Γκιστ και Λάσμε αποτελούν τη «μαύρη τρύπα» στη ρακέτα του Παναθηναϊκού και ψάχνουν να βρουν τον εαυτό τους.
Οι Τζέιμς Γκιστ και Στεφάν Λάσμε επελέγησαν το καλοκαίρι από τον Τσάβι Πασκουάλ για να αποτελέσουν το βασικό «δίδυμο ψηλών» στον Παναθηναϊκό με άπαντες να σηνηγορούν πως οι δυο «ηλεκτρολόγοι» θα ήταν εγγύηση.
Ωστόσο τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως τα περίμεναν σχεδόν όλοι οι φίλοι του «τριφυλλιού», που προφανώς είχαν την ανάμνηση του διδύμου του 2012, που… σόκαρε τον Ολυμπιακό με το εμφατικό 0-3 στους τελικούς των πλέι οφ.
Ο Κώστας Τσαρτσαρής σε σχόλιό του κατά τη διάρκεια της τηλεοπτικής μετάδοσης στον αγώνα με το Περιστέρι υποστήριξε μιλώντας για τους δυο παίκτες πως: «Με τον χρόνο δεν τα έβαλε κανείς…»
Γέρασαν λοιπόν ο Γκιστ και ο Λάσμε; Και ναι και όχι…
Είναι σαφές πως και οι δυό τους είναι σε… μεγάλη μπασκετική ηλικία. Ο Αμερικανός 32, ο Γκαμπονέζος 36. Στο σχεδιασμό που έγινε το καλοκαίρι ο πρώτος επελέγη να ανανεωθεί το συμβόλαιό του και επειδή είναι ο πιο παλιός παίκτης της ομάδας, αλλά και επειδή είχε καταφέρει να συνέλθει από τον τραυματισμό του στο πόδι και είχε προσφέρει σημαντικές λύσεις στα πλέι οφ με τον Ολυμπιακό.
Εκατοντάδες ήταν τα μηνύματα στα social media να μην φύγει ο Γκιστ επειδή είναι η «ψυχή» της ομάδας.
Ο Λάσμε αποκτήθηκε έχοντας κάνει πολύ καλή σεζόν στην Ούνικς Καζάν, που έπαιζε στο EuroCup και οι πληροφορίες του τεχνικού τιμ από το αντίστοιχο της ρωσικής ομάδας ήταν εξαιρετικές. Εξάλλου στο σχεδιασμό ο Γκαμπονέζος ήταν ο αντικαταστάτης του Ζακ Ογκαστ που για διάφορους λόγους… πέρασε και δεν ακούμπησε.
«Μα, πόσο χειρότερος από τον Ογκαστ μπορεί να είναι ακόμα και 36 ετών;» αναρωτιώντουσαν όλοι ρητορικά.
Το παρκέ όμως φαίνεται πως τουλάχιστον μέχρι στιγμής έχει τις απαντήσεις. Κι αν θα έπρεπε κάποιος να βάλει στη ζυγαριά τις δυο περιπτώσεις, μάλλον στον Αμερικανό θα επέρριπτε την περισσότερη ευθύνη.
Είναι ο βασικός σέντερ, ο παίκτης που αποτελεί μαζί με τον Καλάθη το «βαρύ σασί» του Παναθηναϊκού, εκείνος που θα πρέπει να είναι ανά πάσα στιγμή σε ετοιμότητα. Ίσως θα έπρεπε ο Παναθηναϊκός να πάρει τη μεγάλη απόφαση και να επιλέξει κάτι πιο φρέσκο, με περισσότερη δίψα και δυνάμεις για να βοηθήσει.
Ο Γκιστ όσο και να θέλει, δεν μπορεί να βοηθήσει. Δεν του βγαίνει τίποτε με συνέπεια να αναγκάζεται να κάνει (εγκληματικά εσφαλμένα) τρίποντα αντί να είναι μέσα στη «φωτιά» και να βάζει το κορμί του.
Το πρόβλημα γίνεται μεγαλύτερο όταν οι πράσινοι διαθέτουν επιπλέον δυο ψηλούς ίδιας κοπής, τους Παπαγιάννη και Βουγιούκα, οι οποίοι μπορούν να κάνουν αυστηρά συγκεκριμένα πράγματα και έχουν δεδομένες αδυναμίες.
Τόσο ο Γκιστ, όσο και ο Λάσμε όμως είναι ισχυρές προσωπικότητες, ξέρουν πως δεν παίζουν καλά, τι κάνουν λάθος και προσπαθούν να βρουν την άκρη. Πρώτα από όλα στο μυαλό τους και μετά με την υπόλοιπη ομάδα, τον προπονητή και τον αντίπαλο.
Το θέμα όμως είναι ότι οι αγώνες και οι υποχρεώσεις δεν μπορούν να (τους) περιμένουν…