Δεν το έζησε, δεν το χάρηκε

Η ΑΕΚ το έζησε. Μια εμπειρία που έπρεπε να ζήσει. Σε μια διοργάνωση που έπρεπε να συμμετάσχει στν μετά-πρωταθληματική της χρονιά. Αυτό είναι το ένα σκέλος και δεν πρέπει να το ξεχνάμε, αν θέλουμε να πάμε σοβαρά στο επόμενο. Για αυτό και δεν αλλάζει η επιτυχία του καλοκαιριού. Η ΑΕΚ κόντρα σε Σέλτικ και Βίντι έκανε υπέρβαση (για τα δεδομένα της) και βρέθηκε στους ομίλους του Champions League. Αν θες να «μεγαλώσεις», θα πάθεις και θα μάθεις, πρέπει να παίξεις με τους καλύτερους. Και ελπίζω ότι η ΑΕΚ έβαλε καλά στο μυαλό της ότι έγινε φέτος και θα… μάθει για το μέλλον της. Τα χρήματα που παίρνει είναι και το μεγαλύτερο κέρδος, μετά την συμμετοχή της. Και μόνο που θα λειτουργούν «μαξιλαράκι» στο μεγαλύτερο έργο στην ιστορία της, ένα έργο που μπορεί να αλλάξει το επίπεδο και το στάτους της ως κλαμπ, είναι κέρδος. Διότι χωρίς γήπεδο, δεν μπορεί να πάει παρακάτω. Και αυτή η ΑΕΚ πρέπει να πάει παρακάτω.

Πάμε τώρα σε αυτά που θα μπορούσε να κάνει και δεν… έκανε. Θα μπορούσε να το ζήσει ευχάριστα η ΑΕΚ. Με εξαίρεση το ματς με την Μπενφίκα στο ΟΑΚΑ, η ΑΕΚ δεν βγήκε να παίξει ποδόσφαιρο. Δεν βγήκε να το ζήσει, να το χαρεί. Να δείξει τι μπορεί να κάνει. Πιθανότατα υπό τον φόβο να ζήσει «εφιαλτικές» βραδιές ελληνικών ομάδων που γυρνούσαν στην πατρίδα με 4-5 έως και 7 γκολ στις αποσκευές τους από αντίστοιχα ματς. Αυτό δεν το έζησε, ευτυχώς για την ίδια. Και αυτό είναι χειρότερο από το μηδέν, αν σε θυμούνται για ένα 7-0 πχ…

Η νοοτροπία της όμως δεν μου άρεσε. Ήθελα να την δω να παίζει. Οχι να κρύβεται, για να χάσει όσο το δυνατόν πιο αξιοπρεπώς. Διότι αυτό έκανε σε 5 ματς. Το έλλειμα ποιότητας ήταν εμφανές, αλλά και δεδομένο από την ημέρα της κλήρωσης. Καμία από τις τρεις δεν μπορούσε να πλησιάσει. Καμία από τις τρεις δεν μπορούσε να κερδίσει στα ίσια. Αλλά αν δεν προσπαθήσεις, δεν κάνεις μια υπέρβαση, δεν θα το μάθεις. Και η ΑΕΚ δεν το έμαθε.

Το ρόστερ της… ξεδοντιασμένο. Χωρίς λύσεις, με τιμωρίες, με τραυματισμούς. Με ευθύνες που δεν αλλάζουν και έχουν πάντα «ιδιοκτήτη». Με έναν Ουζουνίδη «εγκλωβισμένο» στην πίεση του κλαμπ, με το οποίο στο πρώτο 6μηνο της θητείας του δεν έχει χημεία. Μια πίεση που τον Νοέμβριο του κατέστρεψε τον μεγάλο στόχο της σεζόν. Το πρωτάθλημα. Και στην πλατιά μάζα της κοινωνίας της ΑΕΚ του… μουντζούρωσε και την μεγάλη επιτυχία της πρόκρισης στους ομίλους του Champions League.

Ωστόσο, είχε (και έχει) ζήτημα και με την νοοτροπία της. Δεν μπήκε σε κανέναν ματς του ομίλου με το «μαχαίρι στα δόντια», ορκισμένη από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό. Και η σύγκριση είναι εύκολη, από τις νωπές μνήμες της ΑΕΚ του Μανόλο, ο οποίος είχε περάσει το DNA του στην ομάδα και την ώρα του αγώνα ήταν όλοι… κομάντο. Ετσι πέρασε στους ομίλους του Europa League, έτσι δεν έχασε στον όμιλο, έτσι προκρίθηκε στους «32» και αποκλείστηκε για ένα… τετ α τετ του Μασούντ στο Κίεβο, αλλά και πάλι δίχως να χάσει στα δύο ματς. Και με την ίδια νοοτροπία κατέκτησε και το πρωτάθλημα, κόντρα σε όπλα, ντου μπράβων με ιδιοκτήτες ομάδων την ώρα του αγώνα, κόντρα σε αποφάσεις που άλλαζαν τα δεδομένα αγώνων ελάχιστες ώρες πρι ξεκινήσουν. Ήταν ορκισμένη.

Η ΑΕΚ έπαιξε φέτος στους ομίλους, δεν το έζησε όπως έπρεπε, αλλά από την… ανάποδη. Δεν το ευχαριστήθηκε, δεν έπαιξε αυτό που ήθελε να δείξει. Και αποχωρεί με αξιοπρέπεια από τα σκορ, αλλά όχι από την εικόνα της που δεν συνάδει με το κλαμπ.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

ΥΓ: Ο Σκοτσέζος διαιτητής απέδειξε ότι τις ελληνικές ομάδες δεν τις… βλέπουν στην Ευρώπη πια. Η όλη αντιμετώπιση του προς την ΑΕΚ σε μικρά σφυρίγματα, με αποκορύφωμα το φάουλ που δεν έδωσε πριν το γκολ δείχνουν αυτό ακριβώς. Μικρύναμε πολύ.