Η διαφορετικότητα του ΠΑΟΚ, που δε θα μας κάνει ΠΟΚεμον

Το σημαντικότερο γεγονός της περασμένης αγωνιστικής, ήταν η παραδοχή Λουτσέσκου πως η φάση του Βιειρίνια ήταν καθαρό πέναλτι. Κανονικά θα έπρεπε να μιλήσουμε για το γεγονός της σεζόν, μη σας πω ολόκληρης της Ελληνικής ποδοσφαιρικής ιστορίας κι αυτό το τελευταίο απαντά και στην βλακώδη απορία «δηλαδή τι να έλεγε, ότι δεν ήταν;»

Αυτό σας μάρανε δηλαδή, αφού είναι τόσο απλό γιατί δεν το έκαναν κι άλλοι στο παρελθόν; Με τον ψητά προπονητή που μετά από πρωτάθλημα στα χαρτιά, δήλωσε πως «τίποτα δε μας χαρίστηκε, όλους τους βαθμούς τους κερδίσαμε στο χόρτο» και η πιο αυστηρή κριτική που εισέπραξε ήταν «λίγο ακόμα κρεμμυδάκι να είχαν τα μπιφτέκια κυρ Μανόλο μου, θα έστελνες τον Μαμαλάκη στην ΟΑΕΔ..», δεν ίδρωσε το αυτί κανενός…

Σε ανάλογες περιπτώσεις συνηθίζονται τυποποιημένες απαντήσεις υπεκφυγής, όπως «δεν ασχολούμαι με αποφάσεις διαιτητών» ή κάτι πιο διπλωματικό του τύπου «δεν είδα καθαρά τη φάση, θα δω το replay και θα σας πω…»

Ίσως αδικώ κάποιον συνάδελφό του, δε θυμάμαι όμως παρόμοια παραδοχή προπονητή, αποκλείεται πάντως να έχει γίνει σε τέτοια φάση και παρόμοιο επίπεδο ανταγωνισμού.

Ενδεχομένως να συνέβη σε κάποιο αδιάφορο παιγνίδι, όπως κάποτε ο Ανατολάκης που σε φιέστα πρωταθλήματος είχε συγχαρεί τον Βασσάρα για την αποβολή του με κόκκινη και σύσσωμος ο ερυθρόλευκος τύπος, αποθέωνε τον ποδοσφαιριστή για το ήθος του.

Επειδή το περιστατικό είναι παλιό και δεν το θυμούνται όλοι, να διευκρινίσω πως ο Βσσάρας είχε αποβάλει τον παίκτη και όχι ο Ανατολάκης το διαιτητή, γιατί τα χρόνια της παράγκας, έπαιζε να το δούμε κι αυτό.

Τέλος πάντων, όταν δεν υπάρχει κόστος ο ψεύτης εύκολα ντύνεται ειλικρινής, ο εγωιστής αλτρουιστής, ο καθένας μπορεί να παραστήσει κάτι που δεν είναι, για να εισπράξει τα εύσημα.

Ο Λουτσέσκου ήξερε πως ίσως η παραδοχή του γυρίσει μπούμερανγκ, είναι αρκετά έξυπνος για να καταλάβει πως άλειφε με βούτυρο το ψωμί όσων έκαναν σημαία τη φάση, για να στηρίξουν τον επικοινωνιακό πόλεμο σε βάρος του ΠΑΟΚ.

Είπε την αλήθεια όμως και το ακόμα πιο σημαντικό είναι πως ουδείς στα μέρη μας του ζήτησε το λόγο, λέγοντάς του «τι κάνεις ρε μπετόβλακα Ρουμάνε, τους δίνεις βόλια για να μας πυροβολούν περισσότερο; »

Ίσα ίσα μάλιστα, η συντριπτική πλειοψηφία εκτίμησε το θάρρος και την ειλικρίνεια του, αν το έπαιζε Μάνος ψητάς, πρώτοι εμείς θα τον κάναμε ανέκδοτο. Έτσι είμαστε εδώ στον ΠΑΟΚ, το έχω πει και στο παρελθόν, δύσκολο να γίνει κατανοητό ειδικά στα ΠΟΚεμον, που το μόνο που τους θρέφει είναι είναι ένα πρωτάθλημα κι ας το αντίτιμο είναι ο αυτοεξευτελισμός, ο παντοτινός διασυρμός, η γελοιοποίηση. Αδύνατον να το καταλάβουν όταν δε νιώθουν το διαφορετικό που είμαστε εμείς, σα να προσπαθείς να εξηγήσεις με λόγια στον Αφρικάνο, τι είναι η χιονόμπαλα…

Περίπτωση ας πούμε να επέστρεφε πρωταθλητής ο ΠΑΟΚ από ένα ματς που σκηνοθέτησε θίασο τρομοκρατημένος από φωτογραφία δεν υπήρχε, γιατί απλά δε θα επέστρεφε. Δε θα προσγειωνόταν το αεροπλάνο δηλαδή…

Δεν πρόκειται να ξεχάσω πέρσι τέτοιες μέρες που μιλούσα για πρώτη φορά στο τηλέφωνο με τον Χαραλαμπόπουλο, το to10 έκανε τα πρώτα του βήματα και θυμάμαι, την έκπληξη στον τόνο της φωνής του για την ανακοίνωση που μόλις είχε βγάλει η θύρα 4 και στην κυριολεξία ξεπάτωνε τον Σαββίδη.

Του εξήγησα πως είναι κάτι με το οποίο είμαστε απολύτως εξοικειωμένοι στον ΠΑΟΚ, δεν πουλάμε την ψυχή μας για κανένα αντάλλαγμα, δεν υπολογίζουμε κόστος όταν θέλουμε να εκφραστούμε, στη σκέψη μας δεν υπάρχουν ούτε πρέπει, ούτε απαγορεύεται, ουδείς είναι υπεράνω κριτικής, ακόμα κι αν αυτός είναι ο Ιβάν. Στο κείμενο που είχα στείλει, αυτό ήταν το πνεύμα μου, δε μου προκάλεσε την παραμικρή έκπληξη. Έτσι μάθαμε από παιδιά, έτσι μεγαλώσαμε..

Πρόσφατα η original paper έβγαλε ανακοίνωση για τα τεκταινόμενα στο χαρτί, η οποία ξεκινούσε με αναφορά στον Τζάμπα, που «ανέλαβε την ομάδα στην πιο δύσκολη στιγμή της ιστορίας της», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά.

Η αλήθεια είναι και την ξέρουν όλοι, πως ο Τζάμπας προσυπέγραψε την πτώση στη Γ για να αναλάβει την ομάδα δωρεάν, με άλλα λόγια τους στιγμάτισε μια ζωή, με αντάλλαγμα να μην βάλει το χέρι στην τσέπη. Τα χρόνια θα περάσουν, μπορεί να πάρουν τίτλους, να σηκώσουν το C.L -η φετινή πορεία επιβεβαίωσε αυτό που είπε ο Μαρίνος, πως είναι η ανερχόμενη Ευρωπαϊκή δύναμη-, ίσως σηκώσουν το διηπειρωτικό, το Μουντιάλ, η κηλίδα της επαρχιακής τουρνέ όμως, θα παραμείνει ανεξίτηλη..

Το καμένο δάσος της Ραφήνας κάποτε θα ξαναγίνει δάσος και τίποτα δε θα θυμίζει τη φετινή καταστροφική πυρκαγιά, τα εισιτήρια όμως από το μεγάλο τοπικό ντέρμπι της Γ εθνικής Ραφήνα-Χαρτί, θα παραμείνουν στην αιωνιότητα. Από χαρτί είναι άλλωστε…

Περιττό να τονίσω πως αν ο Ιβάν είχε έστω σκεφτεί να ρίξει τον ΠΑΟΚ στη Γ για να τον αναλάβει χωρίς χρέη, θα είχε αυτομολήσει στις στέπες της Σιβηρίας.

Σ΄αυτόν τον άνθρωπο λοιπόν, που για να κάνει το κομμάτι του χωρίς να βάλει το χέρι στη τσέπη τους προκάλεσε χαρακιά στο πρόσωπο μαγαρίζοντας εσαεί την ιστορία τους, απευθύνονται λες και είναι η Βουγιουκλάκη και τραγουδά το «Δημήτρη μου-Δημήτρη μου», λιώνοντας στη θέα του γόη Παπαμιχαήλ.

Βρείτε μόνοι σας τις διαφορές…

Στη δική μας περίπτωση μάλιστα, θα υπήρχε βάση λογικής αν κάποιος εγκαλούσε την 4 με το επιχείρημα «μην λέτε για τον Ιβάν τόσα λεφτά έχει βάλει, μπορεί να τον τσατίσετε και να φύγει.».

Στο χαρτί να πεις, τι «λίγα λόγια για τον Τζάμπα, ποιος άλλος θα μας φέρει δανεικούς, που αλλού θα ξαναδούμε Γιαννιώτα; Ή που θα βρούμε άλλον, να κουβαλά τα τσουβάλια με τα λεφτά του C.L χωρίς να τα ρίχνει στην ομάδα;».

Όσα διαβάσατε από το ξεκίνημα για τον Λουτσέσκου, μέχρι και την αναφορά στην ανακοίνωση της 4 που επαναλήφθηκε με αφορμή την εθνική ομάδα, -όσο κι αν διαφωνώ όμως επιβεβαιώνει τα γραφόμενα και δείχνει πως η ασυδοσία είναι προτιμότερη από την κοπαδοποίηση-, καταδεικνύουν τους λόγους που δεν πρόκειται ποτέ να γίνουμε σαν τους άλλους κι αυτό είναι που πραγματικά τους πονάει, περισσότερο ακόμα και από το πρωτάθλημα που χάνουν.

Αν ο ΠΑΟΚ τα έχει βρει με το γαύρο όπως διατείνονται οι Πατατάκηδες, οι Κεφτετζόγλου και τα λοιπά χάρτινα jukebox του Δημάτου, γιατί τα ερυθρόλευκα ΜΜΕ λύσσαξαν με το διπλό στη Λαμία, κάνοντας σημαία το χέρι του Βιειρίνια, τι σόι συμμαχία είναι τούτη;

Πως είπατε;

Κι αφού είμαστε σύμμαχοι, γιατί δεν έκαναν τα ίδιο με τα δυο οφσάιντ στο Αγρίνιο, όπου το χαρτί δεν είχε υποψία φάσης ανάλογη του Κάνιας και του Πασχαλάκη;

Αφού μ΄εμάς είναι σύμμαχοι, με το χαρτί είναι εχθροί!

Ούτε τώρα σας άκουσα…

Το εξήγησα στο κείμενο που μόλις διαβάσατε, περισσότερο και από το πρωτάθλημα που χάνουν, τους τρελαίνει πως επειδή δεν είμαστε σαν κι αυτούς, το χάνουν εμφατικά και καθαρά. Στα περισσότερα παιγνίδια μάλιστα, κερδίσαμε και τους διαιτητές, αυτό που που δε μπορούν να χωνέψουν, το χαρτί ούτε με σπρώξιμο από τα κοράκια το κατάφερε.

Με όπλο την προπαγάνδα και αστείους Γκεμπελισμούς λοιπόν, προσπαθούν από τώρα  να περάσουν πως είμαστε σαν κι αυτούς και θα είναι βρώμικο σαν τα δικά τους.

Όπως πέρσι έγιναν ρόμπες με το «ταγμένο από τον Τσίπρα», έτσι θα εκτεθούν και φέτος!

Θα πέσουν μέσα στο λάκκο, που προσπαθούν τόσο άγαρμπα να σκάψουν..

Το ακόμα χειρότερο γι αυτούς είναι πως και η αντιμετώπιση της προπαγάνδας τους από την πλευρά μας δεν είναι η συνηθισμένη, όπως διαπιστώνετε και από την δική μου περίπτωση, πλάκα τους κάνω.

Δευτέρα βράδυ ξεσάλωσαν και τέλος, Σάββατο σήμερα και συνεχίζω να κερνάω οργασμούς.

Από την πρώτη αγωνιστική με αφορμή το πέναλτι του Πρίγιο ήμουν σαφής «θα το παίξουμε αντρίκια, ο καθένας θα μιλάει για τις φάσεις που ευνοήθηκε η ομάδα του», ουδείς ακολούθησε, όλοι το γύρισαν στο τσάμικο.

Ε λοιπόν ήρθε η ώρα να δώσουμε το ρυθμό, χτυπώντας παλαμάκια…