Στο Περιστέρι φάνηκε ποιος είναι ο καλύτερος, αλλά…

Όταν πηγαίνεις για πρωτάθλημα επιβάλλεται να φεύγεις νικητής και από το Περιστέρι. Ακόμα κι όταν εμφανίζεις τις συνηθισμένες αδυναμίες σου στο σκοράρισμα ακόμα κι αν η διαιτησία σου στερεί τα αυτονόητα. Ακόμα κι αν έχεις τον Φορτούνη στον πάγκο!  Ο Ολυμπιακός πέρασε δια πυρός και σιδήρου αλλά πέρασε πανάξια. Πριν προλάβει να αναλάβει δράση ο διαιτητής Ευαγγέλου είχαν προλάβει οι παίκτες του Ολυμπιακού να βάλουν τα χεράκια τους και να βγάλουν τα ματάκια τους. Στα πρώτα οκτώ λεπτά του παιχνιδιού είχαν δημιουργήσει και φυσικά χάσει τρεις κλασσικές ευκαιρίες να ανοίξουν το σκορ. Μπήκαν στο γήπεδο και παρά το σύστημα με τρεις κεντρικούς αμυντικούς που εφάρμοσε ο Κάναντι, έβρισκαν τρόπους να εγκαθίστανται μέσα στην μεγάλη περιοχή του Μέγιερι. Βοήθησε σε αυτό και το πολύ καλό ξεκίνημα του Ναουέλ που πήρε την ταυτότητα του Σάκιτς. Ο Ολυμπιακός ήταν φουριόζος και με πλήρες επιθετικό ρεπερτόριο. Ήταν τόσο κραυγαλέα η αναντιστοιχία ανάμεσα στην παραγωγή τελικών προσπαθειών και την αδυναμία να στείλουν την μπάλα στα δίχτυα που σε κάθε επίθεση έψαχνες να βρεις  τον τρόπο με τον οποίο οι παίκτες του θα… καταφέρουν να αστοχήσουν. Και πάντα υπήρχε κάποιος.

Είδαμε τον Ατρόμητο κόντρα στον ΠΑΟΚ στο Περιστέρι. Τον είδαμε και κόντρα στην ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ. Αν υποθέσουμε πως σε κάθε έναν από τους συγκεκριμένους αγώνες μπήκε στο γήπεδο με την ίδια αγωνιστικότητα, τότε προκύπτει ότι ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα που τον πάτησε στο γήπεδο και πρέπει να αισθάνεται τυχερός που δεν έγραψε το κοντέρ κάτι βαρύ κι ασήκωτο. Έχασε βέβαια το ματς στις καθυστερήσεις και μπορεί να τα έχει με την τύχη του. Μπορεί και να’ χει δίκιο  με το σκεπτικό ότι ο Ολυμπιακός έτσι κι αλλιώς πάνω από δυο γκολ δεν μπορεί να βάλει… Αν θέλουμε όμως να μιλήσουμε καθαρά αγωνιστικά προσπερνώντας τα σφυρίγματα του Ευαγγέλου , η πρώτη παρατήρηση είναι πως ο Ολυμπιακός παίζει την καλύτερη μπάλα στα φετινό πρωτάθλημα. Παράγει συνεχώς φάσεις, βρίσκεται μόνιμα στην επίθεση και έχει όλους τους τρόπους για να φτάσει σε θέση βολής. Οσο συχνότερα φτάνει τόσο πιο πολύ φωνάζει η αδυναμία του να σκοράρει. Αυτή η αδυναμία τον έχει έξι βαθμούς πίσω από τον ΠΑΟΚ. Τα γκολ που παίρνει από τους επιθετικογενείς γενικά και τους σέντερ φορ ειδικότερα, είναι το μέγα πρόβλημα. Όσες φορές και να τους βάζει ο Μάρτινς να κάνουν τελειώματα στις προπονήσεις προκοπή δεν θα δει.

Καλύτερα είναι αυτός και οι εντεταλμένοι για τις μεταγραφές, να ψαχτούν ώστε τον Γενάρη να βρουν και να φέρουν έναν σέντερ φορ που θα βλέπει το τέρμα στις πραγματικές του διαστάσεις κι όχι σαν την τρύπα της βελόνας.  Ο Φορτούνης δεν είναι παίκτης για να κάθεται στον πάγκο του Ολυμπιακού. Τα τιμωρεί κάτι τέτοια αμαρτήματα ο αόρατος Θεός του ποδοσφαίρου. Αποτελεί ύβρι για το άθλημα να κάθεται στον πάγκο και να βλέπει όλους τους άλλους ο ποιοτικότερος Έλληνας μεσοεπιθετικός της τελευταίας δεκαετίας. Αν είχε κάποιο πρόβλημα τραυματισμού ή υγείας ν πάω πάσο αν και μοιάζει απίθανο να το ξεπέρασε σε σαράντα πέντε λεπτά. Ο Φορτούνης ήταν παρών στα δυο γκολ και σε όλες τις ευκαιρίες που δημιούργησε η ομάδα του στο δεύτερο  ημίχρονο.  Ο Βούκοβιτς παρά την κρισιμότητα και το άγχος έστειλε την κεφαλιά του εκεί που δεν μπορούσε να κάνει τίποτα ο εξαιρετικός Μέγιερι.

MUST READ

Ολυμπιακός: Οι δύο «διαβολοβδομάδες», τα 11 ματς σε 30 μέρες και το δυνατό «finish»

Υ.Γ Το ξέρω ότι πολύ θα σπεύσουν να με ειρωνευτούν αλλά διατυπώνω την άποψή μου. Δεν ξέρω τι γίνεται στις προπονήσεις με τα τελειώματα. Εκείνο που ξέρω είναι ότι αν σε όλα αυτά τα ματς που αγκομαχάει ο Ολυμπιακός, έπαιζε σέντερ φορ ο Τοροσίδης, θα ήταν τώρα με διαφορά ο πρώτος σκόρερ της ομάδας του. Προτίθεμαι να επανέλθω…