Ξένοι διαιτητές για πάντα και παντού

Δεν ξέρω τι να πω και τι να γράψω. Πριν λίγο στο Περιστέρι είδαμε, όσοι ενδιαφερόμαστε για το ποδόσφαιρο και λιγότερο για το παρασκήνιο, ένα ματς μεταξύ δύο ομάδων που προσπάθησαν να παίξουν μπάλα σε ένα δύσκολο τερέν και να παράγουν φάσεις σε ένα κομβικό για το μέλλον τους παιχνίδι. Μοναδική παραφωνία οι διαιτητές του αγώνα και η νοοτροπία των δύο αντιπάλων.

Από τη μία ένας φοβικός ρέφερι, που έδινε ότι έδινε, ανεξαρτήτως κατεύθυνσης, με φόβο και άγχος. Φαινόταν λες και φοβόταν τι θα ακούσει μετά, τι θα του πουν, που θα τον χρεώσουν. Από την άλλη δύο πάγκοι που συναγωνίζονταν σε γραφικότητα και εριστικότητα. Αλήθεια οι γηπεδούχοι τι ήθελαν να μην δοθεί η καθαρή δεύτερη κίτρινη κάρτα στον παίκτη τους ή να είχε φύγει για τα αποδυτήρια με κόκκινη ο Γιαννούλης από το πρώτο ημίχρονο; Οι φιλοξενούμενοι από την άλλη τι ήθελαν ακριβώς, να πάρουν ένα μουσαντένιο πέναλτι στη φάση του φάουλ εκτός περιοχής του Φορτούνη ή να δοθεί τουλάχιστον κίτρινη, για να μην πω κόκκινη, στον μονίμως ανόητο Σισέ που αρέσκεται στο να χτυπά αντιπάλους εκτός φάσης;

Πραγματικά η μόνη σοβαρή φάση στο παιχνίδι είναι το δεύτερο γκολ του Ολυμπιακού, που φαίνεται οφσάιντ. Κατά τη γνώμη μου ορθώς μέτρησε γιατί δεν προκύπτει ξεκάθαρα αν βρήκε την μπάλα ο Σισέ ή ο Ρισβάνης πριν αυτή καταλήξει στο Βούκοβιτς που σκόραρε δίνοντας τη νίκη στην ομάδα του. Δεν αντέχω άλλο το αφήγημα περί εξυγίανσης. Ούτε από τους θεωρητικά εξυγιαντές, εδώ γελάμε φωναχτά, ούτε όμως και από το θεωρητικό θύμα, εδώ γελάμε πνιχτά. Στην πρώτη περίπτωση δεν νομίζω πως υπάρχει κανείς υγιώς σκεπτόμενος φίλαθλος που να θεωρεί ότι άλλαξε κάτι στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Εκτός και αν θεωρείτε ότι αποτελεί προσπάθεια εξυγίανσης να αλλάξουμε απλώς Χαλίφη και να τον κάνουμε από ερυθρόλευκο, ασπρόμαυρο. Στην δεύτερη περίπτωση ο Ολυμπιακός σκούζει μόνο για να σκούζει. Είναι αστείο να ακούς ότι τον κυνηγούν και ότι επιδιώκουν την εξόντωση του. Ο τρόπος που έχει επιλέξει η διοίκηση της ομάδας να «αντιμετωπίσει» την «εξυγίανση» προκαλεί θυμηδία. Το να μιλούν οι ερυθρόλευκοι για σφαγές διαιτητικές, όταν σήμερα μιλάμε για μια ουσιαστικά φάση, αγγίζει τα όρια της παράνοιας.

Γνωρίζω ότι πολλοί ψάχνετε για άλλοθι για την κακή εικόνα που παρουσιάζουν οι ομάδες σας. Η διαιτησία πάντα ήταν μια ωραία δικαιολογία και αποτελούσε ένα ικανοποιητικό άλλοθι για να κρυφθούν τα λάθη και οι παραλείψεις του καλοκαιριού ή τα κενά και οι αστοχίες του προγραμματισμού. Μην τρελαίνεστε. Οι ομάδες σας είναι κακές και στημένες με υλικά μέτρια που θέλουν να σας παρουσιάσουν για χρυσάφι. Από που να αρχίσω; Από τον πρωτοπόρο ΠΑΟΚ, που το περασμένο καλοκαίρι έδωσε χρήματα για να πάρει έναν παλαίμαχο στόπερ και παρακαλούσε έναν χαφ δύο μήνες λες και δεν μπορούσε να βρει άλλον παίκτη; Που με το ρόστερ που έχει δεν μπορεί να βγάλει στο γήπεδο εικόνα κυρίαρχης ομάδας; Που στην Ευρώπη έχει γίνει περίγελος; Να πάω στον Ολυμπιακό που για να απειλήσει στα τελευταία ματς βάζει σέντερ φορ τον Σισέ γιατί το καλοκαίρι επέλεξε να ρίξει λεφτά για να πάρει έναν παλαίμαχο και παροπλισμένο παίκτη και όχι ένα επιθετικό σοβαρό; Που κερδίζει την Ντουντελάνζ και θεωρεί ότι έκανε κάτι τρομερά σπουδαίο, όταν το προηγούμενα χρόνια στο γήπεδο του τρόμαζε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή ομάδα- μεγαθήριο; Να μιλήσω για την πρωταθλήτρια ΑΕΚ του φτωχού και ελλειπέστατου ρόστερ που αδυνατεί να τα βγάλει πέρα σε τρεις διοργανώσεις και βρίσκεται εκτός τίτλου πριν καν συμπληρώσουμε το πρώτο μισό του φετινού μαραθωνίου;

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

Κλείνω την σημερινή μας επικοινωνία γνωρίζοντας εκ των προτέρων τι θα συμβεί μετά την δημοσιοποίηση του άρθρου, αλλά και στην ραδιοφωνική εκπομπή. Δεν έχω ελπίδες για κάτι διαφορετικό. Σιχαίνομαι την κουβέντα για την διαιτησία, όμως, δυστυχώς εκεί θα οδηγηθούμε μοιραία. Οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού θα κάνουν ότι έκαναν οι υπόλοιποι τα προηγούμενα χρόνια και οι αντίπαλοι τους θα προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Αρρώστια και μόνο αρρώστια. Μια ζωή η ίδια ιστορία. Πότε ο ένας, πότε ο άλλος, ψάχνουν τρόπο για να ελέγξουν το παρασκήνιο. Αντιμετωπίζουν το σπορ σαν τσιφλίκι τους, σαν προτεκτοράτο τους. Δεν σέβονται τους φιλάθλους -πελάτες τους. Δεν αγαπούν το άθλημα, αλλά μόνο τη νίκη. Νοιάζονται να πάρουν τα χρήματα των κουτόφραγκων της Ευρώπης για να επιβιώσουν ξοδεύοντας όσο το δυνατόν λιγότερα. Αντί να επιδιώξουν να φτιάξουν ένα υγιές περιβάλλον, να αφήσουν την Ε.Π.Ο ανεξάρτητη, αγωνίζονται ποιος θα βάλει την δική του μαριονέτα στη κατάλληλη θέση. Καληνύχτα και καλή τύχη……