Οι αριθμοί λένε πάντα τη δική τους αλήθεια, αρκεί να μπορείς να σπάσεις τον κώδικα και να βρεις το πραγματικό αποτέλεσμα…
Το μπάσκετ είναι εξ ορισμού άθλημα μαθηματικής προσέγγισης. Από τη μια η γεωμετρία, μέσα στις τέσσερις γραμμές. Όσοι απλά έχουν περάσει από… εφηβικό τμήμα ομάδας, θυμούνται τους προπονητές να μιλούν για γωνίες πάσας, για 45 μοίρες. Για όσους θέλουν να «διαβάσουν» ένα παιχνίδι, δίχως να μετέχουν σ’ αυτό, η στατιστική -δηλαδή η αριθμητική απεικόνιση της προσπάθειας των παικτών- είναι πολύτιμος σύμβουλος. Αναγκαία και ικανή συνθήκη, να μπορείς να σπάσεις τον κώδικα.
Για παράδειγμα, μια απλοϊκή μαθηματική προσέγγιση λέει πως Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός έχουν μια νίκη απόσταση. Ως εκ τούτου κινούνται στην ίδια στρατόσφαιρα, όμως εδώ η προσέγγιση είναι τέτοια που με σωστούς αριθμούς δίνει λάθος αποτέλεσμα. Γιατί δεν έχει συμπεριλάβει η ανάγνωση τον βαθμό δυσκολίας των αγώνων, τις εκτός έδρας νίκες, δίχως να χρειαστεί να σημειώσουμε ότι η εικόνα δεν καταγράφεται πάντα μέσω αριθμών.
Για παράδειγμα, μια πιο σύνθετη πράξη, οδηγεί τον προπονητή του Ολυμπιακού να χρίσει κορυφαίο παίκτη τον Μάντζαρη, ο οποίος τέλειωσε το ματς με μηδέν (0) πόντους (0/3 σουτ), αλλά με 6 ριμπάουντ κι 6 ασίστ, για 1 λάθος. Τι κι αν ο ΛεΝτέι έκανε το παιχνίδι της ζωής του (28 πόντοι με 7/8 δίποντα, 2/3 τρίποντα, 8/9 βολές, 8 ριμπάουντ και 42 στο σύστημα αξιολόγησης).
Μια άλλη μαθηματική πράξη λέει πως οι δύο παίκτες ήταν διακοσμητικοί, με τον Αμερικάνο να γίνεται σταθερό σημείο αναφοράς και τον διεθνή Έλληνα να αντιλαμβάνεται (κατά πώς φαίνεται) τον ρόλο του και τι ζητά απ’ αυτόν ο προπονητής του.
Όταν μετράς +2 παίκτες, ανεβαίνει η συνολική προσφορά και στις δύο πλευρές του γηπέδου, καθώς μένει λιγότερος χρόνος ταλαιπωρίας για τους υπόλοιπους, οι οποίοι με περισσότερες ανάσες και χωρίς να χρειαστεί να αυτοσυντηρηθούν μέσα στη διάρκεια του αγώνα, βγάζουν μεγαλύτερη ενέργεια.
Στην αντίπερα όχθη έχουμε απουσία της… αναγκαίας και ικανής συνθήκης, για να είναι ο Παναθηναϊκός καθέτως ανταγωνιστικός. Την ηγετική παρουσία του Καλάθη. Επαναλαμβανόμαστε, αλλά είναι λογικό να κάνει κάποια στιγμή αγωνιστική κοιλιά. Κανείς δεν είναι… ακάματος. Στο κακό του φεγγάρι (1/9 σουτ, 4 ασίστ για 3 λάθη και μόλις 1 ριμπάουντ), δεν υπάρχει εναλλακτική (11.11 ο Λεκαβίτσιους είχε 02 σουτ, 2 ριμπάουντ, 1 ασίστ).
Με τους Αντετοκούνμπο – Μήτογλου να έχουν το DNP δίπλα στο όνομά τους, τον Παπαπέτρου εκτός, τον Παπαγιάννη (1.36’’) και τον Βουγιούκα (3.35’’) να μην έχουν ρόλο, ο Πασκουάλ έκλεισε το ρόστερ σε βαθμό… απελπισίας.
Ο Παναθηναϊκός δείχνει ότι είναι μονόδρομος η πληθωρική παρουσία του Καλάθη, αλλά αυτό δεν μπορεί να είναι δεδομένο. Δεν έχει ιδέες, δεν έχει λύσεις κι είναι ζητούμενο αν έχει ψυχραιμία, αν μπορεί να αλλάξει κάτι με τους υπάρχοντες (όπως συνέβη στον Ολυμπιακό με τον ΛεΝτέι), ή αν πρέπει να ψάξει στην αγορά. Κι αλήθεια, αν βγει θα βγει για να βρει παίκτες, ή προπονητή;
Βεβαίως (το γράψαμε και χθες) είναι διαφορετικός ο βαθμός δυσκολίας, όμως μην ξεχνάμε ότι ο Ολυμπιακός πέρασε από τη Μόσχα (όπως κι από τις έδρες της Μπάγερν και της Μπασκόνια, εκεί όπου ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε) κι αυτό κάτι λέει.
Με τα ως τώρα δεδομένα, που όμως εύκολα ανατρέπονται, ο Ολυμπιακός δύσκολα προλαβαίνει την τετράδα, ο Παναθηναϊκός πρέπει να παλέψει για να μπει στον οκτάδα. Σε 2-3 αγωνιστικές μπορεί να αλλάξουν πολλά, άρα μιλάμε για εκτίμηση κι όχι για αποτελέσματα, όμως για να συμβεί αυτό πρέπει πρώτα απ’ όλα να αλλάξουν οι «πράσινοι» προς το καλύτερο κι οι «ερυθρόλευκοι» προς το χειρότερο…