Οφείλει να συνεχίσει στον δικό του δρόμο

Η φετινή έκδοση του Παναθηναϊκού και ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζει τα παιχνίδια έχει έναν και μοναδικό δρόμο. Το ποδόσφαιρο. Μέσα από το δικό του ποδόσφαιρο, από τις ιδέες και τις σκέψεις του προπονητή του θα προοδεύσει και θα εξελιχθεί η συγκεκριμένη version του τριφυλλιού. Μια εξέλιξη που θα έχει πολλά σκαμπανεβάσματα, που θα έχει καλές και άσχημες εμφανίσεις, που θα έχει ντεφορμάρισμα, όπως αυτό που διανύει τώρα η ομάδα.

Φυσιολογικό είναι να δούμε και εμφανίσεις όπως αυτή του Ηρακλείου. Δεν έγινε… Μπαρτσελόνα ο Παναθηναϊκός μέσα σε πέντε μήνες. Και σ’ αυτή του την πορεία έχει κερδίσει πολλά περισσότερα απ’ όσα πίστευε ο καθένας από εμάς. Ας μην ξεχνάμε το πολύ πρόσφατο παρελθόν: κάποιοι το καλοκαίρι μιλούσαν ακόμα και για κίνδυνο υποβιβασμού. Τώρα συζητάμε για είσοδο στην πρώτη πεντάδα και αν δεν ήταν το -6 θα το είχαμε και εξασφαλισμένο.

Μόνος του κέρδισε το χειροκρότημα και την παραδοχή όλης της φίλαθλης Ελλάδας πως χτίζεται κάτι πολύ καλό, μόνος του θα συνεχίσει να κερδίζει όλα όσα θα κερδίσει από εδώ και στο εξής μέσα στη σεζόν ο Παναθηναϊκό. Οφείλει να το κάνει αυτό συνεχίζοντας στον δικό του δρόμο. Με το κεφάλι χαμηλά, χωρίς τυμπανοκρουσίες και με δουλειά.

Είναι εύκολο να σε παρασύρει το ποδόσφαιρο. Φέρνει μεγάλη δόξα και όταν ένα παιδί 20 χρονών βλέπει να μιλούν για εκείνον μέχρι και στο εξωτερικό, μπορεί να «χάσει» το μυαλό του χωρίς να το θέλει. Οι «άμυνες» του καθενός έρχονται μέσα από την εμπειρία. Χτίζονται καθημερινά.

Παρουσιάζονται το τελευταίο διάστημα «κρούσματα» όχι ακριβώς ποδοσφαιρικής απειθαρχίας, αλλά σίγουρα μιας ποδοσφαιρικής «ανεμελιάς». Έβγαζε μια εικόνα ο Παναθηναϊκός στο Ηράκλειο πως κάτι θα γίνει και θα τα καταφέρει ξανά τουλάχιστον να μη χάσει. Κι ας του στράβωσε το ματς από το 5′ κι ας είδε τον ΟΦΗ να του κάνει το 2-1 τέσσερα λεπτά μετά την ισοφάριση του Κάτσε. Σ’ ένα ματς που έπρεπε να πάει για «μάχη», έμοιαζε να έχει πάει για περίπατο. Και η σφαλιάρα ήταν ηχηρή.

Ναι, είναι αναγκαίο να «σκληρύνει» ο Παναθηναϊκός, να μην εμφανίζεται τόσο σοφτ σε ματς που καίνε, να βγάλει περισσότερο τσαμπουκά και «νταηλίκι» στα μαρκαρίσματά του, στις επαφές με τον αντίπαλο. Το σημαντικό όμως είναι να κρατήσει το μυαλό μέσα στο κεφάλι του, να λειτουργήσει σαν να μην έχει καταφέρει τίποτα και να συνεχίσει στον δικό του δρόμο. Στο δρόμο του ποδοσφαίρου και της εξέλιξης μέσω αυτού.