Από τον Ζαγοράκη στον Μπάνε. Βίοι (σχεδόν) παράλληλοι

Το παραδοσιακό μπασκετικό ντέρμπι της Θεσσαλονίκης ανάμεσα σε ΠΑΟΚ και Άρη την προηγούμενη αγωνιστική, διεξήχθη στον απόηχο της συνέντευξης τύπου του προέδρου της ΚΑΕ Μπάνε Πρέλεβιτς, όπου επανέλαβε κάτι που είχε δηλώσει και το καλοκαίρι. Πως αυτή είναι η τελευταία του χρονιά στο διοικητικό τιμόνι, σε περίπτωση λοιπόν που δε βρεθεί αξιόπιστη λύση, σε μερικούς μήνες θα πλέουμε σε ωκεανό με στρώμα θαλάσσης.. Ταυτόχρονα, αποκάλυψε τη δεινή οικονομική θέση της εταιρίας.

Αν έπρεπε να βάλω κάποιον τίτλο στη συνέντευξη του Μπάνε, με αναφορά στο παρελθόν, θα ήταν πως τα λεγόμενά του αποτέλεσαν τη δικαίωση του Ζαγοράκη. Στην ίδια θέση είχε βρεθεί κι ο τελευταίος μερικά χρόνια πριν, μόνο που οι επιθέσεις ήταν συνεχείς, ανελέητες και περιείχαν μπόλικη δόση συκοφαντίας. Ο Μπάνε για παράδειγμα, με αφορμή κάποιους ψιθύρους, ξεκαθάρισε πως όποιος επιθυμεί λεπτομερή ανάλυση των οικονομικών της ΚΑΕ, θα πρέπει να δηλώσει επισήμως ενδιαφέρον αγοράς προς στον ΑΣ, να καταθέσει πιθανότατα και μια εγγυητική τραπέζης και να προχωρήσει στον έλεγχο. Κι αυτό είναι το σωστό.

Στην περίπτωση Ζαγοράκη δεν υπήρχαν ψίθυροι αλλά κραυγές, δεχόταν συνεχείς επιθέσεις επειδή δεν έδινε στη δημοσιότητα το πόρισμα των ορκωτών λογιστών που είχαν κάνει έλεγχο στην εταιρία και το οποίο στο φινάλε ήταν παραγγελία του ΑΣ, αυτός έπρεπε να το κάνει, αν ήθελε. Τα μπινελίκια και τα υπονοούμενα κατευθύνονταν κυρίως από δημοσιογράφους, που λόγω ιδιότητας, ήταν υποχρεωμένοι να παράγουν σκέψη που θα προσεγγίζει ευκολότερα το αυτονόητο…

Φαντάσου τον Βαγγέλα, ή τον Αλαφούζο, να βγάζουν φόρα παρτίδα τα οικονομικά στοιχεία των εταιριών τους, το επόμενο βήμα θα είναι να δώσουν στη δημοσιότητα τους κωδικούς των χρηματοκιβωτίων που έχουν σπίτια τους. Να κάναμε φέιγ βολάν λοιπόν πόσα δώσαμε, που τα δώσαμε, σε ποιον χρωστάμε, πόσα και από πότε, για να μας κουτσομπολεύουν στην εκπομπή της Αννίτας και να βρει τη χαρά του το Σαγόνι. Δεν είναι σοβαρά αυτά τα πράγματα κι όμως, στον ΠΑΟΚ εκείνων των εποχών, αποτελούσε το επίκεντρο της ειδησεογραφίας. Κι ο βάζελος χρωστάει της Μιχαλούς, αλλά δε διάβασα το Σαγόνι να ζητά τη δημοσιοποίηση των λογιστικών της ΠΑΕ του Αλαφούζου.

Η αλήθεια είναι βέβαια πως τα μεγέθη ποδοσφαίρου και μπάσκετ είναι εντελώς διαφορετικά, κάτι όμως που δεν αφορά μόνο τα έσοδα, αλλά και τα έξοδα.
Το 2008 ο ΠΑΟΚ έφερε τον Πάμπλο Γκαρσία με συμβόλαιο 700χιλ, όσο είναι ολόκληρο το μπάτζετ της ΚΑΕ για μια διετία. Ο Ζαγοράκης ανέλαβε την ΠΑΕ με χρέος 20.1εκ και μια τετραετία μετά την παρέδωσε με 22.8, αυξημένο δηλαδή κατά 2.7 εκ, ήτοι 600χιλ περίπου το χρόνο. Τόσο έμπαινε μέσα η εταιρία κατά μέσο όρο σε ετήσια βάση, τη στιγμή που από τον ερχομό του Ιβάν Σαββίδη, προκηρύσσονται κάθε χρόνο ΑΜΚ ύψους 15εκ.

Για να το εκλαϊκεύσω, ΑΜΚ σημαίνει «τόσα χρήματα μπήκαμε μέσα από τη χρήση της προηγούμενης χρονιάς, τόσα θα βάλει το αφεντικό για να καλύψει τη χασούρα και να είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας». 600χιλ επί Ζαγοράκη λοιπόν, με το Σαββίδη να πετάει τις 15άρες σαν αποτσίγαρα, υπόψιν μάλιστα πως τα πρώτα χρόνια δε μπορούσε ούτε με το κιάλι να δει την ομάδα του πρώτου, σε περιόδους μάλιστα που χαρτί και «ο Άρης» απουσίαζαν από την κατηγορία κι ο Παναθηναϊκός βρισκόταν εγκλωβισμένος σε οικονομικά αδιέξοδα.

Η πλάκα είναι πως ο κόσμος είχε τις ίδιες απαιτήσεις, ήθελε επενδύσεις και ανταγωνιστική ομάδα, με ταυτόχρονη μείωση του χρέους. Πως μπορούν να συμβούν και τα δυο ποτέ δεν κατάλαβα, στην πραγματικότητα ούτε το ένα από μόνο του δε γίνεται χωρίς ισχυρό επενδυτή, γι αυτό και θεωρώ ήρωα τον Μπάνε που μπήκε μπροστά, όταν η ομάδα βρισκόταν λίγο πριν τη διάλυση.

Ο Ζαγόρ κατάφερε στην πράξη αυτό που διαχρονικά υπόσχονται οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα αλλά μένουν στα λόγια, έφερε ανάπτυξη, φτιάχνοντας ανταγωνιστική ομάδα, με καλές Ευρωπαϊκές πορείες, γεμίζοντας το γήπεδο, προσελκύοντας χορηγούς και αποκαθιστώντας το brand name του ΠΑΟΚ που είχε απαξιωθεί. «Γέννησε» έσοδα λοιπόν με τα οποία χρηματοδότησε το εγχείρημα, από εκεί και πέρα, το να πεις «φέτος κάναμε ομάδα και βγήκαμε δεύτεροι, του χρόνου θα κάνουμε οικονομία» δε στέκει, αφήστε που αυτομάτως θα μειώνονταν και τα έσοδα, φαύλος κύκλος δηλαδή.

Στο μπάσκετ αυτό δε μπορεί να γίνει ούτε στη θεωρία αφού το περιβάλλον είναι ακόμα πιο δύσκολο, στο ποδόσφαιρο ας πούμε, μπορούσες να θέσεις ως στόχο τη συμμετοχή στους ομίλους του C.L για να πιάσεις την καλή που λέμε, στο μπάσκετ να ελπίζεις που; Στο κλειστό κλαμπ της Ευρωλίγκας, άντε και γινόταν ένα μαγικό κι έπαιξες ως τσόντα, ποιο το οικονομικό όφελος;
Εκτός αυτού το μπάσκετ είναι άθλημα όπου δεν υπάρχουν μεταγραφές, έχει σχεδόν καταργηθεί πλέον το «πάρε τόσα και φέρε μου τον παίκτη», παντού οι αθλητές υπογράφουν μονοετή στην καλύτερη διετή συμβόλαια, και μόλις ολοκληρωθούν, ψάχνουν νέα στέγη ως ελεύθεροι.

Έχει εξαφανιστεί λοιπόν μια σημαντική πηγή εσόδων ειδικά για ομάδες χωρίς ισχυρό ιδιοκτήτη, που επένδυαν στο μοντέλο της αυτοχρηματοδότησης, μέσω αύξησης των εσόδων.
Με την Ευρωλίγκα ως κλειστό κλαμπ και χωρίς μεταγραφές είναι αδύνατον να δημιουργήσεις ανάπτυξη. Αναπόφευκτα καταργήθηκαν κι οι ακαδημίες, από τις οποίες προέκυπταν τόσο έσοδα όσο και έμψυχο δυναμικό.

Ο πρώτος σκόρερ του φετινού πρωταθλήματος που από το πουθενά είναι πιθανό να φέρει ζεστό χρήμα στην ομάδα είναι προϊόν των ακαδημιών του ΠΑΟΚ, όπως και ο Σταφυλλίδης που πουλήθηκε μερικά χρόνια πριν χωρίς καλά καλά να έχει καθιερωθεί στην αντρική ομάδα. Από την ίδια μήτρα βγήκε κι ο Πέλκας από τα βασικότερα στελέχη της φετινής πορείας, βάσει των ισχυόντων στο μπάσκετ, αυτοί θα έπαιζαν ήδη σε Ευρωπαϊκές ομάδες, με την ΚΑΕ να εισπράττει ως αντάλλαγμα ένα ξεροκόμματο και αν.

Έστω και σε μικρότερο βαθμό και πιο διακριτικά εννοείται, υπήρχαν ούγκανοι που είχαν απαιτήσεις και από τον Μπάνε, ζητούσαν και την εταιρία να εξυγιάνει και να φτιάξει ομάδα για να ανταγωνιστεί ομάδες όπως ο Ολυμπιακός κι ο Παναθηναϊκός, με επενδυτές βουνά. Χάναμε πχ από αυτούς στην τετράδα των πλέι οφ και κάποιοι, ουκ ολίγοι, σχολίαζαν «και μετά αναρωτιέσαι ρε Μπάνε γατί είναι άδειο το γήπεδο, φέρε παικταράδες να χτυπήσουμε πρωτάθλημα» . Οι ίδιοι δεν ήταν σε θέση να χτυπήσουν ούτε φραπέ, στο μεταξύ…

Μπορεί να μην είναι τιμητικό για την ιστορία του ΠΑΟΚ, από το να είμαι αιθεροβάμων πάντως προτιμώ τη ρεαλιστική οπτική, ακόμα κι αν ξεπερνάει τα όρια του κυνισμού.
Βάσει των δεδομένων που υπάρχουν, στόχος του τμήματος δε μπορεί να είναι άλλος από την ύπαρξη του, την αναπνοή του δηλαδή, έστω και με μηχανική υποστήριξη.
Οι προδιαγραφές του ΠΑΟΚ είναι για 4η-5η θέση, κάποιες χρονιές που θα του βγαίνουν μια δυο καλές μεταγραφές να βγαίνει 3ος (το έχει καταφέρει ουκ ολίγες φορές στα χρόνια του Μπάνε), άλλες πάλι 6ος-7ος.

Αν δεν έχεις την άνεση να τρως σε καλά εστιατόρια, να κάνεις ταξίδια και να ζεις μια άνετη ζωή, θα κοιτάξεις απλώς να επιβιώσεις βγάζοντας την με φακές, όπως μπορείς τέλος πάντων, δεν είναι ντροπή. Ντροπή είναι να μην έχεις συναίσθηση της κατάστασης και να έχεις παράλογες απαιτήσεις, πατώντας πλήκτρα. Αρέσει δεν αρέσει υπάρχουν και χειρότερα, εκεί που μπορεί να σε οδηγήσει η αλαζονεία και η έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα. Όποιος έχει καλύτερες λύσεις ή κρυμμένο κάποιον επενδυτή, ας μην τα κρατάει για τον εαυτό του, ούτε εμάς σε αγωνία.

Για την ώρα, το σημαντικότερο για το τμήμα μπάσκετ είναι να βρίσκεται εν ζωή έστω και με δυσκολία, αυτό είναι που χαρίζει στην ομάδα ο Μπάνε.
Ορισμένοι το απαξιώνουν, είναι ότι πιο πολύτιμο όμως και μακάρι να μην το διαπιστώσουν στην πράξη το καλοκαίρι, όταν θα ψάχνουμε απεγνωσμένα να βρούμε ανάσες, με την ομάδα να ψυχορραγεί.

MUST READ

LIVE: Ολυμπιακός – Μαρούσι

Αυτό είχε χαρίσει κάποτε ο Ζαγοράκης επειδή στα καπάκια ήρθε ο Ιβάν όμως, δεν έγιναν αντιληπτές οι συνέπειες της απαξίωσης που εισέπραξε. Μιλάμε για την αυτονόητη σκέψη, πως χωρίς τον πρώτο δε θα είχε εμφανιστεί πότε ο δεύτερος, γιατί απλά δε θα υπήρχε ΠΑΟΚ για να επενδύσει…