Κι όμως, ο Μαρτίνς πήγε διαβασμένος στο Περιστέρι…

Πρώτος και καλύτερος, άρχισα να προφητεύω τα δεινά που θα έβρισκαν τον Ολυμπιακό στο περιστέρι από την αποκοτιά του Μάρτινς να αφήσει εκτός εντεκάδας τον Κώστα Φορτούνη. Μέχρι τώρα λέγαμε πόσο γρήγορα τα κατάφερε ο Πορτογάλος κόουτς να φτιάξει από την αρχή μια νέα ομάδα μέσα σε διάστημα λιγότερο από δυο μήνες. Την έφτιαξε μεν, την στήριξε πάνω σε έναν παλιό δε. Τον Φορτούνη. Είναι τόσο πληθωρικός ο τρόπος παιχνιδιού του είκοσι εξάχρονου άσου των ερυθρολεύκων, που η παρουσία του στο γήπεδο αρκεί για να κάνει ένα άθροισμα έντεκα παικτών να έχουν σχετική ομοιογένεια.

Ο Φορτούνης είναι παίκτης-ορχήστρα. Εχει την μακρινή μπαλιά. Εχει την κίνηση κατά μέτωπο. Εκτελεί στημένα καλύτερα από τον καθένα , πατάει περιοχή και σκοράρει. Δεν υπάρχει «καθήκον» επιθετικά στο οποίο δεν ανταποκρίνεται. Αν οι υπόλοιποι δέκα στοιχειωδώς ανταποκρίνονται στους ρόλους που απαιτούν οι θέσεις τους τότε έχουμε να κάνουμε με μια κανονική ομάδα. Το είπε προχτές το βράδυ κι ο Κατσουράνης στην τηλεόραση. Δεν υπάρχει καλύτερος παίκτης από τον Φορτούνη τα τελευταία χρόνια. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με τα αγωνιστικά στοιχεία του Φορτούνη.

Το πλήρες αγωνιστικά ρεπερτόριο που σπάνιας συναντάς σε μεσοεπιθετικό. Πάνω του λοιπόν μπόρεσε να στηριχτεί και να δημιουργήσει ο Πέδρο Μαρτίνς. Να τον κατηγορήσει λοιπόν κανείς ότι το έχασε στο ματς με τον Ατρόμητο και άφησε τον Φορτούνη στον πάγκο. Κρίνοντας εκ των υστέρων η απάντηση είναι όχι. Ο Μάρτινς δούλεψε πολύ για το συγκεκριμένο ματς και προσπάθησε να βρει απαντήσεις στο παιχνίδι που αντιλαμβανόταν ότι θα έπαιζε ο Ατρόμητος.

Διαβλέποντας ότι ο Κάναντι θα χρησιμοποιήσει τους τρεις στόπερ θεώρησε ότι πάνω σε έναν από τους τρεις θα σκόνταφτε κάθε φορά που έφτανε στο ύψος της περιοχής ο Φορτούνης. Αυτός ήταν ο λόγος που ήθελε τον κεντρικό του χαφ να παίρνει μπάλα μακριά από τον χώρο ευθύνης των τριών στόπερ και με διαγώνιες πάσες να βγάζει ακραίους μπακ και εξτρέμ στις πλάτες της αντίπαλης άμυνας.

Το σχήμα λειτούργησε. Ο Νάτχο πέρασε τις μπαλιές αυτές και ο Ολυμπιακός έβγαλε παίκτες για γκολ μέσα στην μεγάλη περιοχή του Μέγιερι. Ότι δεν μπήκε γκολ οφείλεται στην αδυναμία των ερυθρόλευκων να σκοράρουν. Με το Νάτχο σε θέση οργανωτή ο Ολυμπιακός έκανε ίσως το καλύτερο φετινό πρώτο ημίχρονο εκτός έδρας. Ο προπονητής είχε κάτι στο μυαλό του το οποίο λειτούργησε.

MUST READ

Ολυμπιακός: Οι δύο «διαβολοβδομάδες», τα 11 ματς σε 30 μέρες και το δυνατό «finish»

Μπορεί για όλους μας να είναι αδικαιολόγητο να αφήνεις τον Φορτούνη εκτός εντεκάδας. Κρίνοντας από τα όσα είδαμε στο πρώτο ημίχρονο η επιλογή του Πορτογάλου τεχνικού είχε νόημα . Στο δεύτερο ημίχρονο η είσοδος του Φορτούνη ήταν επιβεβλημένη. Οι Περιστεριώτες θα γύριζαν πιο πίσω για να περιφρουρήσουν το σκορ. Κατά συνέπεια χώροι για πάσα στην πλάτη της άμυνας δεν θα υπήρχαν παρά ελάχιστοι. Γινόταν φανερό ότι το παιχνίδι θα πήγαινε σε πολλά φάουλ και κόρνερ από την ασφυκτική πίεση που θα ασκούσαν οι φιλοξενούμενοι.
Κατά συνέπεια ήταν απαραίτητος ο παίκτης που έχει καλά απευθείας κτυπήματα, που μπορεί να πάει κάθετα ώστε είτε να περάσει μέσα είτε να ανατραπεί έξω από την περιοχή. Αυτά έγιαναν στο δεύτερο ημίχρονο και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό. Ο Φορτούνης αναδείχτηκε σε πρωταγωνιστή της ανατροπής και ο Μάρτινς απέφυγε μια σκληρή κριτική που ενδεχομένως θα αδικούσε την σκέψη και τις λογική του στην αντιμετώπιση του συγκεκριμένου αγώνα.