Προσοχή και όλοι μαζί με την Εφές

Αρχικά το παιχνίδι στο ΣΕΦ απέναντι στο Ρέθυμνο ήταν  ένα ματς διεκπεραίωσης. Να γίνει, να τελειώσει και να πάμε παρακάτω. Απέκτησε ενδιαφέρον με την ξεκούραση του Σπανούλη και του Τίμα και την είσοδο στην 12άδα των Αγραβάνη και Τουπάν, έγινε πιο κουραστικό βλέποντας τους περίπου 500 θαρραλέους φίλους των Ερυθρόλευκων που πήγαν στο ΣΕΦ. Η επιλογή της πεντάδας από τον Μπλατ σε έκανε να περιμένεις να δεις τι θα παρουσιάσει ο Βεζένκοφ ως σμολ φόργουορντ μαζί με τον ΛεΝτέι στο 4 και τον Μπόγρη, η συνέχεια σε ανάγκαζε να κοιτάς το ρολόι για  το πότε τελειώνει και φευγαλέα να βλέπεις το Ξάνθη-Ολυμπιακός στην ΕΡΤ1 (αν είσαι στο γήπεδο απλά περιμένεις τον πρώτο που θα φωνάξει γκολ γιατί το άκουσε στο ραδιόφωνο. Και όμως έγινε). Αν και αυτό μόνο νεύρα μας προκάλεσε (ασε μας ρε Τζήλο) αλλά τέλος πάντων.

Ε κάπου εκεί που λέμε όλοι: «Αντε να τελειώσει χωρίς κάποιο απρόοπτο γιατί ακολουθεί Ευρωλίγκα», ήρθε και η αναμπουμπούλα από τον Σιμητόπουλο που τα έκανε μαντάρα στις φάσεις με τον Μιλουτίνοφ. Δεν είναι μόνο τα τρία δευτερόλεπτα στον Σέρβο σέντερ, ήταν η όλη παρουσία του σε αυτό το ματς. Το να κάνεις τον συγκεκριμένο παίκτη να βγει εκτός εαυτού είναι σίγουρα κατόρθωμα.  Όπως χρειάζεται να έχεις κάποιου είδους… χάρισμα για να προκαλέσεις νεύρα σε ένα τόσο εύκολο ματς και σε ένα τόσο κρύο κλειστό. Να μείνεις σε αυτό το γεγονός; Δεν αξίζει… Πλέον καταντάει βαρετό… Κουραστικό… Το κλειδί του Ολυμπιακού θα είναι να μάθει να παίζει με αυτές τις περιπτώσεις και να μην παρασύρεται. Γιατί με το Ρέθυμνο μετά από την ένταση με τον Μιλουτίνοφ ήρθε ένα 0-5 σερί μετά. Με άλλες ομάδες δεν θα είναι 0-5, κα μετά τρεχάτε ποδαράκια μου…

Ας αφήσουμε το ματς. Η προσοχή 100% πλέον στην Αναντόλου Εφές. Με διαφορά η μεγαλύτερη έκπληξη της φετινής Ευρωλίγκας.

Εχω δει τα περισσότερα παιχνίδια της φέτος. Εχω εντυπωσιαστεί με την ωριμότητά της στο παρκέ, παρά την τελευταία ήττα της από την Ρεάλ στην Τουρκία. Εχει τεράστια συνοχή ως σύνολο. Ο Μόερμαν δίνει τα πάντα στο 4-5, ο Ντάνστον είναι ένας ογκόλιθος πίσω, ενώ στα γκαρντ δεσπόζει η παρουσία του Μίτσιτς, ο οποίος μετά τον Σάρας παρουσιάζει απίστευτη βελτίωση! Σε αυτους προσθέστε τον Λάρκιν που η ποιότητά του είναι δεδομένη, τον Πλάις που με έχει ενθουσιάσει και με το μακρινό του σουτ και γενικότερα όλη την φιλοσοφία της ομάδας του Αταμάν. Ενας προπονητής που δεν τον έχω προσωπικά σε μεγάλη εκτίμηση. Αν και τα αποτελέσματα του συνόλου του, εκθέτει την άποψή μου και τον δικαιώνει απόλυτα.

Είναι ένα παιχνίδι που σου προσφέρει τα πάντα. Οποιος έρθει στο φαληρικό κλειστό θα έχει την ευκαιρία να θαυμάσει μία από τις πιο φορμαρισμένες ομάδες της διοργάνωσης, πέρα από τον Ολυμπιακό. Ταυτόχρονα, οι έχοντες εισιτήρια για το Ολυμπιακός-Μίλαν, θα μπορέσει να γεμίσουν την θρυλική τους ημέρα με την… βόλτα τους από το ΣΕΦ.

Αποτελεί σίγουρα το πρώτο ματς που ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη την στήριξη του κόσμου του. Να είναι δίπλα του, να φωνάξει γι αυτόν, να του προσφέρει ώθηση και τόνωση ηθικού. Το κλειστό πρέπει να ξεπαγώσει.. Χρειάζεται η κάψα που του λείπει. Σας παρακαλώ όμως. Μην μου μιλάτε για τις εγκαταστάσεις και όσα σας προσφέρει. Αυτό είναι τώρα. Τι μπορούμε να κάνουμε; Μην στερείτε στην ομάδα και τους παίκτες την ευκαιρία να νιώσουν σαν το σπίτι του και να «ντοπαριστούν» από ψυχολογία για ένα τόσο μεγάλο ματς. Σαν τελικός είναι, έτσι όλοι πρέπει να το αντιμετωπίσουν. .

ΥΓ. Μη ρωτάτε για μεταγραφή παίκτη. Ο Μπλατ σκανάρει ήδη την αγορά. Η κίνηση θα γίνει σίγουρα. Ονόματα ακούγονται, αλλά δεν υπάρχει λόγος να ρίξουμε άδεια για να πιάσουμε γεμάτα στο τέλος. Εγώ επιμένω ότι θέλω έναν παίκτη που θα συμπληρώσει και θα προσφέρει παντού. Όχι που θα κλονίσει τη χημεία της ομάδας…

ΥΓ2 Μου αρέσει πολύ ο Βεζένκοφ ως τρία και το σχήμα με τον ΛεΝτέι και τον σέντερ σε «ατσαλώνει» στην άμυνα γιατί πλέον τα ψηλά σχήματα έχουν τον πρώτο λόγο.

ΥΓ3 Νεύρα, πολλά νεύρα. Αχρείαστα νεύρα. Δεν χρειάζονται. Ακολουθούν πολλά ματς κομβικής σημασίας…

ΥΓ4 Την υγειά σας παιδιά. Δεν αξίζει κάτι άλλο. Γιατί πολλά έχω ακούσει αυτόν τον καιρό…