Για το ατελείωτο χάλι της πρωταθλήτριας ΑΕΚ οι ευθύνες εδράζονται στο καλοκαίρι και κατόπιν ακουμπάνε προπονητή και ποδοσφαιριστές, μάλιστα, χωρίς σοβαρή προοπτική διόρθωσης, αφού ακόμα κι αν υπάρχει βούληση οι γιορτές αργούν.
Το… τρις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού! Σε κάθε επόμενο αγώνα η ΑΕΚ είναι χειρότερη του προηγούμενου (Παναθηναϊκός, Ατρόμητος, Παναναιτωλικός) και ο Ουζουνίδης ψάχνει ποδοσφαιριστές με «κίνητρο», όπως είπε! Σύμφωνα με τον προπονητή, λοιπόν, φταίνε οι παίκτες του που δεν έχουν «τρεξίματα και διάθεση». Το «γιατί», ωστόσο, ξέχασε να μας το εξηγήσει…
Οπως λησμόνησε να μας πει τι συμβαίνει μόλις μπήκε ο Νοέμβριος, δεδομένου πως η κατάρρευση συντελείται με γεωμετρική πρόοδο! Διότι οι ίδιοι ποδοσφαιριστές έπαιζαν μαζί του και τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο, χωρίς τέτοιες διαπιστώσεις, χωρίς τέτοιες άθλιες εμφανίσεις…
Βέβαια, σύμφωνα με τον Μελισσανίδη, δεν είναι οι παίκτες το πρόβλημα. Βάσει της ομιλίας του προ εβδομάδων, φταίει ο ίδιος σε περίπτωση που αποτύχει φέτος η Ενωση (προς τα εκεί βαδίζει γοργά)! Κι ίσως και ο κόουτς, σε κάποια φάση αυτοκριτικής, να έχει παραδεχθεί ότι φέρει ευθύνη κι αυτός (και να το έχασα)…
Κι όλοι οι παραπάνω -προφανώς- έχουν δίκιο! Προφανώς και φταίει η διοίκηση για την αντιποδοσφαιρική πολιτική της το καλοκαίρι, για την απολύτως λανθασμένη αντιμετώπιση του άμεσου μέλλοντος της πρωταθλήτριας. Από εκεί ξεκινάει το νυν πρόβλημα και η ανέγερση του γηπέδου δεν μπορεί να αποτελεί κολυμπήθρα του Σιλωάμ…
Κατεβαίνοντας επίπεδο ακουμπάει στον Ουζουνίδη (για τα όσα εχέγγυα -δεν- ζήτησε, για εκείνα που τελικά δέχθηκε, αλλά κυρίως διότι αδυνατεί να εμφανίσει στο χορτάρι μια ομάδα εκλυστική στο μάτι). Λένε -και θα το ξέρει και ο Μαρίνος- ότι ο «καθρέπτης» των προπονήσεων είναι το ματς στο χορτάρι. Ε, όσα παράγονται τελευταία στους αγώνες της ΑΕΚ προδίδουν ζητήματα ετοιμασίας. Ακόμα κι αν έχει «ανόρεχτους» παίκτες, ευθύνη του είναι να τους ετοιμάζει και ψυχολογικά, εκτός από σωματικά…
Και φτάνουμε στους ποδοσφαιριστές: Ξενερωμένοι; Πιθανότατα, επειδή γκέλα στη γκέλα (και με το βάσανο του Τσάμπιονς Λιγκ ενδιάμεσα) νιώθουν ότι η σεζόν πάει στράφι. Αλλά ποιοι είναι εκείνοι που μπορούν περισσότερο και δεν, δηλαδή; Ο Μπακάκης πόσο ακόμα να σπριντάρει, να ανεβοκατεβεί την πτέρυγα; Φταίει αυτός που παραγωγικά δεν έχει π.χ. τα προσόντα του Γκάλο;
Ο Τσόσιτς ήταν άλλος, «βράχος» της άμυνας, και ξαφνικά άρχισε τα λάθη και τα νεύρα; Ο Σιμόες για πόσους ακόμα να τρέξει; Ο Αλεφ είναι επιτελικός μέσος και δεν το ξέρει; Ο Πόνσε έχει ανασταλτικές ικανότητες τέτοιες που στα κόρνερ να μην τον νικούν ο Ρισβάνης ή ο Καμαρά;
Ο Μπογιέ, μετά από τον τραυματισμό, πόσα να κάνει; Ο Μάνταλος, ο Μπακασέτας και ο Λιβάγια, όταν υπήρξε αξιόλογη ΟΜΑΔΙΚΗ λειτουργία, απέδιδαν ή όχι; Κι αφού απέδιδαν, μήπως το πρόβλημα δεν είναι ενός εκάστου, αλλά του συνόλου που παρατάσσεται; Πόση σχέση έχει το σύστημα που εφαρμόζεται φέτος με το περσινό; Πόσο δε όταν λείπουν κιόλας τόσα χρήσιμα εργαλεία…
Να μην τα πολυλογώ. Η πρωταθλήτρια αποδομήθηκε (με απόφαση της διοίκησης) και οι αλλαγές – προσθήκες εν όψει της φετινής σεζόν ήταν κατώτερες του αναγκαίου. Επιπλέον, ο νέος προπονητής φαίνεται ότι φορτώνεται βάρη που δεν αντέχουν οι ώμοι του. Ωστόσο, στο τέλος Νοεμβρίου τέτοιες κουβέντες είναι άτοπες. Ούτε αλλαγή στην τεχνική ηγεσία μπορεί να βοηθήσει επαρκώς, ούτε η μεταγραφική περίοδος είναι κοντά (απέχει πάνω από μήνα)…
Συνεπώς, όπως έστρωσες κοιμάσαι μέχρι τις γιορτές και αναμένεις αν διοικητικά θα συμβούν όσα δεν έγιναν το καλοκαίρι. Αν και μεσούσης της περιόδου οι σοβαρές διορθώσεις έχουν κι άλλες δυσχέρειες πέραν της βούλησης. Την περιορισμένη αγορά…