεμον, όπου ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές περιμένουν όλοι τι θα πει ο Καίσαρας, για ν΄ αναφωνήσουν : «Χαίρε Καίσαρ, οι λοβοτομημένοι σε χαιρετούν -για να παπαγαλίσουν- »

Με αφορμή πρόσφατη αναφορά μου στα σορόπια της ορίτζιναλ για τον Τζάμπα, φίλος μου έστειλε σε φωτογραφία αυτούσια ανακοίνωση της πρώτης, που ανέφερε «επειδή ακούγονται πολλά περίεργα για Β και τέτοια, ούτε να σας περνάει από το μυαλό, θα μας βλέπετε συνέχεια μπροστά σας…»

Το πως από αυτό, φτάσαμε στο «Δημήτρη μου, Δημήτρη μου, που ανέλαβες την ομάδα στην πιο δύσκολη καμπή», χωρίς να ανοίξει μύτη, είναι θεωρητικά ένα ερώτημα, που λύνεται άμεσα όμως με τη θύμηση πως το να είσαι φθηνός στο αλεύρι, δε σημαίνει πως δεν είσαι ακριβός στα πίτουρα…

Στον ΠΑΟΚ όσο κι αν βρισκόμαστε στην αντιπέρα όχθη, το έχουμε τερματίσει με τη σειρά μας. Η οπτική μιας πλευράς μετά τον αποκλεισμό από την Ευρώπη, ήταν αυτή που είχε διαφανεί μετά την ήττα από το Βίντεο κλαμπ στην Ουγγαρία. Πως και καλά το κάναμε περίπου επίτηδες, για να επικεντρωθούμε στο πρωτάθλημα που μας καίει! Έγραφα και τότε πως το να βρίσκεις δικαιολογίες για να επουλώσεις τον πληγωμένο σου εγωισμό, είναι δοκιμασμένη λύση όχι πειστική όμως. Πόσο δε όταν αυτή όσο κι αν χαϊδεύει τον εγκέφαλο με την ίδια ευκολία που η μαρμελάδα αλείφεται στο ψωμί, διαψεύδεται από την πραγματικότητα,.

Για να μιλήσουμε πρακτικά δηλαδή τώρα που τελείωσαν όλα, ο ΠΑΟΚ που κατέθεσε κάθε ρανίδα αίματος, ιδρώτα και πνεύματος για να προκριθεί στους ομίλους του Τσουλου, απαξίωσε το Γιουρόπα;

Αυτό που δεν έκανε η Τσέλσι, παλιότερα ο Άγιαξ, η Λίβερπουλ, ομάδες που θεωρούνται θεριά, το έκανε ο ΠΑΟΚ που δεν έχει φτάσει ποτέ στους 16;

Εντάξει πείτε το, μην έχετε απαίτηση να το πιστέψουμε κιόλας.

Κι όλα αυτά επειδή το ενδεχόμενο να έπαιζε ο ΠΑΟΚ δυο Ευρωπαϊκούς αγώνες στα τέλη Φεβρουαρίου, θα υποθήκευε την προοπτική κατάκτησης του πρωταθλήματος! Το ότι σε ένα διάστημα πέντε μηνών που υπολείπεται μέχρι το τέλος της σεζόν,  οι 26-27 αγώνες που προβλέπεται να δώσει ο ΠΑΟΚ σε πρωτάθλημα και κύπελλο θα γίνονταν 28-29, συνιστούσε καταστροφή. Ούτε ως παραμύθι της γιαγιάς σε μικρά παιδιά, δε θα πουλούσε το σενάριο…

Αν το πίστευαν πραγματικά αυτοί που το λένε, με + 8 από γαύρο, που θα έρθει στην Τούμπα κι έχει και δυο αγώνες στην Ευρώπη, από τις οποίες θα επιστρέψει λες κι έκανε ορειβασία στο Έβερεστ, θα έπρεπε να είχαν βγει ήδη στο Λευκό Πύργο, πανηγυρίζοντας τον αποκλεισμό της Μίλαν πακέτο με το πρωτάθλημα..

Δεν το κάνουν όμως επειδή ούτε οι ίδιοι το πιστεύουν, το λένε επειδή ντρέπονται να ομολογήσουν πως ήμασταν χάλια και δεν αξίζαμε να περάσουμε..

Ακόμα και στρατηγική επιλογή της ΠΑΕ να ήταν, πως να εφαρμοζόταν στην πράξη, ο Λουτσέσκου είναι σε νεαρή ηλικία, προπονητικά, φέρελπις, κουβαλάει βαρύ όνομα που θα του ανοίξει πόρτες και ξέρει πως η προσωπική καταξίωση επιτυγχάνεται μόνο μέσω Ευρώπης. Καμμιά μεγάλη ομάδα δε θα του δώσει την ευκαιρία, επειδή το βιογραφικό του θα αναφέρει πως νίκησε τον Κομπότη, τον Παράσχο και πήρε πρωτάθλημα στο Ελλάντα.

Ας υποθέσουμε όμως πως κι ο Ρουμάνος ήταν στο κόλπο, ή ακόμα περισσότερο ήταν δική του απόφαση.

Ότι είπαμε για στον ίδιο ισχύει σε πολλαπλάσιο βαθμό για τους ποδοσφαιριστές, όσο δεμένοι κι αν είναι με την ομάδα ο Πρίγιο ή ο Ζαμπά, είναι απολύτως λογικό να έχουν ως στόχο το επόμενο βήμα, το μέγεθος του οποίου εξαρτάται αποκλειστικά από τις επιτυχίες στην Ευρώπη. Καλά λεφτά παίρνουν και από τον Σαββίδη, αυτές οι όμως οι στιγμές είναι που θα χρωματίσουν την καριέρα τους.

Πήραμε δηλαδή τον Ακπόμ δυο μέτρα παλικάρι σαν τα κρύα τα νερά, με την Άρσεναλ να διατηρεί ποσοστό μεταπώλησης, για να του πούμε «γιού πουτ γκολς του Κούγιας; νόου του Γιούροπ, ντοντ ραν δέαρ, μεικ τζόκινγκ»

«Αρ γιου τζόκινγκ; » θα μας απαντούσε…

Και να θέλαμε να το πιστέψουμε λοιπόν, δεν υπάρχει λογική στο παραπάνω αφήγημα και το ξέρουν καλύτερα οι διακινητές του, ούτε οι ίδιοι πείθονται…

Η άλλη πλευρά είναι αυτή που σκίζει τον Λουτσέσκου, που ήταν εξ αρχής ανεπιθύμητος στην Τούμπα, όχι για ποδοσφαιρικούς λόγους. Ως προπονητής της Ξάνθης κάποτε είχε ανοίξει βεντέτα με την κερκίδα, η οποία του έβριζε κάθε φύλλο του γενεαλογικού του δέντρου, ο Ρουμάνος απάντησε δεόντως και μπήκε στη μαύρη λίστα.

Ορισμένοι αποδέχτηκαν πως έτσι πάνε αυτά, όταν βρίζεις θα περιμένεις και απάντηση, κάποιοι αναθεώρησαν όταν μετά από χρόνια είδαν στο χορτάρι κανονική ομάδα με ταυτότητα και κάποιοι βλέποντας τον να κρατάει μόνος του επικοινωνιακά τον ΠΑΟΚ μετά την περσινή κλοπή, διαπίστωσαν πως αυτός είναι ο χαρακτήρας του τελικά. Δεν είναι από εκείνους που παριστάνουν τα καλά παιδιά, πνίγοντας αυτό που νιώθουν, για να γίνουν αρεστοί στην κοινή γνώμη. Προτιμούν να εκφράζονται, ακόμα κι αν το τίμημα είναι να γίνουν δυσάρεστοι και να δημιουργήσουν εχθρούς.

Μερικοί δεν του το συγχώρεσαν ποτέ, δεν τους το επέτρεψε η αλαζονεία τους βασικά να παραδεχτούν πως έκαναν λάθος κι αυτοί είναι που συνήθως υιοθετούν συμπεριφορά φιδιού. Από τον Δεκέμβρη του 2017 που η ομάδα άρχισε να πηγαίνει τρένο, σχεδόν έπεσαν σε κατάθλιψη. Το καλοκαίρι που ο ΠΑΟΚ έκανε εκείνη την εξωπραγματική πορεία στα προκριματικά, αποθέωναν τους παίκτες, τον Ιβάν, λες και η ομάδα πήγαινε με αυτόματο πιλότο χωρίς προπονητή. Αν είχε ξεκινήσει ήδη το Open θα αποθέωναν μέχρι και την Έλλη Στάη που με τα μάτια της σαγήνεψε τους αντιπάλους, για τον Λουτσέσκου, ούτε λόγος.

Τον τελευταίο χρόνο, ο ΠΑΟΚ έχει μόλις μια ήττα (!!!) κι ο Ιώβ να ήταν στη θέση τους, θα είχε σκάσει! Όταν λέω χρόνο, μιλώ ημερολογιακά, δώδεκα γ@μ@μένους μήνες, μια ήττα. Κι εμφατικά καλύτερος από τον αντίπαλο, στη συντριπτική πλειοψηφία των αναμετρήσεων!

Ευτυχώς για εκείνους όμως, ήρθαν οι αποτυχίες στην Ευρώπη και βγήκαν από τις τρύπες

Σαν τα χαρτιά δηλαδή, που περίμεναν, περίμεναν, περίμεναν και τελικά, έπειτα από μήνες αναμονής τους έκατσε.

Τα χαρτιά είναι χαρτιά βεβαίως και στο φινάλε έχουν ελπίδα να χαρούν με κάποια δική τους επιτυχία, όπως πρόσφατα πχ που μετά τις απανωτές απώλειες βάζελου και Ξάνθης, πάτησαν τετράδα.

Οι δικοί μας είναι καταδικασμένοι να κάνουν κηρύγματα και να χαίρονται μόνο με τις στραβές.

Αυτή είναι η κατάσταση που ζούμε στον ΠΑΟΚ, με τους ξερόλες και τους «τα θέλω όλα και άμεσα», λες και οι υπόλοιποι θέλουν τα μισά, ή δεν πικράθηκαν από τον αποκλεισμό.

Έχουμε φτάσει στο σημείο, αυτοί που περιμένουν τη στραβή για να μιζεριάσουν, να θεωρούν μόνο τους εαυτούς τους ΠΑΟΚ, οι άλλοι είναι τα λάχανα.

Στην πλειοψηφία τους βέβαια, ήταν οι ίδιοι που περίμεναν στη γωνία τον Σαββίδη να τον κράξουν στην πρώτη στραβή, ήταν αυτοί που είχαν βαφτίσει τον Λούκας, ως Λουλούκας και παρόμοιες χαριτομενιές.

Αυτοί που κάποτε φώναζαν «καλύτερα με Μπατατούδη, με αυτόν πήραμε και δυο κύπελλα», ξεχνώντας πως μαζί με τα δυο κύπελλα, άφησε και 10 εκ χρέη, που απειλούσαν τη βιωσιμότητα της ομάδας.

Τα οποία τα πλήρωσε το κορόιδο, για να μπορούν να βλέπουν ΠΑΟΚ Κυριακή, όχι για να χαίρονται, αλλά για να τρέφουν τη μιζέρια τους, όπως αποδείχτηκε τελικά.

Κι αφού φτάσαμε και με Ιβάν στα δυο κύπελλα και είμαστε καβάλα στ΄άλογο για το πρωτάθλημα, βρήκαν άλλη αφορμή για να βγάλουν κόμπλεξ.

Πάλι καλά που δε ζει ο Παντελάκης, για να λένε «φέρτε πίσω τον πρωταθλητή πρόεδρο» κι εκείνον όμως παρόμοιες νοοτροπίες του έβγαλαν τα συκώτια, αναγκάζοντας τον να μην θέλει ούτε να πατήσει στο γήπεδο για να δει μια ομάδα που εκείνος δημιούργησε και στην οποία αφιέρωσε όλη του την ύπαρξη.

Όπως αντιλαμβάνεσθε, εμείς εδώ στα Βόρεια της χώρας, δεν έχουμε ανάγκη ούτε Καραπαπάδες, ούτε κυρ Σάββες, ούτε Πατατάκηδες, ούτε Κεφτετζόγλου.

MUST READ

Ανανέωσε και έφυγε για… Βουδαπέστη ο Μουζακίτης (pic)

Είναι απλώς το συμπλήρωμα, το επιδόρπιο που λέμε, το μυστικό με εμάς είναι πως δε χρειάζεται κάποιος από τα ΠΟΚεμον για να γίνουμε άνω κάτω, τα καταφέρνουμε καλύτερα μόνοι μας…