Βλέπεις το τέλος, στην… αρχή

Πλέον στα εκτός έδρας παιχνίδια του Παναθηναϊκού είσαι υποψιασμένος και καταλαβαίνεις που θα πάει το πράγμα από τα πρώτα πέντε με δέκα λεπτά.

Σαν να σου δείχνουν τον… δολοφόνο από την αρχή της ταινίας.

Έτσι έγινε και στη Βιτόρια. Οι πράσινοι μπήκαν στο γήπεδο ράθυμοι, «μουδιασμένοι», χωρίς συγκέντρωση και ενέργεια στο παιχνίδι τους. Άφησαν τους Βάσκους να πηγαίνουν πρώτοι στη μπάλα, να κυριαρχήσουν στη ρακέτα, να «απλώσουν» το παιχνίδι τους και να εκμεταλλευτούν κάθε λάθος της αντίπαλης άμυνας.

Ο Μήτογλου ούτε που κατάφερε να κοντράρει τον Σενγκέλια, ενώ ο Τόμας αδυνατούσε και να σταθεί απέναντί του.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως ήταν η απουσία οργανωτή. Ούτε ο Καλάθης, ούτε ο Λεκαβίτσιους ήταν σε θέση να οργανώσουν μια σωστή επίθεση με τον πρώτο ειδικά να κάνει το ένα λάθος πίσω από το άλλο, να είναι άστοχος και να μεταδίδει νευρικότητα στους υπόλοιπους. Χειρότερα ο δεύτερος. Έχασε ακόμα και τη μπάλα μόνος του στην επαναφορά.

Μοιραία λοιπόν ο Πασκουάλ αναγκάστηκε να πάει χωρίς καθαρό πλέι μέικερ δίνοντας τα κλειδιά στους Παππά και Λάνγκφορντ δίνοντας στον Αμερικανό καταστάσεις «ένας εναντίον ενός». Με το σχήμα αυτό έφτασε στο -6, αλλά και πάλι δεν ήταν αρκετό για να κερδίσει. Διότι οι υπόλοιποι της πεντάδας εξακολουθούσαν να είναι απόντες.

Διότι ο Λάσμε, που πριν από δυο ημέρες είχε κάνει πολύ καλό ματς με την Μπαρτσελόνα, θεώρησε σκόπιμο στους οκτώ πόντους στο τρίτο δεκάλεπτο να πάει να κλέψει τη μπάλα από τον αντίπαλό του στο κέντρο του γηπέδου. Φάουλ και τεχνική ποινή. Διότι ο Γκιστ αδυνατούσε να κάνει… ζάφτι τον Σενγκέλια. Ο Γεωργιανός κυριολεκτικά τον έκανε ο, τι ήθελε.

Διότι ο Αντετοκούνμπο πήγε ξανά να γίνει… Γιάννης και άρχισε να σουτάρει τρίποντα, διότι ο Παπαπέτρου ήταν άφαντος στα 3.27’ που έπαιξε αδυνατώντας ακόμα και να βρει αντίπαλο για να του κάνει φάουλ. Διότι ο Λοτζέσκι είδε το… ξύλο που έριχναν οι Βάσκοι και λούφαξε.

Όλα αυτά προφανώς αντανακλούν στον Τσάβι Πασκουάλ. Αυτός είναι ο προπονητής και οφείλει είτε να πείσει, είτε να αναγκάσει τους παίκτες του να αποκτήσουν διάθεση στα εκτός έδρας παιχνίδια. Διότι δεν είναι προφανώς μόνο θέμα ικανότητας. Είναι κυρίως θέμα θέλησης, έμπνευσης και πίστης.

Το να μην μπορεί κάποιος είναι συζητήσιμο και αποτελεί την ειδοποιό διαφορά για τις καλές και τις κακές ομάδες. Το να μη θέλει όμως είναι απαράδεκτο!

Ικανός στο ΟΑΚΑ και μη ικανός μακριά από αυτό δεν γίνεται. Ετσι δεν είναι;

Ο Παναθηναϊκός έχει γίνει ομάδα έδρας. Από αυτές που λες «έλα μωρέ θα έρθουν κοιμισμένοι στο γήπεδό μας, θα τους ρίξουμε λίγο… ξύλο και κερδίσαμε. Εύκολα.»

MUST READ

LIVE: Ελλάδα – Αγγλία 0-3 (Τελικό)

Ασφαλώς λοιπόν και χρειάζεται ηλεκτροσόκ. Κι εδώ η διοίκηση με τον προπονητή θα πρέπει να αναλάβουν δράση. Διαφορετικά θα ξεκινήσουν πλέι όφ στην Α1 από τον Απρίλιο μήνα…