ΠΑΟΚ : Τα χάδια στον Ιβάν είναι θέμα αναγνώρισης, όχι φίμωσης

Διάβασα χθες άρθρο του εκδότη του to10.gr -με αφορμή την ανακοίνωση της Θύρας 4- για τη φίμωση των ρεπόρτερ του ΠΑΟΚ και την πλήρη απουσία κριτικής μετά τη νέα γκέλα της ομάδας στη Ν, Σμύρνη κι όχι μόνο συμπληρώνω.

Σε γενικές γραμμές δε μπορώ να πω πως διαφωνώ, αν δεν ζούσα στην πόλη και δε γνώριζα τόσο τις ιδιαιτερότητές όσο και κάποιες λεπτομέρειες που αγνοούν οι εκτός των τειχών, θα ταυτιζόμουν πλήρως με το περιεχόμενο.

Ως εικόνα πάντως αυτό είναι που περνάει προς τα έξω, πως ο ΠΑΟΚ την περίοδο Σαββίδη ενώ δεν έχει κάνει ουσιαστικά βήματα προς τα εμπρός ειδικά στο αγωνιστικό κομμάτι και φέτος που ακόμα και οι αντίπαλοι τον πίστεψαν πως πάει για πρωτάθλημα, δεν πείθει,  ο μεγαλομέτοχος παρ΄όλα αυτά τη βγάζει στην πούδρα. Το ότι κάθε ισχυρός ανήρ προκαλεί πάντα ψάρωμα στους υπόλοιπους χωρίς προσπάθεια, εξ αιτίας της πάσης φύσεως εξουσίας που διαθέτει, αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο και είναι θέμα αμφίπλευρα ψυχολογικό.

Στο τηλεοπτικό πεδίο της χώρας μας, είδαμε δημοσιογράφους που επί σειρά δεκαετιών η έννοια της δύσκολης ερώτησης ήταν άγνωστο είδος με κάθε ΠΑΣΟΚο-Νεοδημοκράτη καλεσμένο , να ξυπνάει προεκλογικά μέσα τους το πνεύμα του Τσε και να αποθεώνουν τον σύγχρονο απελευθερωτή από τα νεοφιλελεύθερα Ευρωπαικά δεσμά, Αλέξη.
Δε μιλάμε για απλή αβάντα αλλά για γλείψιμο με τη συνοδεία κυβίστησης, γιατί απλά ήθελαν να τα έχουν καλά με τον έχοντα την εξουσία..

Δε συμβαίνει μόνο με το Σαββίδη, τα ίδια ισχύουν για Μαρινάκη, Μελισσανίδη, Γιαννακόπουλο, κλπ. Στον ΠΑΟΚ τουλάχιστον, υπάρχουν έστω και κάποιοι σύνδεσμοι που τολμούν να μιλήσουν, στις ομάδες των προαναφερθέντων όχι. Μην αναρωτηθεί κάποιος «για ποιο λόγο να πέσει κράξιμο στα αφεντικά αυτών των ομάδων», η απάντηση είναι απλή: Αν θες να βρεις αφορμές για να κράξεις, αν θες να ανακαλύψεις σκοτεινά σημεία στην παρουσία του οποιουδήποτε, βρίσκεις, είναι στη φύση μας άλλωστε να μην είμαστε ποτέ ικανοποιημένοι.

Και για να μη μιλάω γενικώς και αορίστως, αναφέρω ενδεικτικά παραδείγματα:
Στο Μελισσανίδη θα μπορούσε κάποιος να χρεώσει  πως επέτρεψε στην ομάδα του να στιγματιστεί εφ’ όρου ζωής με τον υποβιβασμό στη Γ για να γίνει αφεντικό χωρίς να πληρώσει ούτε ευρώ, έστω και με λιγότερα χρέη ο Ιβάν κατέβαλε 10 εκατομμύρια κασέρι για να αποκτήσει το πλειοψηφικό πακέτο, αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα και χρέη που εκείνη την περίοδο ανέρχονταν σε 30 εκ και ουδείς γνώριζε αν ποτέ ρυθμιστούν και με ποιον τρόπο.
Επειδή δεν έκρυψα ποτέ πως προέρχομαι από το συνδεσμήτικο περιβάλλον κι όπως αντιληφθήκατε και από το χθεσινό μου άρθρο, γνωρίζω καλά τον τρόπο που λειτουργούν οι σύνδεσμοι, σε περίπτωση που δεν ψηφιζόταν νόμος για τη ρύθμιση των χρεών κι ο Σαββίδης σκεφτόταν έστω το ενδεχόμενο να ρίξει την ομάδα στη Γ για να απαλλαγεί από τα χρέη της, ή το έθετε ως προϋπόθεση για να αναλάβει την ΠΑΕ όπως έκανε ο τίγρης, σας το υπογράφω πως εκτός από ουρλιαχτά και ήχους από βόμβες στη Θεσσαλονίκη, θα ακουγόταν η φωνή του μακαρίτη Βουλινού από τον ουρανό «πω-πω τι τραβάει ο φουκαράς ο Ιβάν, τον λυπάμαι».

Ο Μαρινάκης από την άλλη, κάθε χρόνο σχεδόν ξεκινά με 20 εκ εξασφαλισμένα από το Τσάμπιονς λιγκ κι άλλα τόσο από πωλήσεις ποδοσφαιριστών αλλά δεν κουνιέται φύλλο στον Πειραιά, ο Σαββίδης έχει εισπράξει στην καλύτερη 4-5 από το Γιουρόπα και πέρσι τα Χριστούγεννα που έγινε γνωστό πως παζαρεύει το Ροντρίγκεζ, κόντεψε να γκρεμιστεί το σύμπαν. Ο αφελής θα υποστηρίξει «ας έπαιρνε 20 πρωταθλήματα ο Σαββίδης και σου έλεγα, εγώ», άλλες οι απαιτήσεις του οπαδού που έχει βαρεθεί να σηκώνει τίτλους όμως κι άλλες εκείνου που ένα πρωτάθλημα αποτελεί ονείρωξη.

Για το μέσο οπαδό του Ολυμπιακού θαρρώ πως το όραμα είναι μια καλή Ευρωπαϊκή πορεία, πέρσι αποκλείστηκε από τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ από κάτι νομάδες του Ισραήλ, φέτος έχει μόνο έναν βαθμό. Με απειροελάχιστες εξαιρέσεις, η ερυθρόλευκη περιπέτεια στα Ευρωπαϊκά σαλόνια θυμίζει κωμωδία δεκαετίες τώρα, κριτική όμως δε διαβάζω πουθενά.

Στο ξεκίνημα της σεζόν 2014-15 μετά από εντός έδρας ισοπαλία με την Καλλονή, ο Ιβάν Σαββίδης δέχτηκε φραστική επίθεση από οργανωμένους οπαδούς, που τον κατηγορούσαν πως δεν έβαζε το χέρι στην τσέπη. Η κατάσταση κινδύνευσε να ξεφύγει, όταν ο πρώτος άρπαξε από το λαιμό κάποιον από τους διαμαρτυρόμενους, που του φώναζε πως δεν έχει λεφτά για δεύτερο κοστούμι. Προπονητής ήταν ο Αναστασιάδης, τεχνικός διευθυντής ο Βρύζας που όχι μόνο δεν αντάλλαζαν καλήμερα, αλλά έχοντας αμφότεροι από τα μισά ΜΜΕ υπό την «πνευματική τους καθοδήγηση» διέρρεαν μπηχτές ακόμα για την ηθική ακεραιότητα του άλλου,

Ήταν από τα πιο φτωχά καλοκαίρια για τον ΠΑΟΚ που έκανε λίγες και όχι ακριβές μεταγραφές, για τον απλούστατο λόγο πως ο Αναστασιάδης έκοβε όλες τις υποδείξεις του Βρύζα (ήταν όρος στη συμφωνία του με τον Ιβάν πως δε θα καπελώνεται από κανέναν), ο δε Βρύζας έκοβε όλες τις αντίστοιχες του προπονητή. Μη φανταστείτε κάτι σπουδαίο, η πιο αναγνωρίσιμη υπόδειξή του ήταν ο συνταξιούχος, Καραγκούνης! Κόβοντας ο καθένας λοιπόν τις προτάσεις του άλλου ο ΠΑΟΚ έφτασε στο σημείο να κάνει μετρημένες και όχι θεαματικές μεταγραφές, κανένα από τα ΜΜΕ πάντως ανεξαρτήτως στρατοπέδου δεν έγραφε τις αληθινές αιτίες του φαινομένου, γιατί απλά θα ερέθιζε την άλλη πλευρά και ο υπόγειος πόλεμος θα έπαιρνε μορφή κανονικής σύγκρουσης.

H πλάκα είναι πως την επόμενη χρονιά που ο Αναστασιάδης ήταν στη Λάρισα, στην προσπάθειά του να το παίξει φιλόσοφος της προπονητικής αποκάλυψε πως ο Σαββίδης του πρότεινε να φέρει το Μπερμπάτοφ, εκείνος όμως είχε αρνηθεί για να μη χαλάσει το κλίμα στα αποδυτήρια, πως θα δεχόταν ο Κατσικάς άλλωστε να παίζει με 3.60 όταν ο Βούλγαρος πληρωνόταν με χρυσάφι; Όταν έγινε το πέσιμο στο Σαββίδη ωστόσο, δε φιλοτιμήθηκε να πει την αλήθεια, ότι δηλαδή ο ιδιοκτήτης ήταν διατεθειμένος να βάλει λεφτά, επέτρεψε να την πληρώσει ο μόνος που δεν έφταιγε γιατί έτσι τον βόλευε, όπως βόλευε και το Βρύζα.

Συμπέρασμα λοιπόν, πως τα ΜΜΕ της Θεσσαλονίκης, έπαιξαν το παιγνίδι δυο υπαλλήλων του Σαββίδη, με θύμα τον εργοδότη τους! Δεν παραπέμπει και πολύ, σε ελεγχόμενη κατάσταση, αυτό.

Εκείνο που ίσως επηρεάζει έστω και υποσυνείδητα όλους μας, είναι πως για πρώτη φορά στην ιστορία του ο ΠΑΟΚ έχει ιδιοκτήτη, πανίσχυρο οικονομικά. Μέχρι και τα λιμά της πόλης είχαν οικονομικούς κολοσσούς, τον Κοντομηνά και τον Μυτιληναίο, ο ΠΑΟΚτσής ανδρώθηκε κυνηγώντας τον Παντελάκη επειδή δεν έχωνε λεφτά, τον Βουλινό, τον Μπατατούδη που παρουσιαζόταν μεγάλος και τρανός αλλά τη μέρα που αγόρασε το πλειοψηφικό πακέτο είχε 272 καταγεγραμμένες ακάλυπτες επιταγές -άρα μπήκε στον ΠΑΟΚ για να ρεφάρει-, ενθυλακώνοντας μάλιστα και 8 εκατομμύρια από τα ταμεία της ομάδας, όπως κι ο διάδοχός του Γούμενος.

Έγιναν προσπάθειες με λαϊκές βάσεις, διοικήσεις πρωτοδικείου που απλώς κράτησαν ζωντανή την ομάδα, έδειξαν στην πράξη όμως πως έχουν ταβάνι, έχοντας περάσει τόσα όσα καμία άλλη ομάδα λοιπόν, σε πιάνει και μια φοβία είναι η αλήθεια, τι θα ξημερώσει σε περίπτωση που αποχωρήσει. Ήμασταν σαν τους άστεγους που δε βρήκαμε σπίτι αλλά μεζονέτα, ίσως είναι και απληστία να διαμαρτυρόμαστε επειδή δε βλέπουμε πιάτο το Θερμαϊκό, από το μπαλκόνι.

Μιλούσα με φίλο άρρωστο γαύρο την εποχή που κυκλοφορούσαν σενάρια περί εξαγοράς της ΠΑΕ Ολυμπιακός από τους Κινέζους και μου είχε ξεκαθαρίσει «ξέχασε το, ο Πειραιάς δεν αφήνει τον Ολυμπιακό σε ξένα χέρια, αύριο να πει ο Μαρινάκης ότι πουλάει, θα κάνουν ουρές οι υποψήφιοι». Ε λοιπόν, εμείς ζούμε σε φτωχομάνα όπως λέει και το άσμα, ο Σαββίδης είναι πολυτέλεια για μας, ακόμα και οι επενδυτές των λιμών που προανέφερα, δεν ήταν από τα μέρη μας, η Θεσσαλονίκη δεν έχει ούτε εφοπλιστές ούτε βιομηχάνους. Ούτε βιοτέχνες έστω, μόνο παρασκευαστές και πωλητές, φραπέ.

Όταν βλέπεις μάλιστα και συλλόγους όπως ο Παναθηναικός να ψυχορραγούν, εκτιμάς περισσότερο αυτό που έχεις και τούτο δε σημαίνει πως κλείνεις τα μάτια στα λάθη κάνοντας την πάπια. Αυτά που περνάει ο βάζελος μερικούς μήνες τώρα και τον έχουν γονατίσει, ήταν η δική μας καθημερινότητα επί σειρά ετών, παίρναμε εφημερίδα όχι για να μάθουμε ποιους παίκτες αγοράσαμε, αλλά πόσους πουλήσαμε, ποιοι έκαναν προσφυγή, κοκ. Είχαμε καταντήσει λογιστές, δικηγόροι μπακάληδες, διοργανωτές συναυλιών για να πληρωθούν απλήρωτοι παίκτες.

Εκείνο που αξιολογείς πρωτίστως είναι η πρόθεση κι ο Σαββίδης φαίνεται ότι έχει τη διάθεση να κάνει την ομάδα πρώτη, ακόμα και για να δοξαστεί ο ίδιος, δε σημαίνει κάτι αυτό. Ίσα ίσα που ο προσωποκεντρικός τρόπος λειτουργίας του σε κάθε επίπεδο, είναι η πιο πειστική απόδειξη πως πραγματικά τον χαλάει όταν αποτυγχάνει.
Στον ΠΑΟΚ τα έχει δοκιμάσει όλα, από Στέφενς μέχρι το λαικό παιδί της Τούμπας Αναστασιάδη, πληρώνει κάθε χρόνο τσουβάλια λεφτά για παίκτες, έφερε τον Μπερμπάτοφ, τους αρχηγούς των εθνικών Εκουαδόρ-Βελγίου Νομπόα-Μάρτενς, πλήρωσε τα χρέη και η ΠΑΕ δουλεύει ρολόι, προσέλαβε ακριβοπληρωμένα στελέχη όπως ο Άρνεσεν, καθάρισε την ΕΠΟ η οποία παραδοσιακά δεν είχε άλλη απόχρωση από κόκκινο ή πράσινο, έχει νέο γήπεδο στα σκαριά, όλα δείχνουν ότι το παλεύει και ο ΠΑΟΚ αποτελεί προτεραιότητα του, το ότι δεν τα έχει καταφέρει ωχριά μπροστά στην προσπάθειά που καταβάλει.

Σε περίπτωση που τις εποχές που λιώναμε τις σόλες των παπουτσιών μας σε συλλαλητήρια και καταλήψεις για το Μπάτμαν και το Γούμενο, μας ρωτούσες αν θα ήμασταν ικανοποιημένοι από έναν τέτοιο ιδιοκτήτη, θα σου απαντούσαμε ότι και οι συνταξιούχοι προεκλογικά για τον Τσίπρα: «Βρε και το 10% από όσα υπόσχεται αν κάνει, θα του στήσουμε άγαλμα».

Άρα δεν είναι θέμα φίμωσης, αλλά δείγμα εκτίμησης για τη λύτρωση που μας προσέφερε, για το ότι παιδεύεται τόσα χρόνια και κυρίως, για το γεγονός πως δεν εγκατέλειψε ποτέ. Κάποιος άλλος στη θέση του ίσως να είχε κουραστεί από την μη ευόδωση των προσπαθειών του και να τα είχε παρατήσει, ή τουλάχιστον να μην ασχολούνταν τόσο πολύ με την ομάδα, ο Ιβάν είναι εκεί όμως, κάθε χρόνο νομίζεις πως οι αποτυχίες τον δυναμώνουν.

Το εξηγώ όσο πιο απλά γίνεται, προσωπικώς μέσα σε λιγότερο από 1.5 μήνα στο to10 έχω επισημάνει δυο φορές καραμπινάτα λάθη του που δε συνάδουν με ομάδα που έχει τις βάσεις για να πρωταγωνιστήσει, αλλά μέχρι εκεί, θα ήταν αχαριστία να στήσω στη γωνία κάποιον που πραγματικά προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις και μάλιστα πληρώνει τα λάθη του, από τη δική του τσέπη.

Σημειώστε μάλιστα πως ζει σε πόλη που η μιζέρια και η κακομοιριά σπάνε κάθε ρεκόρ, είναι δύσκολο και για εμάς να την παλέψουμε, φανταστείτε για κάποιον που ανδρώθηκε στο πιο πειθαρχημένο κράτος του πλανήτη και ήρθε να επενδύσει στο πιο άναρχο, από κάθε άποψη.

Νομοτελειακά θα τα καταφέρει κάποια στιγμή, οπότε το να τον σκίσεις μπορεί να είναι εύκολο (δίνει και αφορμές άλλωστε), στην πραγματικότητα όμως θα σε γυρίσει 60 χρόνια πίσω.

Αυτό αντιλαμβάνεται η συντριπτική πλειοψηφία, η ανακοίνωση της θύρας 4 μπορεί να φαίνεται επιθετική, σε άλλες εποχές όμως θα είχαν σηκώσει ήδη το γιαταγάνι της επανάστασης, οπότε τηρουμένων των αναλογιών, ήταν light.

Εκτός αυτού, είναι άκρατος παραλογισμός να περιμένουμε να συμβούν στον ΠΑΟΚ αυτά που δεν έχουν γίνει σε άλλες ομάδες, πιο «προηγμένες» από πολλές απόψεις.

Οι σύνδεσμοι είναι πάντα περισσότερο παρορμητικοί, πότε λόγω ενθουσιασμού και άγνοιας κινδύνου, πότε λόγω άγνοιας όλων των παραμέτρων, είτε και λόγω πλήρους ανεξαρτησίας σε πολλές περιπτώσεις, ευκολότερα θα εντοπίσεις εξάρτηση δημοσιογράφου από παράγοντα, παρά συνδέσμου. Και στον Παναθηναϊκό, οι σύνδεσμοι κατακεραύνωσαν τον Αλαφούζο για τις στενές σχέσεις με το Μαρινάκη, όπως και για τα προπαγανδιστικά παιγνίδια μέσω του Σκάι, δε θυμάμαι κάποιον δημοσιογράφο να γράφει για τα οφθαλμοφανή!

MUST READ

Αδιανόητο: Τα playoffs ξεκινούν και η Euroleague στέλνει πάλι Ντιφαλά και Μπελόσεβιτς στο ΟΑΚΑ

Όπως και στον Ολυμπιακό, από σύνδεσμο εκδηλώθηκε αγανάκτηση με αφορμή τις υποτιμητικές για το σωματείο κλάψες του κυρ Σάββα, ο ερυθρόλευκος τύπος συνέχιζε να τις αναπαράγει εμφατικά.