Ένα ξέσπασμα και μια πεντάρα που τα είχε ανάγκη

Το χρειαζόταν αυτό το ξέσπασμα ο Παναθηναϊκός. Όχι γιατί έχει να αποδείξει κάτι σε κάποιον, αυτό το έχει κάνει ήδη μέσα στη σεζόν. Αλλά γιατί οι ισορροπίες στον βαθμολογικό πίνακα είναι πολύ λεπτές. Και για τον Παναθηναϊκό η πεντάδα είναι αυτοσκοπός. Όσο κι αν ικανοποίησε η εμφάνιση με την ΑΕΚ και το βαθμολογικό κέρδος στο Καραϊσκάκη, οι δύο βαθμοί σε τρεις αγώνες μπορεί να σε αφήσουν πίσω. Και το ματς με τον Απόλλωνα, όσες παγίδες κι αν έκρυβε, έπρεπε να φέρει τρεις βαθμούς.

Ο Παναθηναϊκός απέφυγε τις παγίδες γιατί βρήκε ένα γκολ νωρίς, μόλις στο 15′ και γιατί το 4-4-2 με τον ρόμβο στη μεσαία γραμμή, που δοκιμάστηκε για πρώτη φορά φέτος, τον βοήθησε να βρει πολλούς τρόπους να διασπάσει την πολυπρόσωπη άμυνα του Απόλλωνα. Θυμίζω πως με τον Απόλλωνα ο Ολυμπιακός κέρδισε στις καθυστερήσεις, επειδή η γραμμή μαζινό της ομάδας του Μαντζουράκη δεν μπορούσε να διασπαστεί.

Δεν είναι μυστικό πως ένα γκολ στο πρώτο εικοσάλεπτο είναι το κλειδί σε τέτοιου είδους παιχνίδια. Και ο Παναθηναϊκός από τη στιγμή που το βρήκε, έκανε τη ζωή του πιο εύκολη. Και το βρήκε γιατί έχει εξαιρετικούς παίκτες στο ένας εναντίον ενός. Ο Χατζηγιοβάννης είναι ένας από τους καλύτερους σε αυτό. Το… χορευτικό πάνω στον Κύργια και η άψογη σέντρα του στο 1-0 του Μακέντα πληρώνονται στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Και πληρώνονται ακριβά.

Όπως ακριβά πληρώνεται και το εύκολο γκολ. Ο Παναθηναϊκός είναι τυχερός που έχει έναν φορ τον οποίο δεν τον πληρώνει πολλά, αλλά μπορεί να του φτιάξει την καριέρα και να του ανεβάσει ξανά την τιμή του στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο. O Μακέντα βρήκε τρεις ευκαιρίες στο πρώτο ημίχρονο και τις δύο τις έκανε γκολ. Είναι σημαντικό για τον Ιταλό, γιατί κερδίζει και πάλι σε αυτοπεποίθηση, θα πιστέψει ξανά στον εαυτό του, αφού ήταν μακριά απ’ τα γκολ για τέσσερις αγωνιστικές.

Ο Παναθηναϊκός πέρσι ταλαιπωρήθηκε από την έλλειψη επιθετικού, αναγκάστηκε να παίξει 6-7 μήνες με τον Δώνη σέντερ φορ και το να έχει έναν κανονικό επιθετικό, που βάζει την μπάλα μέσα με ευκολία, είναι πολύ σημαντικό για τον τρόπο που θέλει να παίζει ο Δώνης.

Παραμένοντας στον Μακέντα, ο Ιταλός εκτός από εξαιρετικός μπροστά από την εστία, έχει και κάτι ακόμα εξίσου σημαντικό. Ξέρει μπάλα, που του δίνει την ευκαιρία να κινηθεί έξω από τη μεγάλη περιοχή, να υποδεχτεί καλά την μπάλα, να παίξει με πλάτη, να βοηθήσει στη δημιουργία. Το έκανε πολλές φορές με τον Απόλλωνα και τον βοήθησε η επιλογή του Δώνη να παίξει και αυτός και ο Χατζηγιοβάννης ανοιχτά και με απόσταση, με αποτέλεσμα να βρεθούν χώροι.

Κάπως έτσι ήρθε και η ασίστ του Ιταλού στον Ινσούα, που το έψαχνε το γκολ εδώ και καιρό και το βρήκε με τον Απόλλωνα. Θα το… προτιμούσαμε στο προηγούμενο ματς, όταν βρέθηκε φάτσα με το 0-2 στο Καραϊσκάκη, αλλά απ’ αυτόν τον τίμιο Αργεντινό, που είναι από τους καλύτερους παίκτες στη σεζόν δεν μπορείς να έχεις παράπονα.

Όπως παράπονα δεν μπορούν να υπάρχουν και από τον άλλον μπακ, τον επίσης παρεξηγημένο πέρσι Γιόχανσον. Από το πρώτο λεπτό τον έβλεπες να ανεβαίνει και να πατάει στην αντίπαλη περιοχή, να ζητάει μπάλα, να προσπαθεί να τελειώσει φάσεις και στο τέλος να δικαιώνεται κι αυτός. Τέταρτο γκολ απ’ τον Σουηδό, που η ευστοχία του μέσα από την περιοχή θυμίζει… σέντερ φορ.

Ο Παναθηναϊκός μετά τον περίπατο με τον Απόλλωνα μπαίνει και πάλι σε ένα πρόγραμμα φωτιά: μέχρι το τέλος του πρώτου γύρου έχει τρία εκτός έδρας ματς με Άρη, ΟΦΗ, Παναιτωλικό (τρία ταξίδια δηλαδή) και ένα εντός με τον καταπληκτικό Ατρόμητο. Αν το… κοντέρ γράψει διψήφιο αριθμό πόντων σε αυτά τα τέσσερα παιχνίδια, τότε ο πρώτος γύρος θα κλείσει ιδανικά και από βαθμολογικής άποψης. Γιατί από αγωνιστικής, ο Παναθηναϊκός άλλαξε πλέον επίπεδο. Ανέβασε τον πήχη και το ταβάνι του.