Παιδιά, να οργανωθούμε: Πριν ήταν «στημένοι» και τώρα δεν είναι «στημένοι», αλλά «ανίκανοι»;

Από μόνη της η εικόνα είναι αποστομωτική. Χιλιάδες λέξεις μαζεμένες σε ένα μπλοκ της μπάλας από το χέρι του Βιεϊρίνια. Ο διαιτητής Τσαμούρης, μπροστά στη φάση, χωρίς κανέναν να τον εμποδίζει ή να του καλύπτει το οπτικό πεδίο, αποφασίζει ενσυνείδητα ότι δεν συντρέχει λόγος να δώσει το καταφανέστερο πέναλτι της σεζόν. Μία απόφαση που δεν εμπεριέχει κανένα στοιχείο ανικανότητας. Ηταν μπροστά, το είδε, δεν το έδωσε. Δεν ήθελε να το δώσει. Το γιατί, είναι κάτι που άπτεται στη φαντασία του καθενός. Μπορεί έτσι να του εξήγησε τη φάση ο εκπαιδευτής διαιτησίας Τριτσώνης.

Βέβαια, εδώ προκύπτει το εξής ζήτημα. Προ… Εξυγίανσης, αυτές οι αποφάσεις ήταν «δόλιες», ήταν «εγκληματική οργάνωση» και οι διαιτητές ήταν «στημένοι». Στη μετά εξυγίανση εποχή, μια εποχή που έχουν εξευτελιστεί τα πάντα στο ποδόσφαιρο και το παρασκήνιο ανθεί και δρα εμφανέστερα και πιο αποκάλυπτα από κάθε άλλη φορά, μία απόφαση σαν αυτή στη φάση του Βιεϊρίνια βαφτίζεται «ανικανότητα». Από το ίδιο σύστημα που πριν τους έλεγε «στημένους». Ας αποφασίσουμε, λοιπόν, τι είναι ο κάθε Τσαμούρης και μετά βρίσκουμε και τα υπόλοιπα.

Το σύστημα ΠΑΟΚ, που ουσιαστικά εξέλεξε τη νέα ΕΠΟ του Γραμμένου με εκατομμύρια ευχές, προσπαθεί να πείσει για την ηθική του, υποστηρίζοντας πως «ναι, αλλά εμείς λέμε ότι ήταν πέναλτι, εσείς δεν λέτε ότι μετά το πέναλτι ο Τσαμούρης μας… έσφαξε». Δεν μπορώ να πω, έχουν κάποια αντανακλαστικά επικοινωνιακά, αλλά η ηθική δεν συμβαδίζει με φαιδρά επιχειρήματα, αλλά με πράξεις. Και από τέτοιες το σύστημα χωλαίνει…

Το δεύτερο εντυπωσιακό επιχείρημα τους ίδιου συστήματος, είναι ότι ο Ολυμπιακός ευνοήθηκε στο παιχνίδι με τον Παναιτωλικό. Ναι, ο Κούλα Χασάν δεν είδε ότι ο Βούκοβιτς είναι μισό βήμα (το οποίο και τηλεοπτικά και συστημικά έγινε… ένα μέτρο) μπροστά από τον αμυντικό της ομάδας του Αγρινίου. Αλλά είναι σαφές ότι από το βράδυ της Δευτέρας έχει σοβαρό πρόβλημα αϋπνίας και είναι πολύ πιθανό να έχει ήδη ξεκινήσει να γράφει 1000 φορές στο Viber του ΠΑΟΚ «δεν θα αφήσω ποτέ ξανά να εξελιχθεί φάση του Ολυμπιακού, μόνο του Πέλκα».

Διότι, όσο κοντή μνήμη κι αν έχεις, όσο εκούσια λοβοτομημένος κι αν είσαι, δεν μπορεί να μην θυμάσαι, εσύ που εμπνέεσαι το αφήγημα της… εύνοιας, ότι ο Κούλα Χασάν είναι κάτι σαν «προστατευόμενο είδος» για τον ΠΑΟΚ (σ.σ. ρωτήστε και τον Πέλκα). Εκτός κι αν ο εμπνευστής της επικοινωνιακής… αντεπίθεσης του ΠΑΟΚ ξέχασε τις δακρύβρεχτες δηλώσεις του υπεύθυνου διαιτησίας του Δικεφάλου, Μάλαμα Τεβεκέλη τον περασμένο Απρίλιο, όταν σχεδόν με τρεμάμενη φωνή υποστήριζε στον αέρα του Libero FM πως «…ένας διαιτητής με όνομα Κούλα Χασάν αγνοείται από τις 24 Ιανουαρίου και από το παιχνίδι του ΠΑΟΚ με τον Ατρόμητο για το  οφσάιντ». Ο Κούλα επέστρεψε. Και για να τιμωρήσει τον ΠΑΟΚ, που έκανε τα πάντα για να μείνει στους πίνακες και να συνεχίσει να παίζει, είπε να ευνοήσει ηθελημένα τον Ολυμπιακό. Λογικό…

Το τρίτο σοβαρό, αν μη τι άλλο, επιχείρημα της επικοινωνιακής λαίλαπας του ΠΑΟΚ αναφέρει ότι ο Ολυμπιακός ευνοήθηκε από την αποβολή του Χαντάκια. Την οποία χαρακτηρίζουν «ανύπαρκτη», «εύκολη» και άλλα τέτοια εντυπωσιακά. Ένα μαρκάρισμα-μαρς γκρέμισμα, σε φάση αντεπίθεσης, ενώ η μπάλα έχει ήδη φύγει και ο Γκερέρο γύριζε για να βγει με πλεονέκτημα προς την επίθεση, χωρίς να έχει άλλον αντίπαλο μπροστά του δεν είναι δεύτερη… ΟΚ, παιδιά, βρείτε κάτι άλλο να πείτε. Μπορείτε καλύτερα.

Ολοι οι ισχυρισμοί περί… εύνοιας του Ολυμπιακού, είναι το ίδιο σοβαροί και στέρεοι σε επίπεδο επιχειρηματολογίας, όσο το να ισχυριστεί κάποιος ότι ο Ολυμπιακός ήταν αυτός που είχε πει δημόσια, ευθαρσώς και δίχως ίχνος ντροπής ότι ο Γραμμένος είναι «δικός του». Πόσο γελοίο μπορεί να είναι ένα τέτοιο επιχείρημα; Πόσο πιο ανυπόστατο και εκτός τόπου και χρόνου; Πόσο στημένο και προβοκατόρικο… Οσο κι αν προσπαθείς να στείλεις την μπάλα στην εξέδρα, όταν η εικόνα σε διασύρει, το φρονιμότερο είναι να το βουλώνεις, να συνεχίσεις να χρησιμοποιείς τα όπλα που έχεις θέσει σε λειτουργία και να απολαμβάνεις την ισχύ σου. Όταν το παίζεις και θύμα, το μόνο που καταφέρνεις είναι να γελοιοποιείσαι. Και να δείχνεις τις πραγματικές σου προθέσεις. Οι οποίες δεν είναι και δεν ήταν ποτέ «αγνές».