Ανάκαμψη της χώρας ίσως υπάρξει, το χαρτί δε θα επανακάμψει

Υπάρχουν φορές που παραπέμπω σε παλιότερα κείμενα, για το λόγο πως δε θέλω να υπάρχει υποψία πως οι απόψεις που κατά καιρούς διατυπώνω, είναι καιροσκοπικές και βολεύουν στη στιγμή.

Πείτε το και προσπάθεια να αποδείξω πως δεν είμαι ελέφαντας, δεν είναι απαγορευτικό σε ένα περιβάλλον όπου ελάχιστοι ασχολούνται με την ουσία και η μάζα επιλέγει τον εύκολο δρόμο, να χρεώνει σκοπιμότητα, για να καλύψει την αδυναμία αντιπαράθεσης με επιχειρήματα.

Πριν από περίπου ένα μήνα, με τον ΠΑΟΚ να βρίσκεται στην κορυφή της βαθμολογίας, είχα συγκρίνει το φετινό καλπασμό με μια αντίστοιχη φάση το 2014, όταν ο ΠΑΟΚ ήταν το ίδιο ψηλά, αρχές χειμώνα μάλιστα Από το +5 του 2014, στο +6 του σήμερα. Οι διαφορές…

Τρόπος του λέγειν σύγκριση, αφού εντός κειμένου εξηγούσα πως η πρωτιά του τότε ήταν αρπακολατζήδικη, κάτι σαν οφθαλμαπάτη, ο ΠΑΟΚ του 2014 δεν είχε το υπόβαθρο όχι για πρωτάθλημα, αλλά ούτε και για να πρωταγωνιστήσει, έστω…

Αναφέρθηκα σε συγκεκριμένα παραδείγματα και κυρίως στη διαχείριση δυσκολιών, σχέσεων με τους παίκτες κλπ, προβλήματα που υπάρχουν σε όλες ανεξαιρέτως τις ομάδες. Κάθε προπονητής καλείται να κουμαντάρει μια 20άδα διαφορετικών χαρακτήρων, με διαφορετική κουλτούρα, συνήθειες, τρόπο σκέψης και συχνά έλλειψη βασικής παιδείας, ανθρώπων που σε νεαρή ηλικία κολυμπούν στο χρήμα και στη δόξα, θεωρώντας πως τους ανήκουν τα πάντα! Το μόνο κοινό είναι πως όλοι θέλουν να παίζουν κι αν είναι δυνατόν, να μη βγαίνουν ποτέ από την 11άδα, κάτι ανέφικτο..

Εκεί βρίσκεται η ειδοποιός διαφορά, κουτσά στραβά τα 4-4-2 και τα 4-2-3-1 τα ξέρουν όλοι, σε μια σχολή να πας, θα μάθεις τα στοιχειώδη. Ένα από τα βασικά είναι πως θα κουμαντάρεις καλύτερα τη διαφορετικότητα και τα θέλω του καθενός που συνήθως έρχονται σε ρήξη με τα αντίστοιχα του άλλου. πως θα πείσεις τον καθένα πως αυτό που του λες είναι το καλύτερο για τον ίδιο ατομικά αλλά και το σύνολο.

Πως θα δώσεις κίνητρο σε αυτόν που δεν παίζει πως πρέπει να βάλει κάτω το κεφάλι και να προσπαθήσει περισσότερο και σε όποιον είναι βασικός, να μην επαναπαυτεί. Ο Λουτσέσκου λοιπόν το κατάφερε, τιθασεύοντας Πρίγιοβιτς κατά πρώτο λόγο, αλλά και Βιειρίνια, με τον πρώτο ειδικά να εκτοξεύει την απόδοσή του. Ο δε Πορτογάλος, έγινε ακόμα πιο μεστός στο παιγνίδι του.

Ο Αναστασιάδης θα τα είχε κάνει όλα μπάχαλο, θα πλακωνόταν με τους παίκτες, θα έκανε τα αποδυτήρια κουβάρι και το ακόμα χειρότερο είναι, πως τεχνηέντως θα «έδινε» στα ΜΜΕ εκείνους που δε γούσταρε, για να γίνουμε ακόμα πιο μπάχαλο. Και να βγει ο ίδιος λάδι, παριστάνοντας τον ήρωα, εννοείται..

Κάτι αντίστοιχο ισχύει και για τον εκάστοτε ιδιοκτήτη πρόεδρο, που ιεραρχικά είναι ανώτερος από τον προπονητή, αν ο τελευταίος έχει να διαχειριστεί τα αποδυτήρια, ο πρώτος πρέπει να κουμαντάρει όλο το οικοδόμημα. Περισσότερα πρόσωπα, χαρακτήρες, προσωπικές στρατηγικές, εστίες φωτιάς κλπ. Τι έκανε ο Τζάμπας λοιπόν, για να αντιμετωπίσει την αγωνιστική κρίση στο χαρτί; Καθάρισε τρεις ποδοσφαιριστές, όχι γιατί ήταν κακοί, αδιάφοροι, ούτε επειδή ξενυχτούσαν, αλλά επειδή τελείωναν τα συμβόλαιά τους και ζητούσαν αύξηση αποδοχών. Το αυτονόητο δηλαδή, που προηγουμένως είχαν ζητήσει όλοι οι πρωταγωνιστές της περσινής χρονιάς και είδαν την πόρτα της εξόδου.

Καλά το διαβάσατε, «πρωταγωνιστές» το να είσαι η δεύτερη ομάδα με τους περισσότερους κερδισμένους βαθμούς στο χόρτο, απαιτεί προσπάθεια και κάπως πρέπει να επιβραβευτείς. Η διαχείριση του καθενός δεν αφορά μόνο τον καθένα προσωπικά, αποτελεί και μήνυμα για τους άλλους και είχε επισημανθεί σε εκείνη την ανάρτηση, πως οι αρχικές κόνξες του Πρίγιο και η «δικαίωση» του Ρουμάνου, έκαναν τον τελευταίο αποδεκτό και πιο σεβάσμιο στα μάτια και των υπολοίπων, διαπιστώνοντας πως ο προπονητής είχε δίκαιο, άρα κάτι παραπάνω θα ξέρει.

Ο Αναστασιάδης θα πλακωνόταν με έναν και ταυτόχρονα θα αγρίευε περισσότερους, μικρή σημασία έχει ποιο θα ήταν το θύμα κάθε περίστασης, αυτονόητη η σκέψη όλων πως προσεχώς ενδέχεται να βρεθούν στη θέση του. Αρκεί που θα διαπίστωναν πως έχουν να κάνουν με κάποιον ψυχικά διαταραγμένο, που πάσχει από μανία καταδίωξης και βλέπει παντού φαντάσματα.

Εκεί, το παιγνίδι θα είχε χαθεί. Το ίδιο ισχύει και για τον Τζάμπα, σημασία έχει η συμπεριφορά και όχι τα πρόσωπα, του χρόνου και του παραχρόνου όλοι θα βρεθούν στη θέση του Σιμόες και των υπολοίπων, εγείροντας το παράλογο αίτημα αύξησης αποδοχών και προφανώς θα έχουν την ίδια τύχη..
Tα λεφτά που ζητούσε ο τελευταίος ήταν όντως υπερβολικά, το ζήτημα όμως δεν είναι η αποδοχή ή μη αλλά ο τρόπος αντιμετώπισης κάθε αιτήματος.

Κι ο ΠΑΟΚ δεν τα βρίσκει με τον Μπίσεσβαρ στο χρόνο διάρκειας του επόμενου συμβολαίου, αλλά δεν τον διώχνει πρόωρα από την ομάδα, ούτε του συμπεριφέρεται σαν σκουπίδι. Όποιος περιμένει λοιπόν να ανακάμψει το χαρτί μετά τους πρόσφατους λεονταρισμούς του Τζάμπα, πλανάται, η κατάσταση θα ξεφύγει κι άλλο!

Καλύτερα να περιμένει ανάκαμψη της οικονομίας, περισσότερες πιθανότητες έχει να το δει..
Όχι ότι μας χαλάει βέβαια, ίσα ίσα απολαμβάνουμε τις συνέπειες της χάρτινης αλαζονείας, που κορυφώθηκε πέρσι στην Τούμπα. Το κάνω ότι γουστάρω, καταστρατηγώ τους κανονισμούς τη λογική, πατάω επί πτωμάτων, μετατρέπω τα θύματα σε θύτες και βγαίνω από πάνω, μπορεί να σου έκατσε μια φορά αλλά οδηγεί σε αδιέξοδο, δε γίνεται να πορεύεσαι έτσι.

MUST READ

Η πιο «μεγάλη μέρα του πολέμου» και το «κλειδί» που κρατάει ο Τσικίνιο

Αργά ή γρήγορα, θα έρθει η καταστροφή. Ας πρόσεχαν όμως, όλα εδώ πληρώνονται…