Ιδανικός αντίπαλος ή μήπως όχι;

Σήμερα παίζονται αρκετά περισσότερα από μια απλή νίκη. Ο Παναθηναϊκός μετά από τις ήττες σε Μόναχο από την Μπάγερν, σε Κωνσταντινούπολη από την Εφές και στην Βιτόρια από την Μπασκόνια, αναζητά την πρώτη μεγάλη εκτός έδρας νίκη του στη σεζόν.

Απέναντι του θα βρει μια ομάδα λαβωμένη, αφού ο πρώτος της σκόρερ και ηγέτης δεν θα είναι στο παρκέ, με επιτακτική την ανάγκη για τη νίκη, μιας και έχει μείνει αρκετά πίσω στη βαθμολογία και έναν Έλληνα προπονητή, που ξέρει πρόσωπα και πράγματα για την ελληνική πραγματικότητα.

Η πίεση βέβαια δεν είναι μικρότερη και στο πράσινο στρατόπεδο. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι βαριά για τον κόουτς, αλλά και για ορισμένους παίκτες. Η κακή εκτός του Ο.Α.Κ.Α συγκομιδή έχει φέρει γκρίνια, εκνευρισμό και αμφισβήτηση για τις ικανότητες και της φετινής ομάδας. Ο στόχος που έχει τεθεί από το ξεκίνημα για την επιστροφή σε Final- Four για πολλούς τελικά δεν είναι και τόσο εφικτός όσο πίστευαν. Ο Πασκουάλ έχει πλέον μπει για τα καλά στο κάδρο της κριτικής και από την διοίκηση, ενώ υπάρχει η έντονη φημολογία ότι μπορεί, αν σήμερα χάσει, να απομακρυνθεί από τη θέση σε μια ενέργεια που θα λειτουργήσει σαν ηλεκτροσόκ για όλους στο Σύλλογο και θα τους φέρει προ των ευθυνών τους.

Κατά τη γνώμη μου είναι το μεγαλύτερο λάθος που θα μπορούσε να κάνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος στην παρούσα φάση. Το να διώξεις έναν προπονητή είναι το πιο εύκολο πράγμα στο κόσμο. Το να φέρεις όμως τον κατάλληλο αντικαταστάτη του – και μάλιστα στην μέση της σεζόν- δεν είναι και το απλούστερο πράγμα στο κόσμο. Το καλύτερο θα ήταν να τον αφήσουν να τελειώσει τη χρονιά και να κριθεί μετά για το σύνολο της τριετούς του παρουσίας στο τριφύλλι, η οποία μέχρι τώρα μόνο αποτυχημένη δεν είναι.

Αγωνιστικά δεν νομίζω ότι αλλάζει τίποτα απόψε σε σχέση με όσα έχουμε πει για την εκτός των τειχών απόδοση των πρασίνων και τι ακριβώς πρέπει να κάνουν αν θέλουν να φύγουν νικητές από τη Μόσχα. Το βασικότερο παραμένει ο έλεγχος των ριμπάουντ, η προσήλωση στην άμυνα και να μην κάνουν πάλι την εμφάνιση τους τα γνωστά black- out που παθαίνουν οι πράσινοι εκτός έδρας.

Η Χίμκι του καλύτερου Έλληνα προπονητή, Γιώργου Μπαρτζώκα, είναι ένα σύνολο πολύ αθλητικό που αρέσκεται στο να τρέχει και σουτάρει πολύ από το τρίποντο. Η απουσία του Σβεντ σίγουρα δημιουργεί θέμα στο επιθετικό κομμάτι, αλλά δεν καταδικάζει τους γηπεδούχους. Αντίθετα τους κάνει πιο ομαδικούς, πιο σύνθετους στο παιχνίδι τους και πιο πλουραλιστικούς στο σκοράρισμα.

Ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να βρει σκορ από πολλούς παίκτες, να δει μετά από καιρό υψηλά ποσοστά στο μακρινό σουτ και να επιστρέψει ο Καλάθης στα γνωστά του στάνταρ από τα οποία απέχει αρκετά στα τελευταία ματς. Μια ήττα το βράδυ στη Μόσχα δεν είναι καταστροφή, όμως θα αποδείξει ότι οι πράσινοι θα είναι μεταξύ των ομάδων που θα παλέψουν για την είσοδο τους στα play- off.

Η φετινή Euroleague δεν έχει σχέση με τις προηγούμενες. Εκτός των τριών, Ρεάλ, ΤΣΣΚΑ και Φενέρ που θα πρέπει να γίνουν απίστευτα πράγματα για να μην είναι στην πρώτη τετράδα, υπάρχουν οι δύο ελληνικές ομάδες, η ενισχυμένη Εφές, η αναγεννημένη Μπαρτσελόνα, η πάντα υπολογίσιμη Ζαλγκίρις και το Μιλάνο που ερίζουν για τις άλλες πέντε θέσεις.

Προσθέστε τώρα και τις Χιμκι, Μακάμπι και Μπασκόνια για να ολοκληρωθεί το παζλ και να καταλάβετε πόσο δύσκολο έργο είναι ακόμα και η πρόκριση στην πρώτη οκτάδα. Λίγη υπομονή επομένως από όλους…..