Παναθηναϊκός : Το λάθος με Μποχωρίδη

Από τα ρεπορτάζ των τελευταίων ημερών του μπασκετικού Παναθηναϊκού προκύπτει θέμα αποχώρησης του νεαρού Έλληνα γκαρντ της ομάδας Λευτέρη Μποχωρίδη. Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω πριν ξεκινήσουμε ότι δεν ήμουν ποτέ, ούτε τώρα άλλαξα, της άποψης ότι οι Έλληνες παίκτες είναι δεδομένα καλύτεροι ή πιο χρήσιμοι σε έναν αθλητικό οργανισμό οποιουδήποτε αθλήματος.

Ούτε ήμουν ποτέ και θιασώτης της θεωρίας του ελληνικού κορμού καλά και ντε. Δεν είναι όμως και όλες οι περιπτώσεις ίδιες. Αν ένας γηγενής παίκτης είναι ανάλογης, ή και ελαφρώς μικρότερης αξίας, από κάποιον ξένο πρέπει στην ιεραρχία να προτιμάται. Οι ξένοι, Αμερικάνοι και κοινοτικοί, θα πρέπει να κάνουν δεδομένα τη διαφορά ή έστω να κάνουν δουλείες που δεν μπορούν οι γηγενείς.

Η περίπτωση του Μποχωρίδη είναι από τις πιο ξεκάθαρες κατά τη γνώμη μου. Ο νεαρός γκαρντ, βαδίζει αισίως στα 23 του χρόνια, δεν αξιοποιήθηκε όσο θα έπρεπε από τους πράσινους. Πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις η ευθύνη δεν ανήκει σε έναν, αλλά επιμερίζεται σε όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές. Δυστυχώς για τον ίδιο ήρθε στον Παναθηναϊκό σε μια περίεργη μεταβατική περίοδο. Στην μετά Ομπράντοβιτς εποχή πολλά δεν λειτουργούσαν όπως θα έπρεπε.

Δεν ήταν μια στρωμένη κατάσταση στην οποία θα έμπαινε, θα προσαρμοζόταν με σωστό ρυθμό και θα έχτιζε το ρόλο του. Ήρθε σε μια εποχή που άπαντες αναζητούσαν το νέο ελληνικό αίμα που θα μπει και θα κάνει τη διαφορά. Όλοι νόμιζαν πως είναι απλό για ένα παιδί από τον Άρη να κατέβει στην Αθήνα, να ενσωματωθεί στον εξάστερο πρωταθλητή Ευρώπης και να παίξει μάλιστα και κομβικό ρόλο. Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται πάντα και κυρίως δεν γίνονται από παίκτες επιπέδου του Έλληνα πλέι μέικερ.

Η έλευση του Τσάβι Πασκουάλ έδωσε σε πολλούς την εντύπωση πως είχε έρθει πλέον η ώρα να αξιοποιηθεί το υλικό των Ελλήνων παικτών που είχαν αποκτηθεί τα προηγούμενα χρόνια. Είχε ήδη χαθεί το μεγαλύτερο ταλέντο όλων, ο Παπαγιάννης που προτίμησε τον μαγικό κόσμο του NBA, και είχαν απομείνει ο Χαραλαμπόπουλος, ο Λούντζης, ο μεγαλύτερος όλων Μποχωρίδης και ο μικρός ο Καλαϊτζάκης. Μετά την πρώτη αναγνωριστική χρονιά για τον Ισπανό ορθά το καλοκαίρι επιλέχθηκε ο δανεισμός των δύο αστεριών της Εθνικής Νέων Ανδρών που κατέκτησε το χρυσό στη Κρήτη σε ομάδες για να βρουν χρόνο συμμετοχής και η παραμονή του Λευτέρη.

Όλοι, συμπεριλαμβανομένου και εμού, θεώρησαν την εν λόγω απόφαση ως σκέψη αξιοποίησης του και ανάδειξης του σε παίκτη με συγκεκριμένο ρόλο στο ροτέισον της ομάδας. Σωστά προχώρησαν και στην απόκτηση λύσης πίσω από τον Καλάθη με μεγαλύτερη εμπειρία από τον Μποχωρίδη δίνοντας, όπως φάνηκε αρχικά, το ρόλο του τρίτου κοντού στη σεζόν. Αμ δε. Ελάχιστες συμμετοχές, ακόμα και σε παιχνίδια με υποδεέστερους αντιπάλους, απλή αναφορά στα φύλλα αγώνων της Ευρωλίγκα και τελικά μια από τα ίδια.

MUST READ

Για κάτι που αξίζει…

Απ΄ότι φαίνεται ο Πασκουάλ δεν τον βλέπει. Τώρα βέβαια να παίρνει χρόνο συμμετοχής αυτόν ο Ντένμον και να μην μπορεί να βρει λίγα λεπτά ο Έλληνας παίκτης δεν μου φαίνεται λογικό. Το μόνο που ελπίζω και εύχομαι είναι να δοθεί δανεικός και όχι ελεύθερος, να πάει στον γνώριμο του περιβάλλον του Άρη και να επιστρέψει στο τριφύλλι περισσότερο έτοιμος και δυνατός ψυχολογικά, αφού μετά από τόσο καιρό θα έχει και θέμα εμπιστοσύνης στον εαυτό του.