Μία τέλεια μέρα για να είσαι Ολυμπιακός

Προσπάθησα να γράψω το μπλογκ κατά την διάρκεια του Ολυμπιακός-Μίλαν. Συγχωρέστε με, αλλά δεν μπόρεσα. Τι ζήσαμε θεέ μου… Εκτός από επαγγελματίες παιδιά, τυγχάνει να είμαστε και οπαδοί, που ασχολούνται με όλα τα αθλήματα της ομάδας τους και την ακολουθούν όπου μπορούν. Μακριά από την χαζή σεμνοτυφία που μαστίζει τον χώρο μας και το ψέμα του «εγώ είμαι δημοσιογράφος και δεν υποστηρίζω καμία ομάδα» που ακούς αριστερά και δεξιά. Ελάτε τώρα. Ποιος από εμάς δεν έχει φορέσει μία φανέλα μικρός, δεν είχε την μπάλα στα χέρια του (ή στα πόδια του) και παρίστανε έναν αθλητή της αγαπημένης του ομάδας να σκοράρει ένα γκολ ή ένα καλάθι;

Κάποια ομάδα υποστηρίζουν όλοι και ας λένε το αντίθετο. Τι όμορφη μέρα για να είσαι Ολυμπιακός αυτή η Πέμπτη. Από την προσπάθεια των παιδιών του Μπλατ στο ΣΕΦ που δεν τα παράτησαν, στην κατάθεση ψυχής των παλικαριών του Μάρτινς απέναντι στο μεγαθήριο της Μίλαν. Και με κλειστές τις φωνές αλλά μία τεράστια ικανοποίηση όλοι σπίτια μας μετά. Ωραία Πέμπτη… Γεμάτη Πέμπτη…

Ας πάμε στα του μπάσκετ τώρα.

Το μοναδικό που σκεφτόμουν όταν έφτανα στο ΣΕΦ ήταν η νίκη. Με μισό πόντο. Όπως και  να ερχόταν εμένα μου έφτανε. Από κάθε άποψη το θετικό αποτέλεσμα επί της Εφές θα ήταν ιδανικό για να δώσει ώθηση στους παίκτες του Μπλατ. Απέναντι σε μία ομάδα που φέτος έχει βαλθεί να μπει σφήνα στους διεκδικητές των εντυπώσεων και γιατί όχι του τίτλου.

Ο Ολυμπιακός έπρεπε να φτάσει στο 7-5 και σιγά σιγά να χτίσει και αυτοπεποίθηση για τη συνέχεια. Το δύσκολο πρόγραμμα περνάει, ακολουθεί η μάχη στην Βαρκελώνη που είναι και η αρχή της διαβολοβδομάδας. Οι Ερυθρόλευκοι παρουσίασαν μία εμφάνιση αυταπάρνησης. Αυτό που θέλουν οι ίδιοι οι οπαδοί τους να κάνουν και δεν είδαμε απέναντι στην Αρμάνι ας πούμε.

Σε ένα εξαιρετικό πρώτο δεκάλεπτο, την θολούρα της δεύτερης και τρίτης περιόδου και την… επανάσταση της τέταρτης.

Οντως έλειψε πολύ ο καλός Τουπάν, έλειψε και με το παραπάνω ο Παπανικολάου του «παντού στην άμυνα». Η Εφές είχε όλα τα στοιχεία για να βάλει δύσκολα στον Ολυμπιακό.

Δεν είχε κάτι να χάσει, γνώριζε ότι παίζει σε μία δύσκολη έδρα, οπότε και να έφευγε ηττημένη, δεν θα απογοητευόταν.

ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΑ ΦΑΟΥΛ

Είναι από τα πράγματα που πρέπει διαρκώς να προσέχει μία ομάδα στο παρκέ. Το πώς θα χρησιμοποιεί τα φάουλ της, για να βγαίνουν προς όφελός της και ανάλογα την περίσταση της αναμέτρησης. Ο Ολυμπιακός ήταν απολαυστικός στο πρώτο δεκάλεπτο σε επίθεση και άμυνα. Ήταν φοβερός αμυντικά δεχόμενος  12 πόντους στο δεκάλεπτο μην έχοντας κάνει φάουλ. Τα χρεώθηκε όταν έπρεπε στο τέλος και έκλεισε ιδανικά την περίοδο. Το πόσο καλά τα χειρίστηκε στην αρχή, τα χειρίστηκε χάλια στη συνέχεια.

Το αντίθετο έγινε στο δεύτερο δεκάλεπτο όμως. Ο Ολυμπιακός σε 8 λεπτά δέχθηκε 25 πόντους κάνοντας το δεύτερο του φάουλ με δυόμισι για το τέλος! Πως θα σπάσεις τον ρυθμό, πως θα τσακίσεις την όρεξη του άλλου. Του «σπας» τα χέρια.. Νόμος..

Το ίδιο έγινε και στη συνέχεια. Αυτό είναι ένα στοιχείο που πρέπει να δουλευτεί περισσότερο.

ΤΟΥΠΑΝ-Ε ΤΕΤΟΙΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ

Πάθος, τρέλα, όρεξη για βουτιά, έκρηξη. Ταιριάζουν στο DNA του Ολυμπιακού τέτοιοι παίκτες. Που παθιάζονται σε κάθε επιτυχημένη προσπάθειά τους σε άμυνα και επίθεση. Που πέφτουν για μία κατοχή στο παρκέ (λέγε με Γκος) και προσπαθούν να… καταπιούν την μπάλα. Που πανηγυρίζουν σαν τρελοί μία καλή τους πάσα και ας ξέρουν πως δεν έχουν σταθερό χρόνο στο ροτέισον της ομάδας τους (λέγε με Βεζένκοφ ως σμολ φόργουορντ). Που θα μπουν για ένα φάουλ ή για μία άμυνα..

Η θα επιστρέψουν μετά από τραυματισμό και θα αγωνιστούν σαν να μην πέρασε μία μέρα. Γενικότερα αυτό που παρατηρείς σε αυτήν την ομάδα είναι σύμπνοια και όρεξη για υπέρβαση. Με τα καλά της και με τα κακά της. Είπαμε.. Κάτι χτίζεται εδώ από τον Μπλατ. Και θέλει υπομονή… Ας του αφήσουμε να δουλέψουν, να δούμε τι μας επιφυλάσσει η συνέχεια…

ΥΓ1. Ο Μιλουτίνοφ είναι στιγμές που με αναγκάζει να κοιτάω το διαδίκτυο και να ψάχνω τον επόμενο σέντερ του Ολυμπιακού. Δεν μπορώ να πιστέψω πως θα παραμείνει του χρόνου στην Ελλάδα και πως δεν θα μετακομίσει στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Φοβερός στα πόδια, απίστευτη αντίληψη στη ρακέτα, τεράστια άκρα που αλλοιώνουν κάθε μπάλα..

ΥΓ2. Το πρόβλημα με τους βραχύσωμους-εκρηκτικούς πλέι μέικερ συνεχίστηκε. Σοβαρό θέμα στον άσο σε αυτό το κομμάτι. Για αυτό αναζητά γκαρντ ο Μπλατ, για αυτό αναγκαία θα πάρει.

ΥΓ3. Μιλώντας για τον τεχνικό του Ολυμπιακού. Θα ήθελα να μάθω πόσες πεντάδες άλλαξε μέχρι να βρεθεί το σωστό σχήμα στο παρκέ. Την ίδια ώρα επέλεξε να αφήσει εκτός τον Σπανούλη που ήταν αιτία επιστροφής στο παιχνίδι με την Εφές και να τον επαναφέρει όταν ζεματάει η μπάλα στα τελευταία  δευτερόλεπτα. Η νέα εποχή έχει ξεκινήσει και είναι κάτι που πρέπει να συμβιβαζόμαστε σιγά σιγά με αυτό..

ΥΓ4. Ρισπέκτ σε ΣΕΦ και Καραϊσκάκης για τον κόσμο. Όπως έπρεπε όταν έπρεπε.. Με τέτοια στήριξη λυγίζει και ο καθένας.

ΥΓ5. Ο τραυματισμός του Αγραβάνη είναι πολύ ύπουλος. Δεν πρέπει ΚΑΝΕΙΣ να βιαστεί για τον Αγρα. Γιατί ένας λάθος χειρισμός μπορεί να αποβεί μοιραίος και… πάπαλα για φέτος.