Ο Κώστας Καίσαρης σχολιάζει την τηλεοπτική καριέρα του Ντέμη. Αναγνωρίζει ότι κάτι θα έχει να πει, αλλά διαφωνεί κάθετα με τις υπερβολές, περί της αντισυμβατικότητας του ανδρός.
ΣΗΜΕΡΑ Κυριακή κάνει πρεμιέρα ο Ντέμης Νικολαΐδης ως τηλεοπτικός αστέρας. Τα είχε σκεφτεί καλά, θα πρέπει να πούμε. Για τη Κυριακή 11 Νοεμβρίου, 11 η ώρα νταν, ήθελε να το πάει. Με βάση το 11 που ήταν ο αριθμός της φανέλας του, τόσο στην ΑΕΚ όσο και στην εθνική ομάδα. Μια φορά μάλιστα, σαν παιδιά που ήτανε, είχανε σκοτωθεί με το Γεωργάτο, ποιος θα το πάρει. Δεν προκάνανε όμως να είναι έτοιμη η εκπομπή για να του κάνουνε το χατίρι κι η πρεμιέρα πήγε γι’ αργότερα. Τα έχουνε αυτά οι πάσης φύσεως σταρ. Αυθεντικοί, ή μουσαντένιοι. Να έχουνε την εντύπωση ότι όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από την πάρτη τους. Και για τα δεδομένα της Ψωροκώσταινας, ο Νικολαΐδης είναι σταρ. Με σύζυγο καλλιτέχνιδα. Κάτι σαν το Ντέιβιντ Μπέκαμ και τη Βικτόρια.
ΚΑΙ πέρα από την αναγνωρισιμότητα, που είναι το πρώτο και τη δημοφιλία που είναι το δεύτερο, έχει το πλέον σημαντικό πλεονέκτημα. Είναι ομορφόπαιδο. Στα νιάτα του, κούκλος μπορείς να πεις. Κι η φάτσα είναι το Νο1 διαβατήριο στη ζωή. Πουλάει και αγοράζει. Βλέπε τον Τσίπρα. Τον Χατζηνικολάου. Τον Πηλαδάκη. Ο Ντέμης έχει όλο το πακέτο για καριέρα σχολιαστή. Και γράφει στο γυαλί και κάτι θα έχει να πει. Από το τίποτα των αθλητικογράφων. Που, ή είναι άσχετοι, ή φοβούνται τον ίσκιο τους, ή είναι στο νταραβέρι. Στην ΕΡΤ λέγανε το μυστικό στ’ αυτί. «Περικλή είπε ο πρόεδρος να πεις ότι το γκολ είναι κανονικό». Και καμία σχέση βέβαια ο Ντέμης με παλαίμαχους τύπου Πέτρου Μίχου, Νίκου Καρούλια και Κώστα Ορφανού. Που είναι για κανένα κατρούτσο.
ΜΕΧΡΙ εκεί όμως. Το να τον εμφανίζουν σαν τον Λάρι Κινγκ είναι σόνικο: «Με την αντισυμβατικότα, την ειλικρίνεια και την αντικειμενικότητα που τον χαρακτηρίζουν διαχρονικά, ο Ντέμης Νικολαΐδης θα δώσει άλλη διάσταση στον σχολιασμό και στην παρουσίαση της ποδοσφαιρικής επικαιρότητας». Ο οποίος Νικολαΐδης, αφού χαρακτηρίζεται «ανατρεπτικός», «θα χαράξει τη νέα εποχή στο αθλητικό περιεχόμενο, μακριά από κλισέ και στρογγυλέματα».
ΚΙ εντάξει. Θα το διαφημίσεις το προϊόν σου. Το «ανατρεπτικό» του χαρακτήρος, η «αντισυμβατικότητα» και το «μακριά από κλισέ και στρογγυλέματα», πόθεν προκύπτουν; Εδώ θα πρέπει να πούμε, ότι το ψώνιο του διαφορετικού το είχε ο Ντέμης από τα μικράτα του. Το 2000 σε ηλικία 27 ετών, έδινε συνέντευξη στο Active κι έλεγε «δεν είμαι χωριατόπαιδο με το ανάλογο ντύσιμο που μιλάει με το ‘βασικά’ και το ‘οπωσδήποτε’». ΟK. Δεν θέλω να τον αδικήσω. Και ευφυής είναι και διαβασμένος. Το, αν δεν είσαι χωριατόπαιδο και ξέρεις να μιλάς, άσε να το πει κανένας άλλος.
ΤΟ «αντισυμβατικός», από που κι ως που; Ενδεχομένως, όντας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής που τραβιότανε στα μπουζούκια. Κι όχι αραιά και που, μια περατζάδα στα γρήγορα. Σχεδόν κάθε βράδυ κι αυτός να κλείνει το μαγαζί. Παρέα με τον Ιάκωβο Μελισσανίδη που άναβε τα Κοχίμπα με αναπτήρα Bic. Τα καλά χρόνια της Νέτμεντ. Εξ ου στη συνέχεια το ντου, που του είχε κάνει ο Ψωμιάδης στο σπίτι του. Και για να τα λέμε όλα, είχε τα άντερα να πάει κόντρα στον Μάκη. Δεν το λες και εύκολο να μπορεί ο καθαείς να σταθεί απέναντι στον Ψωμιάδη.
ΤΟ «ανατρεπτικός», από που προκύπτει; Γίνονται τα επεισόδια στον τελικό στο Βόλο. Η παρέμβαση του Ντέμη άμεση: «Πρέπει να υπάρξουν αυστηρές ποινές. Να συνεννοηθούν μεταξύ τους οι ιδιοκτήτες των ομάδων. Ν’ ασχοληθούν σοβαρά με το ποδόσφαιρο κι όχι ο καθένας με την ομάδα του. Η πολιτεία πρέπει να ελέγχει, να νομοθετεί, να θεσμοθετεί». Έκθεση μαθητή δευτέρας γυμνασίου. Μπουκάρει με το όπλο ο Ιβάν. Ανάρτηση ο Ντέμης: «Χωρίς ειλικρίνεια δεν υπάρχει ποδόσφαιρο». Επέτειος της τραγωδίας της Θύρας 7, μήνυμα ο Ντέμης, «δεν υπάρχουν χρώματα μόνο θλίψη».
ΤΙ θέλει να πει ο Καίσαρης; Όταν μου λες το αυτονόητο, δε μου λες τίποτα. Να σε αποθεώσω δηλαδή, επειδή μου λες «η ζώνη σώζει ζωές», «το τσιγάρο βλάπτει σοβαρά την υγεία»; Τα ξέρω κι από μόνος μου. Σφάζονται στον τελικό στο Βόλο, ανάρτηση ο Ντέμης στο Facebook: «Πολιτεία, ΕΠΟ και παράγοντες, οφείλουν να διορθώσουν το λάθος τους, πριν είναι πολύ αργά». Ότι ακριβώς κάνει η Ελένη η Λουκά. Που παρεμβαίνει δυναμικά, για να κηρύξει το λόγο του Θεού, να καταδικάσει τα κακώς κείμενα και να επαναφέρει τους ανθρώπους στο δρόμο της αρετής και αγάπης.
Ο ΝΤΕΜΗΣ επιτελεί με τον δικό του τρόπο το ίδιο ακριβώς κοινωνικό έργο: καταδικάζει τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται. Ακόμα κι απ’ τη δικιά του ομάδα. Θαύμαζε τον επαγγελματισμό του Διαμαντίδη. Υποκλίνεται στο ταλέντο του Σπανούλη. Όπως κι ο Γιώργος Νταλάρας, εκφράζει την απογοήτευσή του για τον Αλέξη Τσίπρα. Συγκλονίζεται από τα επεισόδια στα γήπεδα και καταδικάζει την ανοχή της Πολιτείας. λέμε λοιπόν, ότι η ηθικολογία είναι γι’ αυτούς που βγάζουν λόγο στον άμβωνα της εκκλησίας. Η αποθέωση του αυτονόητου, δεν είναι γνώμη. Το να λες στον κόσμο αυτά που θέλει ν’ ακούσει, δεν είναι παρέμβαση. Είναι σαχλαμάρα. Αυτά είναι για τους αρχηγούς των κομμάτων. Αν ήθελε ν’ ασχοληθεί με την πολιτική ο Ντέμης, ως νέος ωραίος και άφθαρτος έχει όλα τα προσόντα. Ακόμα καλύτερος από τον Σταύρο Θεοδωράκη. Όπως είμαι βέβαιος ότι θα είναι καλός, να μιλάει για ποδόσφαιρο. Το ξέρει το αντικείμενο. Μέχρι εκεί όμως. Ούτε βήμα παραπέρα.
ΠΑΛΙΑ δεν έλεγε τα αυτονόητα. «Το πρωτάθλημα είναι μια εφήμερη χαρά», «όσοι θέλουν τίτλους (εννοείται με το γνωστό τρόπο) να γίνουν Παναθηναϊκοί και Ολυμπιακοί», «να μεγαλώσουμε τη λίμνη». Τα μη αυτονόητα, τα λες όσο προσπαθείς κάτι ν’ αλλάξεις. Αν είσαι βολεμένος (ή κουρασμένος), ηθικολογείς. Το οποίο συμφέρει πάντα τους κρατούντες. Πείραξε ποτέ η καθολική εκκλησία τους μαφιόζους; Οι μεγαλύτεροι ευεργέτες της εκκλησίας είναι. Το «κουβέντα να γίνεται», βοηθάει τον εκάστοτε ισχυρό. Παλιά ο Ντέμης έκανε, δε μιλούσε. Μιλούσε για να εξηγήσει αυτά που έκανε. Τώρα μιλάει γιατί δεν κάνει τίποτε.
ΤΟ βασικό χαρακτηριστικό (και ζητούμενο) αυτών που λέει είναι να μην μπορεί να τον κατηγορήσει κανείς, να μην αντιπαρατεθεί με κανέναν. Μιλάει για να βοηθήσει την πάρτη του. Για τον Ιβάν μίλησε, λέγοντας αυτά που έλεγε κι ο Δούκας. Σε χαρακτηρίζουν όχι μόνο αυτά που λες, αλλά κι αυτά που δε λες. Εύκολο ν μιλήσεις τώρα για τον Τσίπρα (και σωστό) να μιλήσει για τον Αντετοκούνμπο. Τον χαρακτηρίζει εξίσου όμως, ότι για τη Μόρια, δεν λέει κουβέντα. Για την μπούκα με τον Πανθρακικό μίλησε ο Ντέμης; Για τις φωτογραφίες του διοικητικού ηγέτη βιζαβί με τον Θωμά, τίποτα. Γιά τον Γιαννάκη Παπαδόπουλο στην ΑΕΚ, κουβέντα. Ποιον βοηθάει το να μη μιλάς και να ηθικολογείς αφηρημένα; Αυτούς που έριξαν την ΑΕΚ. Τον Γιαννάκη. Κι αυτό, το είχε από τότε. Η μεγάλη ζημιά στην ΑΕΚ δεν έγινε με το Βάλνερ (εξ’ αλλου, είχε και τυπικά δίκιο ο Ολυμπιακός). Τη μεγάλη ζημιά την έκανε ο Παναθηναϊκός με το πέναλτι που δεν έδωσε ο Βασάρας στη Λεωφόρο. Και δεν βγήκε η ΑΕΚ Τσάμπιονς Λιγκ. Για τον Τζίγγερ, κουβέντα. Για τον Κόκκαλη, λίγα λόγια. Για τον Γκαγκάτση πολλά.
Στη μουσική επιλογή, με αφορμή το 11 η ώρα νταν, που δεν έκατσε στον Ντέμη, Κώστας Κόλλιας και δώδεκα η ώρα νταν.