Παστίλιες για τον πόνο του γαύρου! Αλλά σε υπόθετο

Τις τελευταίες ημέρες, καρφώθηκε στο μυαλό μου μια παλιά διαφήμιση με σλόγκαν «παστίλιες για τον πόνο του άλλου», οι περισσότεροι θα τη θυμάστε.

Ήταν ένας συμβολικός τρόπος υποστήριξης ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, ειδικά των αποκλεισμένων από την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και θα ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την ΠΑΕ ΠΑΟΚ να την υιοθετήσει, απευθυνόμενη εννοείται στους απεγνωσμένους από την ξέφρενη πορεία της ομάδας, που δεν χάνει ούτε με αίτηση.

Η καμπάνια θα μπορούσε να ονομαστεί «παστίλιες για τον πόνο του γαύρου», εναλλακτικά και «παστίλιες για ανακούφιση των ΠΟΚεμον».

Θεωρώ πως είναι μονόδρομος, σε τέτοιες δύσκολες στιγμές οφείλουμε όλοι να σκύψουμε πάνω στους απελπισμένους συνανθρώπους μας, προσφέροντας λίγη στοργή, μια διέξοδο πριν την κατάθλιψη.

Δεν είναι μόνο ότι δε μπορούν να δουν κατάματα τον ΠΑΟΚ, είναι ότι αναγκάζονται να εκτεθούν επιδιδόμενοι σε μυθοπλασία, η κατάσταση τους είναι πραγματικά επικίνδυνη. Πως να την παλέψουν όταν βλέπουν παρέλαση διαρκείας με μια μόλις ισοπαλία από το καλοκαίρι και γνωρίζουν πως ακόμα δεν είμαστε ούτε στα μισά;

Με -2 ξεκινήσαμε, τους περάσαμε, δικές μας γκέλες περίμεναν και τις έκαναν οι ίδιοι, Μεσαιωνικό βασανιστήριο είναι να βλέπεις τον ΠΑΟΚ να καλπάζει, μοιράζοντας πόνο.

Στην τελευταία αγωνιστική, το κολάρο κέρδισε με γκολ οφσάιντ, ο «ο Άρης» πήρε πέναλτι που δε θα έδινε ούτε ο Σβι Σερφ, πρώτο θέμα όμως ήταν το χέρι του Βιειρίνια, με τον ΠΑΟΚ να τελειώνει τον αγώνα με εννιά. Αυτό συνέβη στην πραγματικότητα, όσοι είδαν το παιγνίδι διαπίστωσαν πως ο Πασχαλάκης δε μπορούσε να κουνηθεί, οτιδήποτε είχε κατεύθυνση την εστία και δεν πήγανε πάνω ή δίπλα του, θα είχε γράψει.

Ούτε αυτό τους έκατσε, είναι να μην πέσουν σε μελαγχολία;

Την προηγούμενη αγωνιστική, το χαρτί πήγε να γυρίσει το ματς στο Αγρίνιο με γκολ οφσάιντ, ακυρώθηκε κανονικότατο των γηπεδούχων που θα το μετρούσε μέχρι κι ο ψητάς προπονητής, ήταν όμως συνηθισμένη Κυριακή σαν όλες τις άλλες. Το πρωί εκκλησιασμός, το απόγευμα βόλτα στην πλατεία του χωριού, ο ρεπόρτερ Κεφτετζόγλου χλαπιάκιασε μια καντίνα μαζί με τις ρόδες κι ο Μυτιληναίος απολάμβανε το ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης.

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα όμως ήταν ο ρεπόρτερ pussycat, η ομάδα του παραλίγο να καταδικαστεί από το πιο ανύπαρκτο πέναλτι της χρονιάς κι αυτός ασχολούνταν με τη φάση του Βιειρίνια!

Τόσος πόνος πια, είπαμε να σας κεράσουμε μια παστίλια, εσάς δε σας χορταίνει όμως ολόκληρο κοντέινερ!

Τα κολάρα και τα χαρτιά που ανέφερα χθες πάντως, έχουν κάποια ελαφρυντικά , ας μην είμαστε τόσο σκληρόκαρδοι.

Αν και λόγω απόστασης δεν έχω συμμετάσχει σε σύσκεψη εδώ στο to10, εικάζω πως το σήμα έναρξης και λήξης θα γίνεται με μουσική υπόκρουση της τρομπέτας του Ατίλιο!

Αν το φιλοσοφήσεις δηλαδή, είναι επόμενο να τρελαίνονται οι γαύροι, μεγάλος αριθμός αυτών άκουγε τους πανηγυρισμούς των πρωταθλημάτων ενώ βρισκόταν στο μαιευτήριο, δεν είναι τόσο εύκολο να συνηθίσουν το κιάλι για να βλέπουν τον πρώτο.

Η πλάκα είναι πως όπως πάει το πράγμα, δε μπορούν να ελπίζουν ούτε σε παραλλαγμένη παράσταση αλά -για- Όσκαρ, για να συμβεί κάτι τέτοιο πρέπει να βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής.

Τα ίδιο ισχύει για τους χαρτορεπόρτερ, είναι επιτακτική η ανάγκη κάπως να χρυσώσουν το χάπι της φετινής πορείας, που γίνεται με την όπισθεν.

Στο φινάλε για να είμαστε ειλικρινείς, το κολπάκι κατασκευής άλλοθι έχει πατρίδα τη Θεσσαλονίκη, όλοι αυτοί που βγάζουν πορίσματα κάνοντας είτε zapping είτε την τρίχα τριχιά για να καλύψουν την ανικανότητα τους, θα έπρεπε να σχηματίζουν ουρές μέχρι να φιλήσουν το χέρι του Μπούζα, πληρώνοντας του και το σχετικό αντίτιμο, για πνευματικά δικαιώματα.

Θέλοντας και μη λοιπόν τους αντιμετωπίζεις με κατανόηση, εσένα όμως ρεπόρτερ pussycat δε σε απασχολεί το μαϊμού πέναλτι που θα καταδίκαζε την ομάδα σου και σε καίει τι έγινε στη Λαμία;

Βρε πιο αποτριχωμένο pussy κι από το κεφάλι του Αλαφούζου, βρε συμπρωταγωνιστή του Τζέρυ στο κόμικ, βρε κρυφέ εραστή του Σαγόνια, βρε απίθανε mousehunter που από τη συναναστροφή με τα θύματά σου το πρόσωπό σου έχει όψη αρουραίου, αντί να καταπιαστείς με αυτούς που πήγαν να σε κλέψουν, κοιτάς τι κάνουν οι άλλοι με τους οποίους μάλιστα δεν έχεις ούτε σχέση, ούτε κοινούς στόχους;

Εσύ βρε ποντικομαμή που δε θα υπήρχες στον χάρτη αν η κυβέρνηση δεν πίεζε ν΄αλλάξουν οι ποινές για μη αδειοδότηση, έχεις το θράσος να βγάζεις γλώσσα;

Άθλιο υποκείμενο, νοσταλγέ του Πατέρα, εσύ που το 2009-10 από γάτα έκανες το παγόνι, τολμάς και βγάζεις γλώσσα, για ένα ματς που ο διαιτητής παραπέμφθηκε για τρία λάθη, δυο εκ των οποίων σε βάρος του ΠΑΟΚ;

Όλα τα παραπάνω βεβαίως, ωχριούν μπρος στο παλιότερο του Μαμουζέλου, που είδε σε όραμα τον Σαββίδη να κάθεται στον πάγκο της ομάδας κι ως ρεπόρτερ λαγωνικό, μυρίστηκε το στήσιμο στο στοίχημα, για την κονόμα.

Να βγάζεις εμπάθεια και κόμπλεξ για τα εν Ελλάδι ας πούμε ότι το καταλαβαίνω, πόσο πόνο πρέπει να νιώθεις για να πολιτογραφείσαι Λευκορώσος, αναλαμβάνοντας νοερά ρόλο διευθυντή στην «Ώρα για σπορ του Μπορίσοφ»;

Αντιλαμβάνομαι πως παρέλαση 10 μηνών δεν αντέχεται, ακόμα δε φτάσαμε στα μισά και τα δημοσιογραφικά συνδικάτα θ΄αναγκαστούν να προσφέρουν αντιλυσσικό ορό στα μέλη τους, οπότε  θ΄ αναθεωρήσω κι αυτά αυτά που ανέφερα στην εισαγωγή.

MUST READ

Ανανέωσε και έφυγε για… Βουδαπέστη ο Μουζακίτης (pic)

Η προσφορά παστίλιας δεν αλλάζει, καλύτερα όμως να την προσφέρουμε σε υπόθετο…