Τα παιδιά γίνονται άνδρες

Είναι κάτι τέτοια ματς που κάνουν τα παιδιά άνδρες. Οι νεαροί σε ηλικία παίκτες του τριφυλλιού παίρνουν σε κάθε αγωνιστική μαθήματα χρήσιμα για την ποδοσφαιρική τους καριέρα. Με εξαίρεση το δεύτερο ημίχρονο στην Τούμπα, κόντρα στον ΠΑΟΚ, η ομάδα του Παναθηναϊκού έχει καταφέρει να αντεπεξέλθει σε κάθε έδρα, σε κάθε αποστολή. Μπορεί σε μερικές περιπτώσεις να μην έπαιξε ποδόσφαιρο αξιώσεων, όπως για παράδειγμα στο Φάληρο εναντίον του Ολυμπιακού, όμως το γεγονός και μόνο ότι δεν έχει χάσει κανένα παιχνίδι, πλην του ντέρμπι με τον Δικέφαλο του Βορρά, αποτελεί παράσημο για τον Γιώργο Δώνη και τα παιδιά του. Κανείς δεν περίμενε ότι ο φετινός Παναθηναϊκός θα μπορούσε μετά από δώδεκα αγωνιστικές να φιγουράρει στην πρώτη πεντάδα και μάλιστα έχοντας βγάλει και ένα εξαιρετικά δύσκολο πρόγραμμα.

Δεν θα μπω στην διαδικασία να ασχοληθώ με τον Τζοβάρα. Ο διαιτητής αυτός απλά απέδειξε γιατί ήταν επιτακτική η ανάγκη να έρθουν οι ξένοι να σφυρίξουν στα μεγάλα, τουλάχιστον, παιχνίδια. Μακάρι να μπορούσαν να οριστούν ξένοι ρέφερι για όλα τα ματς, όλων των ομάδων. Δεν είναι δυνατόν τέτοιοι άνθρωποι να παίρνουν θέση στους πίνακες και να τους δίνεται η δυνατότητα να διαιτητεύσουν τέτοιας σημασίας και σπουδαιότητας ματς. Μπορεί ο Άρης και ο τωρινός Παναθηναϊκός να μην θεωρούνται διεκδικητές του τίτλου, αλλά δεν σημαίνει ότι πρέπει να αντιμετωπίζονται ως παρακατιανοί και να ορίζονται στους αγώνες τους μαθητευόμενοι μάγοι. Αν η εξυγίανση στο χώρο έγινε για να βλέπουμε κάθε Κυριακή Ευαγγέλου ή Τζοβάρες αφήστε το καλύτερα. Τώρα αν το αφήγημα είναι ότι πλέον αδικούνται ή αντίστοιχα ευνοούνται όλοι και όχι ότι τα σφυρίγματα πάνε προς μια μόνο κατεύθυνση, όπως στο παρελθόν, τότε μιλάμε επιεικώς για αστειότητες.

Πάμε και στα αγωνιστικά τώρα. Οι πράσινοι δεν ήταν καλοί χθες. Τα δύο γρήγορα πέναλτι εις βάρος τους από τη μία, ο εκνευρισμός που του επέφεραν οι αποφάσεις αυτές και η δυσκολία στην κυκλοφορία της μπάλας από την άλλη, κάτι που παρατηρείται όποτε ο Έλληνας τεχνικός επιλέγει να κατεβάσει την ομάδα του με τρία στόπερ, δημιούργησαν θέματα στο τριφύλλι. Η αναγκαστική αλλαγή του Γιόχανσον και η είσοδος του Χρήστου Δώνη δεν βοήθησαν πολύ για να αλλάξει η εικόνα. Το μόνο θετικό που πρέπει να κρατήσει ο κόουτς και οι παίκτες του από την αναμέτρηση της Θεσσαλονίκης είναι ότι και πάλι έσωσαν την παρτίδα έστω και την τελευταία, κυριολεκτικά, στιγμή.

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

Μέχρι την διακοπή των εορτών ο Παναθηναϊκός έχει τρία δύσκολα ματς. Εκτός Αθηνών με ΟΦΗ, την επόμενη αγωνιστική και Παναιτωλικό την 15η και ένα στο Ο.Α.Κ.Α με τον ισχυρό Ατρόμητο ενδιάμεσα. Εάν και μετά τα τρία αυτά παιχνίδια οι πράσινοι έχουν παραμείνει εντός της πρώτης πεντάδας, τότε, έχουν κάθε δικαίωμα να αισιοδοξούν ότι το φινάλε της σεζόν θα τους βρει να σβήνουν την ευρωπαϊκή τους τιμωρία. Κλείνοντας θα ήθελα να σταθώ στους δύο μικρούς του τριφυλλιού, που από την αρχή της σεζόν έχουν πάρει την ομάδα από το χέρι και την οδηγούν στα ψηλά πατώματα της βαθμολογίας. Ο λόγος για τον Μπουζούκη και τον Χατζηγιοβάννη. Ο μεν πρώτος είναι ο πιο ποιοτικός χαφ με τη μπάλα στα πόδια από το σύνολο του ρόστερ και από τους ποιοτικότερους του πρωταθλήματος. Ο δε δεύτερος έχει πέρα από το ταλέντο και το τσαγανό και την καλώς εννοούμενη ποδοσφαιρική αλητεία που χρειάζεται για να κάνει ένας παίκτης καριέρα. Το μέλλον τους ανήκει και είναι τυχεροί που βρίσκονται υπό την καθοδήγηση του Δώνη και την προστασία του Νίκου Νταμπίζα.