Έχει δίκιο ο Γκατούζο

«Δεν παίζουμε με κάποια Ιταλική ομάδα, αλλά με μια μεγάλη ομάδα». Κάπως έτσι προϊδέασε ο Τζενάρο Γκατούζο τους συμπατριώτες του δημοσιογράφους για το ματς. Ο κόουτς της Μίλαν που με τον τρόπο του δεν εξέφρασε μόνο τον σεβασμό του προς τον Ολυμπιακό, αλλά και τον… προβληματισμό του για όσα περιμένουν τους επτά φορές πρωταθλητές Ευρώπης στο Φάληρο. Γιατί ειδικά μετά το πρώτο ματς, αλλά και τον τρόπο που κύλησε ο όμιλος ξέρει πως δεν θέλει και πολύ να γίνει το κακό. Και αν όντως συμβεί; Τότε η ζημία θα τον «βαραίνει» προσωπικά, με ότι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον του στο απαιτητικό Μιλάνο. Ήξερε καλά λοιπόν πως τοποθέτησε κάθε του λέξη.

Είναι από τη… φύση τους μπλαζέ στον Ιταλικό Βορρά. Είναι στην κουλτούρα τους. Πόλλω δε μάλλον στο ποδόσφαιρο. Ακόμη και τώρα που η Μίλαν δεν είναι πια η κραταιά ομάδα της Ευρώπης αλλά ένα κλαμπ που ψάχνει τον βηματισμό του. Ακόμη και έτσι δεν περνά από το μυαλό τους ότι μπορεί να αποκλειστούν στην Ελλάδα. Από τον Ολυμπιακό. Και μάλιστα σε συνθήκες που αποκλεισμός σημαίνει ήττα με τουλάχιστον δύο γκολ διαφορά. Ίσως λίγο καρδιοχτύπι, αλλά ως εκεί στο ψυχολογικό όριο που θέτουν…

Ο Γκατούζο είναι μια γέφυρα ανάμεσα στις δύο εποχές των Ροσονέρι. Από τους σημαντικότερους ποδοσφαιριστές στην ιστορία της, όταν γεννούσαν και τα κοκόρια του Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Προπονητής τώρα που το τεράστιο «εγώ» στριμώχνεται στην 4-5 θέση της βαθμολογίας της Serie A. Ξέρει καλά λοιπόν πως νιώθει ο οργανισμός Μίλαν πριν από ένα ματς σαν κι αυτό. Ξέρει όμως και ότι ποδοσφαιρικά η απόσταση ανάμεσα στους δύο αντιπάλους δεν είναι τόσο μεγάλη, όσο οι Ιταλοί πιστεύουν.

Ο Ολυμπιακός  δεν έχει παίξει χειρότερα από τους Ιταλούς σε αυτό το γκρουπ. Αντίθετα μάλλον θα μπορούσε κάποιος να πει ότι αδικείται από την βαθμολογική συγκομιδή του. Για το ματς στο Μιλάνο που ως το 70΄ το είχε στα χέρια του (0-1), αλλά κυρίως για την αναμέτρηση της πρεμιέρας με τη Μπέτις όταν τα χαμένα τετ α τετ και η αποβολή του Τσιμίκα τον κράτησαν σε μια λευκή ισοπαλία. Σε αυτές τις δύο παρτίδες, ένας βαθμός. Θα μπορούσαν να είναι τέσσερις. Ακόμη και έξι. Το ότι δεν είναι, δεν σημαίνει ότι το ποδόσφαιρο δεν έχει αφήσει το σημάδι του.

Τα «αν» βεβαίως δεν παίζουν πλέον κάποιο ρόλο. Κρατούν όμως τον Γκατούζο επιφυλακτικό. Τουλάχιστον στον δημόσιο λόγο του. Τον αναγκάζουν σε δεύτερες σκέψεις.

Σε εκείνη τη βραδιά στο Μιλάνο, οι Ερυθρόλευκοι είχαν εμφανιστεί με έντεκα αλλαγές σε σχέση με το προηγούμενο ματς τους (ΠΑΟΚ). Μια απόφαση με πολύ ρίσκο, αλλά και στόχευση στο επόμενο παιχνίδι τους για το πρωτάθλημα (ΑΕΚ). Η προσέγγιση του Μαρτίνς όμως ήταν ποδοσφαιρικά άρτια. Ο Ολυμπιακός είχε πάρα πολύ καλή προσαρμογή στις συνθήκες και έχασε στις λεπτομέρειες. Στην πολυτέλεια του Ιταλού προπονητή να φέρει από τον πάγκο Τσαλχάνογλου και Κουτρόνε που άλλαξαν τις ισορροπίες. Στα λάθη της άμυνας του που ήπιε… θάλασσα σε ένα καταστροφικό δεκάλεπτο.

Απόψε ο Μαρτίνς πρέπει να χτίσει ένα σενάριο «γκολ» δίχως τον στράικερ που διάλεξε για βασικό (Χασάν), δίχως τον καλύτερο σκόρερ-εξτρέμ του (Λάζαρος). Δίχως τον Ναουέλ που εσχάτως έχει μετατραπεί σε μια σημαντική επιθετική μονάδα. Θα δώσει ρόλο winger στον Ομάρ σε μια υποχρεωτική επιλογή που τουλάχιστον εγγυάται καλή ανασταλτική λειτουργία στην πτέρυγα. Θα ποντάρει στα δίδυμα Σισέ-Βούκοβιτς, Γκιγιέρμε-Καμαρά για την ασφάλεια στον άξονα και θα επενδύσει στο τρίγωνο Φορτούνης-Γκερέρο-Ποντένσε για ότι καλό μπορεί να συμβεί γύρω από το αντίπαλο κουτί.

Αυτό που ψάχνει ο Ολυμπιακός δεν είναι απλό. Ειδικά με τα ποσοστά ευστοχίας που το αναζητά. Δεν είναι όμως και κάτι παράλογο. Είναι η πρόκληση για εκείνο το αποτέλεσμα που θα αλλάξει τον ορίζοντα του. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο κίνητρο που μπορεί να σου τύχει μια Πέμπτη βράδυ του Δεκέμβρη… Αυτό που είναι άγνωστο αν το διαθέτει η Μίλαν του Γκατούζο.