«Όχι πάλι ρε …»

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πόση ώρα έκαναν για να ηρεμήσουν  οι παίκτες του Άρη μετά το τέλος του αγώνα στο Γεντί Κουλέ. Μετά από πόση ώρα, δηλαδή, κατέβηκαν οι σφυγμοί στο κανονικό, μετά από την επική αυτή ανατροπή και την νίκη επί του ΟΦΗ με δυο γκολ στις καθυστερήσεις.  

Αυτό που ξέρω, όμως, σίγουρα, είναι το τι επικράτησε μετά τα δυο δοκάρια του Άρη και το γκολ του Σασί στο 75ο λεπτό. Αυθόρμητα βγήκε από μέσα ένα «όχι πάλι ρε …». Χωρίς να το θέλει κανείς, από τα όσα είχαμε δει τις πρώτες δέκα αγωνιστικές. Δεν θα ήταν εξάλλου η πρώτη φορά που ο Άρης θα έχανε από ένα χειρότερο αντίπαλο, καθώς δεν θα μπορούσε να διαχειριστεί το ότι έμεινε πίσω στο σκορ.

Ευτυχώς, όμως, τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά αυτή τη φορά. Ή για την ακρίβεια, ήταν οι ίδιοι παίκτες που τα έκαναν εντελώς διαφορετικά αυτή τη φορά. Ο Άρης έδειξε στη Ριζούπολη και απέδειξε στο Γεντί Κουλέ, ότι μαθαίνει να βγάζει αντίδραση και ότι δεν δέχεται να χάσει, ενώ είναι καλύτερη ομάδα.

Με τον Γιουνές να θυμίζει τον παίκτη που θαυμάσαμε με την Ξάνθη και να δείχνει ότι είναι ο επιθετικός που μπορεί να δώσει βαθμούς στην ομάδα, όταν τροφοδοτηθεί σωστά. Και τα δύο γκολ που σημείωσε, είναι ο ορισμός του χαρακτηρισμού «σεντερφορίσια».

‘Ένα ακόμα θετικό στοιχείο, είναι ότι ο Άρης κατάφερε να απειλήσει, αλλά και να σκοράρει από στημένες φάσεις. Κάτι που δεν είχαμε δει μέχρι τώρα. Με τις εξαιρετικές εκτελέσεις του Ματίγια, που όταν αγωνίζεται πρέπει να αναλαμβάνει όλα τα στημένα.

Φυσικά και σε δέκα μέρες δεν μπήκε ολοκληρωτικά η σφραγίδα του νέου προπονητή  στην ομάδα. Όμως, κάποια κομμάτια της αλλαγής που είδαμε στον αγωνιστικό χώρο πιστώνονται και στον Σάββα Παντελίδη. Μπορεί ο Άρης, εξάλλου, να μην ήταν εντυπωσιακός στον αγωνιστικό χώρο, δεν ήταν, όμως, ούτε ποδοσφαιρικά αφελής αυτή τη φορά.