Κόντρα στον Χάβο, ένα «δικό μας» παιδί…

Το ότι αναφέρω τον Μάκη Χάβο στον τίτλο ως «δικό μας» παιδί, είναι κάτι που μπορεί εύκολα να παρεξηγηθεί, ποσώς μ΄ενδιαφέρει όμως. Το ταγμένο πρωτάθλημα από τον Τσίπρα έδειξε πως δεν χρειάζεται αφορμή για να κατασκευαστεί ένα σενάριο, αρκεί να υπάρχει φαντασία.

Εκτός αυτού δε γνωρίζω άλλον τρόπο για να περιγράψω όσο περιεκτικά απαιτεί μια επικεφαλίδα, περίπτωση προπονητή που συστήθηκε στο πανελλήνιο από τον πάγκο του ΠΑΟΚ και μέσω αυτού καθιερώθηκε στην πρώτη κατηγορία, χτίζοντας καριέρα..

Το πρώτο και μεγάλο βήμα του Χάβου πραγματοποιήθηκε στον ΠΑΟΚ τη σεζόν 2010-11, αρχικά ως βοηθός του Δερμιτζάκη. Με προηγούμενη θητεία στον Αγροτικό Αστέρα λοιπόν, βρέθηκε απ ευθείας να κολυμπάει στα βαθιά. Δε χρειάστηκε δηλαδή να ταλαιπωρηθεί μεγάλο διάστημα σε μικρές κατηγορίες μέχρι να φτιάξει τ΄όνομά του, διεκδικώντας μια ευκαιρία στα «σαλόνια», όλα έγιναν με ταχύτητα φωτός.

Στον ΠΑΟΚ μάλιστα, από βοηθός έγινε σχεδόν άμεσα πρώτος προπονητής, αφού τα ψωμιά του Δερμιτζάκη τελείωσαν νωρίς.

Ήταν ίσως η πιο πολυτάραχη χρονιά στον ΠΑΟΚ αναφορικά με τον πάγκο, κάτι που σαφώς τον ευνόησε. Και δεν είναι υποτιμητικό για εκείνον κι άλλοι προκάτοχοι ή και διάδοχοι είχαν τις ίδιες ευκαιρίες, τις χαράμισαν όμως εγκλωβίζοντας τους εαυτούς και την ομάδα σε εσωστρέφεια κι εγωιστικές συμπεριφορές.

Το 2010-11 ήταν η αμέσως επόμενη μετά την αποχώρηση Σάντος, οπότε ήταν γνωστό εκ των προτέρων πως το κεφάλαιο προπονητής θα ταλαιπωρήσει τον ΠΑΟΚ. Πάντα έτσι συμβαίνει όταν αποχωρεί ένα στέλεχος με απαστράπτουσα προσωπικότητα, που ΄χει αφήσει τόσο ανεξίτηλα τη σφραγίδα του. Ακόμα κι αν ο διάδοχος του είναι εξ΄ίσου ικανός, δύσκολα να καταφέρει να επιβληθεί αρχικά, γιατί πάντα θα υπάρχει μέτρο σύγκρισης με τον προηγούμενο και απαίτηση για καλύτερη πορεία, χωρίς μάλιστα περίοδο προσαρμογής.

Αρχική επιλογή του ΠΑΟΚ ήταν ο Μπερέτα που λίγο έλειψε να πετύχει το ακατόρθωτο, να διαλύσει έναν βασικό κορμό με θεμέλια τριετίας, πριν καλά-καλά η ομάδα παίξει το πρώτο φιλικό. Σφουγγαρίστηκε άμεσα κι ανέλαβε ο Δερμιτζάκης, που ναι μεν ξεκίνησε με την ιστορική πρόκριση επί της Φενέρ, στην πορεία όμως έμοιαζε ανήμπορος να διαχειριστεί τα στοιχειώδη. Στην πρεμιέρα κέρδισε με την ψυχή στο στόμα το νεοφώτιστο Πανσερραϊκό καταφέρνοντας να δεχτεί τρία γκολ στην Τούμπα, ισοπαλία 1-1 πάλι στην Τούμπα με τον έτερο νεοφώτιστο Ολυμπιακό Βόλου, ήττα από τον Άρη -πριν γίνει «ο Άρης»-, που προς έκπληξη όλων, τότε δεν ήταν νεοφώτιστος.

Σε μια συνέντευξη του με την κατάσταση να μυρίζει μπαρούτι, επιδόθηκε σε ρεσιτάλ άκρατου λαϊκισμού προσπαθώντας να μιμηθεί τον Αναστασιάδη, άρχισε να λέει διάφορα αόριστα και ακαταλαβίστικα για κάστρα που πέφτουν από μέσα, για ματωμένες φανέλες και παρόμοια σκιζοφρενικά, που μπορεί να ικανοποιούν ένα μικρό ακροατήριο που ηδονίζεται από ασυναρτησίες, δεν απάντα όμως στην ουσία:

«Δε μπορούμε να κερδίσουμε στην έδρα μας τα χωρία κι εσύ αμολάς θεωρίες για κάστρα κι αίματα;»

Η τύχη του Δερμιτζάκη ήταν δεδομένη λοιπόν και τον διαδέχτηκε ο Χάβος, που θεωρητικά ήταν ο «λιγότερο προπονητής» από τους προκατόχους του. Ο Μπερέτα άλλωστε είχε θητεία ακόμα και σε καλές ομάδες Serie A, ο Δερμιτζάκης είχε περισσότερα χρόνια στους πάγκους έχοντας προπονήσει ομάδες της Α, ο Χάβος είχε προϋπηρεσία στη Γ εθνική.

Οι προκάτοχοί του όμως εξέλαβαν την ευκαιρία τους ως διέξοδο για να προτάξουν το εγώ τους, προσπάθησαν με το στανιό που λέμε, να δείξουν ανώτεροι από αυτό που ήταν στην πραγματικότητα..

Με έναν ΠΑΟΚ δομημένο πάνω σ΄ένα συγκεκριμένο μοντέλο και τρόπο παιγνιδιού, αποπειράθηκαν ν΄αλλάξουν αγωνιστική φιλοσοφία, συστήματα, τακτικές, με την ομάδα να γίνεται κομμάτια και να δείχνει σημάδια αποσύνθεσης.

Μπορούσε να συμβεί μόνο αν άλλαζε το υλικό, ο ΠΑΟΚ όμως δεν είχε δυνατότητα να αντικαταστήσει παίκτες, πόσο δε όταν αυτοί ήταν άκρως επιτυχημένοι.

Σα να αλλάζει η διεύθυνση εδώ στο to10.gr κι ο νέος κουμανταδόρος να λέει «θ΄αλλάξουμε χαρακτήρα, εσύ Καίσαρη άρχισε να κυνηγάς σκάνδαλα βλαχοδημάρχων όπως ο Θωμαΐδης και κάνε αναλύσεις σαν τον Σπυρόπουλο!»

Γίνεται; Δε γίνεται, φυλακή θα πάμε…

Για να γίνει πιο κατανοητό, την ίδια περίπου εποχή στην ομάδα της γειτονιάς, είχαν φέρει το συνήθη ύποπτο Μιχαλήτσο στη θέση του Έκτορ Ραούλ Κούπερ, με τον αντικαταστάτη να δηλώνει στην πρώτη σου συνέντευξη, πως «στόχος να διορθώσω τα κακώς κείμενα, θα κάνω αλλαγές στον τρόπο παιγνιδιού!!!!».

Ο Κούπερ είχε βιογραφικό με τελικούς C.L, Ευρωπαϊκών κυπέλλων που ντρεπόσουν να το διαβάσεις, το επάγγελμα του Μιχαλήτσου είναι πυροσβέστης κι ενίοτε αναλάμβανε τον Άρη ως υπηρεσιακός.

Να το έλεγε κάποιος κανονικός προπονητής και όχι αριβίστας-χομπίστας, να το καταπιείς.

Ο Χάβος λοιπόν έκανε το εύλογο και ίσως πιο ταπεινό, που ανέδειξε κυρίως τον χαρακτήρα του, γιατί όλα από εκεί ξεκινάνε.

Ξεπατίκωσε το σύστημα που έπαιξε ο Σάντος και στηρίχτηκε σε αυτό, το να έκανε αλλαγές μόνο και μόνο για να δείξει πως είναι σπουδαίος, θα ήταν ότι πιο βλακώδες και καταστροφικό για τον ίδιο και την ομάδα.

Συμπεριφέρθηκε λοιπόν ως μαθητευόμενος προπονητής, στην ουσία όμως ήταν πιο κανονικός προπονητής από τους άλλους, γιατί απλά δεν ήταν αμετροεπής και υπερφίαλος, γνώριζε μέχρι που φτάνουν οι ικανότητές του.

Οι οποίες βεβαίως μπορεί να βελτιώνονται με την πάροδο του χρόνου και τις εμπειρίες που μαζεύεις, δε γίνεται όμως να ορίσεις εσύ το χρόνο, ούτε να το καταφέρεις με το ζόρι. Πόσο δε όταν αυτοσκοπός σου είναι να δείξεις κάτι που δεν είσαι…

Από τότε ο Χάβος μου έγινε εξαιρετικά συμπαθής, έδειξε άνθρωπος με αυτογνωσία, που ξέρει που πατάει και που βρίσκεται, χωρίς πρόθεση να παραστήσει κάτι που υπερβαίνει τις δυνατότητές του.

Για μια μερίδα του κόσμου που κρίνει πάντα βάσει εκείνου που πιστεύει προκαταβολικά και δεν αλλάζει άποψη, ήταν πάντα «ο Χάβος» και αναλόγως τον αντιμετώπιζε. Στις ήττες του ΠΑΟΚ επέστρεφε σπίτι του με σπριντ και μερικές δεκάδες αλλοφρόνων ξωπίσω του.

Στα πλέι οφ του 2010-11 έχασε στο ΟΑΚΑ από το χαρτί με 3-0, έχοντας τη φαεινή ιδέα να παίξει με αριστερό χαφ τον Σαλπιγγίδη, τις επόμενες ώρες ήταν κάτι σαν καταζητούμενος στη Θεσσαλονίκη.

Την άλλη χρονιά, το ίδιο έκανε κι ο Μπόλονι σε 0-0 μέσα στην Ξάνθη, επειδή όμως ήταν «ο Μπόλονι», κάτι παραπάνω ήξερε…

Εννοείται πως ο Χάβος δεν ξεφεύγει από τη βασική μου θεώρηση περί των Ελλήνων προπονητών που στην καλύτερη αγγίζουν τα όρια της μετριότητας, είναι από τους ελάχιστους όμως που θα πάρουν από την ομάδα και θα δώσουν σε αυτήν, το μέγιστο που μπορούν.

Μια τέτοια ομάδα θα αντιμετωπίσουμε σήμερα, με χαρακτήρα, σχέδιο, που δε θα μας δώσει πολλές ευκαιρίες.

Στον ΠΑΟΚ και τις επόμενες ομάδες του, δε θυμάμαι ποτέ να διασύρθηκε τακτικά, αντιμετώπιζε κάθε παιγνίδι με ορθολογισμό, χωρίς εξαλλότητες και τρελά ή παράλογα ρίσκα.

Τηρουμένων των αναλογιών, η θητεία του στον ΠΑΟΚ ήταν καλή, πέρασε την ομάδα στους 32 του Europa από δύσκολο όμιλο χτυπώντας στα ίσια την πρόκριση στους 16, κάτι που δεν είχε ξανασυμβεί, ούτε επαναλήφθηκε ποτέ.

‘Ήταν τόσο συγκλονιστική η εμφάνιση σε εκείνο το ματς κόντρα στην ΤΣΣΚΑ με το δυσθεώρητο μπάτζετ, που μόλις τελείωσε η συνέντευξη τύπου, οι Ρώσοι δημοσιογράφοι σηκώθηκαν αυθόρμητα και άρχισαν να τον χειροκροτούν.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Και στο πρωτάθλημα δεν τα είχε πάει άσχημα, η ομάδα κατάφερε να συνέλθει και στα πλέι οφ έχασε την πρώτη θέση και τη συμμετοχή στα προκριματικά του C.L, στο ΟΑΚΑ, χάρη σε καθαρό οφσάιντ γκολ του Ζιλμπέρτο, που έκανε όμως πως δεν είδε, ο τηλεδιαιτητής που σχολιάζει τις επίμαχες φάσεις στο Open…