Το πίστεψε, το τόλμησε, θριάμβευσε, δάκρυσε…

Η στιγμή, ιστορική. Η πρόκριση, ανεπανάληπτη. Η έκρηξη χαράς, πρωτοφανής. Η αίσθηση απονομής δικαιοσύνης, μοναδική. Ο Ολυμπιακός στους «32» του Europa League. Αποκλείοντας τη μεγάλη Μίλαν. Το ποδοσφαιρικό τέρας των 7 Champions League, μία από τις πιο βαριές, ασήκωτες φανέλες στον παγκόσμιο αθλητισμό. Μια νύχτα από εκείνες που δεν ξεχνάς ποτέ, που δεν θέλεις να χάσεις. Που ονειρεύεσαι να τη ζήσεις. Η ημέρα που o Δαυίδ ισοπεδώνει τον Γολιάθ. Καθαρά, στα ίσια, όχι με… σφεντόνες και από μακριά, αλλά face to face. Η ημέρα της δικαίωσης του προπονητή Πέδρο Μαρτίνς. Διότι όσα συνέβησαν στον αγωνιστικό χώρο του Γεώργιος Καραϊσκάκης, ήταν προαποφασισμένα. Σχεδιασμένα στην εντέλεια από τον άνθρωπο που επιλέχθηκε από τον Βαγγέλη Μαρινάκη, ως τον τεχνικό καθοδηγητή της επιστροφής του Ολυμπιακού στην κορυφή.

Ο Μαρτίνς είχε το θάρρος και πήρε το βάρος της δήλωσης «πιστεύω ότι θα προκριθούμε». Μια δήλωση που συνάδει με τη νοοτροπία του Ολυμπιακού και το πού θέλει να φτάσει ο κορυφαίος ελληνικός σύλλογος. Μια δήλωση δεν φανέρωσε αλαζονεία ή θράσος από πλευράς του 48χρονου τεχνικού. Φανέρωσε πίστη στη δουλειά του, πίστη και εμπιστοσύνη στο ταλέντο των ποδοσφαιριστών του, πίστη στη δύναμη του Γεώργιος Καραϊσκάκης. Αλλά και πίστη στο πλάνο. Ένα πλάνο νίκης, με συγκεκριμένη εξέλιξη, με ξεκάθαρες απαιτήσεις και οδηγίες. Ένα πλάνο που αποτυπώθηκε στην εντέλεια στον αγωνιστικό χώρο του Γεώργιος Καραϊσκάκης.

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ

Μετά το ατυχές παιχνίδι της Κυριακής με την Ξάνθη, ο Μαρτίνς είδε τους ποδοσφαιριστές του επηρεασμένους. Τους είδε εκνευρισμένους και «κολλημένους» σε όσα έγιναν στα Πηγάδια. Στην προπονητή της Τετάρτης, λοιπόν, φρόντισε να μιλήσει για δεύτερη φορά στη διάρκεια της εβδομάδας. Την πρώτη φορά είχε βάλει… χέρι στους Ερυθρόλευκους για την ισοπαλία στην Ξάνθη, αλλά παράλληλα τους είχε ξεκαθαρίσει ότι κανένα παιχνίδι που τελείωσε δεν θα τους απασχολεί, από τη στιγμή που έπονται δύσκολες μάχες. Την Τετάρτη, λοιπόν, το υπενθύμισε. «Εχουμε μπροστά μας ένα μεγάλο παιχνίδι. Είναι ραντεβού με την ιστορία. Μια μεγάλη ευκαιρία για όλους μας, να πετύχουμε κάτι μεγάλο», ανέφερε αρχικά. Για να συμπληρώσει, δίνοντας το στίγμα: «Αυτό που θέλω από εσάς είναι να είστε συγκεντρωμένοι στο παιχνίδι. Να ακολουθήσετε το πλάνο. Και θέλω ό,τι και να γίνει στο παιχνίδι, όποια κι αν είναι η εξέλιξή του, να το πιστέψετε. Να πιστέψετε ότι μπορούμε και ότι θα τα καταφέρουμε».

Η «ΜΠΛΟΦΑ» ΤΗΣ 11ΑΔΑΣ

Αμέσως μετά την ομιλία οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού βγήκαν στον αγωνιστικό χώρο του Γεώργιος Καραϊσκάκης, όπου διεξήχθη η τελευταία προπόνηση και ο Μαρτίνς έδειξε ότι το πλάνο του είχε και… μπλόφα. Επέλεξε, λοιπόν, να κάνει δοκιμή 11άδας. Θεωρητικά τουλάχιστον. Ενδεκάδα που περιλάμβανε τους εξής παίκτες: Ζοσέ Σα, Τοροσίδη, Σισέ, Βούκοβιτς, Τσιμίκα, Γκιγιέρμε, Καμαρά, Φορτούνη, Ομάρ, Ποντέσε, Μιγκέλ Ανχελ Γκερέρο. Μια 11άδα και μια (κυρίως) μια προσέγγιση του αγώνα με τη Μίλαν, που αποδείχθηκε «παγίδα» του Πορτογάλου. Σε όλους. Παίκτες, αντιπάλους, δημοσιογράφους. Μια παγίδα στην οποία έπεσε η Μίλαν (σ.σ. η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, έδωσε επίτηδες λάθος σχηματισμό -4-3-3 αντί 4-4-2- στην uefa, για να μπερδέψει τον Ολυμπιακό!).

ΦΟΡ-ΤΟΥΝΗΣ ΚΑΙ ΓΚΕΡΕΡΟ-ΦΟΥΣΤΕΡ

Εν τέλει ο Μαρτίνς αποκάλυψε την «μπλόφα» του το πρωί της Πέμπτης. Η κακοκαιρία του άλλαξε τα πλάνα, με αποτέλεσμα να ακυρώσει την πρωινή προπόνηση ανήμερα του αγώνα, όπου δουλεύονται συνήθως οι στατικές φάσεις και κάποια κομμάτια της τακτικής. Αφού, λοιπόν, ενημέρωσε για την 11άδα, αποκάλυψε το… νεωτεριστικό του σχέδιο, αναφορικά με τους ρόλους των ποδοσφαιριστών του κόντρα στη Μίλαν. Μεγαλύτερη αλλαγή όλων, η απόφασή του να ξεκινήσει και να τελειώσει το παιχνίδι με τον Φορτούνη σε θέση σέντερ φορ. Όχι περιφερειακού, λίγο μέσα, λίγο έξω: Σέντερ φορ. Και με ξεκάθαρη οδηγία να μην γυρίζει πίσω, αλλά να είναι κοντά στην περιοχή των Μιλανέζων.

Κι αν αυτό το είχαμε δει και παλαιότερα, το κόλπο με τον Γκερέρο, ήταν ένα από τα καινούργια. Από αυτά που λες ότι μπορεί να αλλάξει ακόμη και την καριέρα ενός παίκτη. Και να τον κάνει κάτι άλλο από ό,τι είναι. Κάτι πιο χρήσιμο, ίσως. Ο Μαρτίνς, λοιπόν, ενημέρωσε τον Γκερέρο ότι θα είχε τον ρόλο το επιτελικού μέσου ή δεύτερου επιθετικού, αν θέλετε. Με αρμοδιότητα να κάνει όσα πρέπει να κάνει ένα δεκάρι και κυρίως να πιέζει την άμυνα της Μίλαν. Να πιέζει αφόρητα. Να κάνει ό,τι είχαμε συνηθίσει από έναν κορυφαίο της Ερυθρόλευκης ιστορίας, τον μεγάλο Νταβίντ Φουστέρ. Ο συμπατριώτης του «Δαυίδ» τα έκανε όλα. Και τα έκανε σωστά. Στον απόλυτο βαθμό. Με το τρικ του Μαρτίνς να πιάνει στον ύπνο τον Γκατούζο, που ουσιαστικά δεν κατάλαβε ποτέ πώς έπαιζε ο Ολυμπιακός.

Ο ΦΕΤΦΑΤΖΊΔΗΣ ΚΑΙ Η ΑΛΛΑΓΗ ΠΛΑΝΟΥ ΜΕ ΚΟΥΤΡΗ – ΤΣΙΜΙΚΑ

Ο Μαρτίνς «ψαχνόταν» έως την τελευταία στιγμή για τον τρόπο που έπρεπε να αντιμετωπίσει τη Μίλαν, αλλά και για κάποια από τα πρόσωπα που θα επέλεγε για την 11άδα. Ο Φετφατζίδης ήταν μία έκπληξη. Τον εμφάνισε σε 11άδα σχεδόν δύο μήνες μετά και πήρε τα περισσότερα από αυτά που ζήτησε από τον Ελληνα εξτρέμ. Σχεδόν δύο ώρες πριν τον αγώνα, ωστόσο, άλλαξε πλάνο σχετικά με τον αριστερό μπακ. Ο Τσιμίκας ήταν «σίγουρος» για βασικός. Προετοιμάζονταν για βασικός, δοκιμάστηκε ως βασικός, σε κάθε συζήτηση αναφέρονταν ως βασικός. Στο βίντεο/τακτική, δύο ώρες πριν την έναρξη του ματς με τη Μίλαν, το χρίσμα αλλού. Ο Μαρτίνς επέλεξε τον Κούτρη. Και δικαιώθηκε.

Η ΤΑΚΤΙΚΗ, ΟΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΚΑΙ Η ΠΙΕΣΗ

Στο ίδιο βίντεο, ο Μαρτίνς εξήγησε και ανέλυσε τα πάντα για τον τρόπο που έπρεπε να παίξει ο Ολυμπιακός για να νικήσει τη Μίλαν. Διότι το ζητούμενο δεν ήταν η διαφορά. Αλλά η νίκη. Ο Πορτογάλος έδειξε σε κάθε παίκτη τι θέλει να κάνει. Εδειξε όλες τις επικίνδυνες κινήσεις των ποδοσφαιριστών των Ροσονέρι. Εβαλε τους Φορτούνη, Ποντένσε και Φετφατζίδη να μην γυρίζουν πίσω, ώστε να μην παίρνουν μέτρα οι ακραίοι μπακ της ομάδα του Γκατούζο, που είναι οι πιο επικίνδυνοι παίκτες της, σε συνδυασμό με τους εξτρέμ. Ανέβασε την άμυνα στο… κέντρο, εξηγώντας στον Σισέ πώς πρέπει να κινείται για να μην συμβεί ό,τι έγινε στο Μιλάνο με τον Ιγκουαΐν. Εκανε… ιδιαίτερα στον Καμαρά και του εξήγησε ότι εάν θέλει να γίνει ο παίκτης που μπορεί, πρέπει να κυριαρχήσει έναντι των πανάκριβων Κέσιε και Μπακαγιοκό. Το πέτυχε. Καθοδήγησε τους δικούς του μπακ, πώς πρέπει να παίζουν για να μην εκτεθούν από τους Τσαλχάνογλου και Καστιγέχο. Και δεν εκτέθηκαν.

ΤΟΡΟΣΙΔΗΣ… «ΣΕΝΤΕΡ ΦΟΡ»

Μία οδηγία που λίγοι αντιλήφθηκαν ότι έγινε από… πρόθεση και όχι από ανάγκη, ήταν η αλλαγή του Τοροσίδη. Ο «Τόρο» είχε ενημερωθεί από τον Μαρτίνς στην τακτική ότι σκόπευε να τον βάλει στο παιχνίδι το τελευταίο 15λεπτο, σε θέση επιθετικού, εάν ο Ολυμπιακός δεν είχε ακόμη το επιθυμητό σκορ! Ναι, επιθετικού. Σέντερ φορ. Εκεί, δηλαδή, που χρησιμοποιήθηκε! Με τον Μαρτίνς να μετακινεί τον πασπαρτού Γκερέρο στο αριστερό άκρο και να βάζει τον «Τόρο» δίπλα στον Φορτούνη. Αποτέλεσμα; Πρώτη φάση, χωρίς καν να έχει έρθει επαφή με την μπάλα, ο Τοροσίδης κερδίζει το πέναλτι της πρόκρισης! Μετά το πλάνο πήγε περίπατο.

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΗΜΙΧΡΟΝΟΥ

Στο τέλος του μεγάλου αγώνα ο Μαρτίνς δεν είπε τίποτε στους παίκτες του. Δεν χρειαζόταν. Η νίκη ήταν πιο σημαντική από κάθε λέξη. Εξάλου, είχε πει όλα τα «σωστά λόγια» στο ημίχρονο. Με το παιχνίδι στο 0-0, λοιπόν, ο 48χρονος τεχνικός έδειξε τον δρόμο της πρόκρισης. Με νηφαλιότητα, ψυχραιμία, σιγουριά στα λόγια και τις κινήσεις του. «Θέλω να έχετε υπομονή και να συνεχίσουμε να κάνουμε ό,τι κάνουμε. Αυτό το παιχνίδι θέλουμε να παίξουμε, συνεχίστε με αυτόν τον τρόπο», ήταν η αρχική του τοποθέτηση στην ανάπαυλα, με τη… γραμμή, ωστόσο, να καθορίζεται από τα επόμενα λόγια του. «Ξεχάστε την πρόκριση. Ξεχάστε τι χρειαζόμαστε. Να έχετε στο μυαλό μας μόνο τη νίκη και τίποτε άλλο. Να πάρουμε το παιχνίδι. Και εάν βάλουμε το πρώτο γκολ, θα έρθει και το δεύτερο. Θα το δείτε. Νικήστε το παιχνίδι και εμείς θα πανηγυρίσουμε», τους είπε χαρακτηριστικά.

ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Οι παίκτες του Μαρτίνς βγήκαν στον αγωνιστικό χώρο. Κατέθεσαν σώμα, ψυχή, ενέργεια, πάθος και πέτυχαν το μεγαλειώδες. Μια πρόκριση από εκείνες που δεν έχει χαρεί πολλές το ελληνικό ποδόσφαιρο. Μια πρόκριση-σταθμό στην ιστορία του Ολυμπιακού. Ενα αποτέλεσμα αντάξιο του συλλόγου και του κοινού του, που τόσο το ήθελε. Και κυρίως το άξιζε. Μια μεγάλη δικαίωση για τη δουλειά των παικτών και του προπονητή. Και ένα πλατύ χαμόγελο απόλυτης ικανοποίησης, σε συνδυασμό με δάκρυα χαράς και τρεμάμενη φωνή, από έναν άνθρωπο που έχει κάθε λόγο να απολαμβάνει τις στιγμές. Μια εικόνα πιο δυνατή από κάθε αίσχος, κάθε στήσιμο, κάθε παγίδα εναντίον του. Και ένα «είναι τρελός ο πρόεδρος», που το Καραϊσκάκη είχε πολλά χρόνια να ακούσει με τόσο πάθος και ειλικρίνεια.