Κισσαμικός – Ολυμπιακός : Ο Λεμονής και η Μπαρτσελόνα Χανίων!

Λέει ένας καλός φίλος και έχει δίκιο πως δεν γίνεται να βγάζεις συμπεράσματα για την αξία ενός παίκτη από την εμφάνισή του σε ένα παιχνίδι Κυπέλλου, όπου δεν διακυβεύεται τίποτα. Γενικά είναι σωστή η παρατήρηση. Όταν όμως η εμφάνιση αυτή έρχεται σαν συνέχεια παρόμοιων εμφανίσεων σε σημαντικά παιχνίδια των ευρωπαϊκών μη εξαιρουμένων τότε ναι, μπορείς να βγάλεις συμπεράσματα. Στο κείμενο αυτό θα ακολουθήσουν τέτοια.

Αν μιας ομάδας γυαλίζει το μάτι και μέσα στο γήπεδο υπάρχουν παίκτες που θέλουν να υπερασπιστούν την επαγγελματική τους υπόσταση και να διεκδικήσουν την εκτίμηση των οπαδών και -κυρίως- του προπονητή τους, μπορείς να το διαπιστώσεις σε τέτοια παιχνίδια. Δεν επικροτώ την τσαντίλα του Τζούρτζεβιτς επειδή είχε δυο δοκάρια και πήγε τρέχοντας στα αποδυτήρια αντί με τους συμπαίκτες του να χαιρετίσει του φίλους της ομάδας του. Αντιλαμβάνομαι όμως την κάψα του να σκοράρει, να διακριθεί και να νικήσει.

Όταν ο Ολυμπιακός ισοφαρίζεται από τον αδύναμο Κισσαμικό και ο Λεμονής ρίχνει στο ματς τον Σισέ για να μην το χάσει και τον Μάριν μπας και το κερδίσει, τότε υπάρχει πρόβλημα και μάλιστα μεγάλο. Πρόβλημα που αφορά τους παίκτες που υστέρησαν και τον προπονητή για την εικόνα που παρουσίασε η ομάδα. Κατανοώ ότι δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα σε ένα παιχνίδι που δεν κρίνει τίποτα να συντρίψεις τον αντίπαλο με πέντε κι έξι γκολ. Να σου κάνει όμως συνέχεια φάσεις και να απειλεί να σε κερδίσει, είναι πρόβλημα μεγάλο και δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστο.

Αν ο Ολυμπιακός πήγαινε από νίκη σε νίκη και από καταιγιστική εμφάνιση σε καταιγιστική εμφάνιση τότε και μια κακή αγωνιστική εικόνα μπορεί να χαθεί μέσα στον σωρό των επιτυχιών και να συγχωρεθεί. Όταν όμως ψάχνεις αγωνιστικό βηματισμό και δεν πείθεις αξιοποιείς κάθε ευκαιρία για να συνέλθεις και να τονωθείς για την συνέχεια. Κάτω από αυτό το πρίσμα ο Ολυμπιακός έκανε βήματα πίσω το απόγευμα της Τετάρτης στα Χανιά.

Η ανασταλτική του λειτουργία ήταν απογοητευτική και η ποιότητα του ποδοσφαίρου που παρουσίασε επιθετικά τουλάχιστον προβληματική. Ας εξηγήσει ο ίδιος ο Τάκης Λεμονής αν αντιστοιχεί σε εικόνα του Ολυμπιακού που θέλει να παρουσιάσει, να βρίσκονται όλοι οι παίκτες τους πίσω από την μπάλα και πίσω από την σέντρα περιμένοντας την Μπαρτσελόνα των Χανιών να εξαπολύσει επίθεση.

Τι σχέση μπορεί να έχει αυτή η εικόνα με έναν στοιχειωδώς κανονικό Ολυμπιακό. Ήταν δείγμα αδιαφορίας των παικτών του που επειδή νικούσαν με 1-0 περίμεναν να τελειώσει το ματς; Ήταν αποτέλεσμα της πίεσης που ασκούσε ο αντίπαλος; Μήπως ακόμα χειρότερα, ήταν δική του εντολή για να βρουν χώρο οι παίκτες του και να χτυπήσουν στην κόντρα; Σε αυτά τα ερωτήματα επείγουν οι απαντήσεις.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Ο Ολυμπιακός συνεχίζει να φαίνεται μια αδούλευτη ομάδα κι όσο είναι τέτοια και αναζητά προσωπικές ενέργειες από τα βαριά του ονόματα για να πάρει ένα γκολ ή μια νίκη, τόσο θα χτυπούν στο μάτι όσοι είναι ανίκανοι να του τις δώσουν. Όπως ο Καρσελά.