Στο ίδιο νόμισμα πληρώνεται η ατιμία, αλλάζει μόνο η ισοτιμία

«Θα έπρεπε να πληρώνετε για να παίζετε στο χαρτί», δήλωσε οργισμένος ο Τζάμπας που αναγκάστηκε να αλλάξει το σύνηθες δρομολόγιο μετά το δεύτερο καπάκι κλαρίνο και από την υπό ανέγερση Αγιά Σοφιά, να βρεθεί στο προπονητικό για να μαλώσει τους παίκτες!

Την ώρα που εξέφραζε τους στοχασμούς του, ένα κοψίδι σφηνώθηκε στο φάρυγγα του ρεπόρτερ Κεφτετζόγλου, πριν μονολογήσει «πέστα προεδράρα μου, μόνο να ζητάνε αυξήσεις ξέρουν τα παλιόπαιδα, κανένας δε σέβεται τις θυσίες που έχεις κάνει, ούτε εκτιμά τον πακτωλό των χρημάτων που εισπράττει» με το κοψίδι να συνεχίζει χαρούμενο, τη συνήθη πορεία στον οισοφάγο.

Ο Τζάμπας βεβαίως το είπε με άλλο πνεύμα, η πραγματικότητα ωστόσο είναι όπως ακριβώς την ανέφερε.

Οι παίκτες που κουβάλησε φέτος, θα έπρεπε να πληρώνουν για να παίξουν όχι μόνο στο χαρτί, αλλά σε οποιαδήποτε Ελληνική ομάδα, από τη μέση της βαθμολογίας και πάνω.

Η διαφορά είναι πως δεν ήρθαν μόνοι τους ούτε υπέγραψαν συμβόλαιο με το ζόρι, ήταν επιλογές για να τηρηθεί κατά γράμμα το πλάνο Σκρουτζ και να μην έρθουν παίκτες που θα άξιζαν να πληρωθούν. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα από τον Γιαννιώτα δεν υπάρχει, ο τύπος δεν έβρισκε ομάδα ούτε να πάει δανεικός, ο Ολυμπιακός τον άφησε ελεύθερο και το χαρτί τον πήρε τελευταία μέρα της μεταγραφικής περιόδου μάλιστα, αφού είχε εξασφαλίσει τα μαρούλια του C.L.

Κάτι σαν κερασάκι στην τούρτα, οπότε ο καθένας μπορεί να φανταστεί την ποιότητα της τούρτας.

Στόκος, με λίγη ζάχαρη για να γλυκάνει. Δωρεάν κι ο στόκος εννοείται, από τον εγκέφαλο όλων αυτών που πέρσι πίστεψαν πως είναι κανονικοί πρωταθλητές…

Τέλος πάντων, το ότι οι παίκτες αυτοί επιβάλλεται να πληρώνουν για να φοράνε φανέλα ομάδας της πρώτης οχτάδας, αποτελεί το βασικότερο λόγο για να καταβάλει κάθε προσπάθεια ώστε να κρατήσει την ομάδα στα υψηλά επίπεδα του πρώτου μισού του βαθμολογικού πίνακα, βάζοντας ταυτόχρονα σ΄ εφαρμογή το σχέδιό του.

Ποιο σχέδιο: Ελάτε τώρα, μην κάνετε πως δεν καταλαβαίνετε…

Τις προσεχείς μέρες, θα αρχίσουν τα τηλέφωνα στους ποδοσφαιριστές «γεια σας ο κύριος Μπογιές; Από το λογιστήριο σας καλώ, σχετικά με μια οφειλή σας προς την εταιρία, δεχόμαστε και διακανονισμούς, σε περίπτωση εφάπαξ καταβολής, θα έχετε έκπτωση και μια δωροεπιταγή για τα Χριστούγεννα»

Στο επόμενο τραπέζωμα των χαρτορεπόρτερ μάλιστα, ο Τζάμπας θ’ ανακοινώνει με στόμφο, πως «έβαλα τόσα για το γήπεδο, άλλα 20 έπεσαν από έσοδα της ΠΑΕ συν 32.763 ευρώ που μαζέψαμε με κόπο από τους παίκτες, για να φτιάξουμε καζανάκια στις τουαλέτες. Μπάλα μπορεί να μην παίζουν, χρηματοδότησαν όμως ένα έργο ζωής..»

Στη φάση που βρίσκεται το χαρτί πάντως, δε μου δίνει έμπνευση ούτε για το στοιχειώδες τρολ, όσο ήταν εριστικοί κι αντί να κάτσουν στ’ αυγά τους ζητούσαν από πάνω και τα ρέστα μετά τα περσινά, το έκανα με ευχαρίστηση.

Δεν άλλαξε κάτι, όταν όμως έχουν γίνει ένα με το πάτωμα και θυμίζουν φουκαράδες, τι πλάκα να τους κάνεις, τι τρέλα να τους πουλήσεις;

Το μόνο που προκαλούν είναι οίκτος, αν και κανονικά ούτε αυτό τους αξίζει, όσο συνεχίζουν να συμπεριφέρονται με την ίδια αλαζονεία.

Ούτε που θυμάμαι πόσες φορές ανέφερα από πέρσι τον Μάρτιο, πως αυτό που έκαναν θα το πληρώνουν. Προσέξτε όχι θα το πληρώσουν μια φορά και τέλος, συνεχόμενη θα είναι η τιμωρία, χωρίς έλεος και σταματημό.

Είναι η κατάρα, όχι η δική μας εννοείται, μακάρι να ήταν τόσο απλό, να καταριέται ο ένας τον άλλον και να τον οδηγεί στην καταστροφή.

Είναι η κατάρα της πράξης τους, που όχι μόνο έκλεψαν εν ψυχρώ, αλλά από πάνω ζητούσαν και τα ρέστα από το θύμα της κλοπής.

Θα μπορούσαν απλώς να κλειστούν στο σπίτι τους, απολαμβάνοντας τα κλοπιμαία.

Το γεγονός πως αν και κλέφτες προκάλεσαν από πάνω, έβγαλαν γλώσσα, παριστάνοντας τα θύματα, είναι ακόμα πιο χυδαίο από την ίδια την πράξη κι αυτό πληρώνουν και θα συνεχίσουν να πληρώνουν.

Η φωτογραφία των δήθεν τρομοκρατημένων ποδοσφαιριστών την ώρα που χασκογελούν, κοροϊδεύοντας όχι μόνο τους συναδέλφους τους, τον κόσμο που δεν πείραξε ούτε τρίχα από τα μαλλιά τους, αλλά την ίδια την αλήθεια και το άθλημα που υποτίθεται πως υπηρετούν, είναι η καταδίκη τους

Και το έκαναν συνειδητά, με κρύο αίμα, καμία σχέση με μια βουτιά την ώρα του αγώνα και τους σφυγμούς να χτυπάνε κόκκινο.

Τότε γελούσαν όπως υπενθυμίζει η φωτογραφία, φέτος γίνονται περίγελος σε όλη την Ελλάδα!

Έτσι πάνε αυτά, έτσι είναι η ζωή, σε πληρώνει με το ίδιο νόμισμα.

Πάντα όμως, σε διαφορετική ισοτιμία, ειδικά αν έχεις κάνει ατιμία…

ΥΓ. Στο προηγούμενο παιγνίδι του κολάρου, που διαμαρτυρόταν για τη διαιτησία του Γιάκοτετ, αναρωτιόμουν τι θέλουν τελικά στον Πειραιά; Ξένους διαιτητές σε κάθε αγώνα όπως διατείνονταν μετ’ επιτάσεως ή Έλληνες;

Ρητορικό το ερώτημα, είχε απαντηθεί άμεσα.

Διαιτητές της πάλε ποτέ παράγκας θέλουν, απλώς κάτι έπρεπε να λένε, για να στοιχειοθετηθεί επικοινωνιακά το προφίλ του αδικημένου και κυνηγημένου.

Στην ανάπαυλα του χθεσινού αγώνα στο Περιστέρι, Καραπαπάς και Μοντέστο έκαναν ντου στον Ευαγγέλου, περιττό να επισημάνω πως σε περίπτωση που σφύριζε ξένος, ούτε που θα πλησίαζαν. Αν είναι ψέματα, τότε γιατί δεν όρμησαν και στον Ελβετό κι απ’ αυτόν παράπονα είχαν κι έπαιζαν στην έδρα τους μάλιστα, σε πιο οικείο περιβάλλον.

Μας λύθηκε η απορία λοιπόν, διαιτητές τύπου Ευαγγέλου επιθυμούν, να κάνουν πεσίματα όταν δεν ενδίδει στις βουτιές.

ΥΓ. 1. Έκανα απόπειρα να διαβάσω στην ανακοίνωση της χαρτoriginal, η πρώτη σειρά μ΄ εκείνο το «πρόεδρε, εσύ που ανέλαβες την ομάδα στην πιο δύσκολη στιγμή της ιστορίας της» δε μου άφησε περιθώρια να συνεχίσω.

Έκλαψαν και τα δάκρυα της Μάρθας Βούρτση.

Τόσο γλείψιμο ούτε υπάλληλοι των επιχειρήσεων του να ήταν, ακούς εκεί, να του αποδίδουν κι εύσημα που τους στιγμάτισε για μια ζωή με την πτώση στη Γ, για να μην βάλει το χέρι στην τσέπη…

Μετά θυμήθηκα πως η προηγούμενη ανάρτηση τους που θυμάμαι, ήταν πριν τον τελικό, που ανέφεραν, πως «12 Μαΐου θα είναι νταμπλούχοι, η Αθήνα θα κιτρινίσει από νωρίς, όλοι στην Ομόνοια, εμείς δε θα πατήσουμε στην πόλη τους και θα μας πάνε κονσέρβα στο γήπεδο»

Σε όλα μέσα έπεσαν οι μπαγάσηδες και ντάμπλ πήραν και πόδι δικό μας δεν πάτησε την Ομόνοια, απλώς κάναμε κάτι λίγες βόλτες, να ξεπιαστούμε.

Καλά που χτύπησα ένα βρώμικο κι έβαλα μουστάρδα, ήταν το μόνο κίτρινο που είδα στην Ομόνοια εκείνο το 48ωρο.

Αργά το βράδυ διάβασα πως μάλωναν με κάτι βιτρίνες.

Ο πιο διαχρονικός καυγάς τους γίνεται με την αλήθεια τελικά, μην ξεχάσουμε να τους ευχηθούμε την Πρωταπριλιά…