Το τσιπάκι πλέον γύρισε…

Επιτέλους βλέπω μία ομάδα και δεν είμαι υπερβολικός. Απλά κοιτάζοντας τις αντιδράσεις στον πάγκο σιγά-σιγά καταλαβαίνεις ότι όλα αρχίζουν να βαίνουν καλώς στο συγκρότημα του Μπλατ και στο παρκέ μέσα είναι ηλίου φαεινότερο ότι οι παίκτες αντιλαμβάνονται απόλυτα τι θέλει ο προπονητής τους. Σε ένα παιχνίδι που η Ρεάλ είχε ομολογουμένως πάρα πολλά προβλήματα (δεν γίνεται να το ισχυρίζεται κανείς αυτό όμως απέναντι στην ομάδα του Πειραιά που ζει διαρκώς με αυτά), ο Ολυμπιακός έδειξε ότι όσο περνάει το ματς θα είναι όλο και καλύτερος. Αργά και… μεθοδικά πήγε τους Μαδριλένους εκεί που τους ήθελε…

Παρότι προσωπικά θα ήθελα στο ΣΕΦ περισσότερο κόσμο, όσοι ήρθαν στο Φάληρο δημιούργησαν την ιδανική ατμόσφαιρα για να παρακολουθήσουμε ένα πολύ όμορφο θέαμα εντός και εκτός παρκέ. Όπως και να έχει οι Ερυθρόλευκοι έπαιξαν απέναντι σε ένα συγκρότημα που δεν… χαμπαριάζει από έδρες. Όσο κυλούσε η αναμέτρηση και με τον αρχηγό τους σε τρελά κέφια, πήραν ένα παιχνίδι που υπό άλλες συνθήκες μπορεί και να το έχαναν. Μιλάμε για μία ομάδα που αρχίζει σιγά-σιγά να χτίζεται και αυτό που περιμένουμε όλοι είναι το πότε θα αποκτήσει το χαρακτήρα που προσδοκά ο προπονητής της.

Τις προηγούμενες μέρες έλεγα τόσα πολλά για το μικρό rotation και ότι από το πουθενά κατέληξε ο Ολυμπιακός να παίζει τουλάχιστον με τρία γκαρντ. Και; Απέναντι στην πολυδιαφημισμένη Ρεάλ είδαμε τον προπονητή των Πειραιωτών να περνάει και τον Μάντζαρη στο rotation, με τον Έλληνα γκαρντ σιγά-σιγά (χωρίς να σκοράρει), να δίνει πολύτιμες βοήθειες στην ομάδα του η οποία ένα πολύ σημαντικό αποτέλεσμα. Ο Ολυμπιακός παρά την απουσία του Τουπάν και τα ομαδικά σκαμπανεβάσματά του χάλασε στους Ισπανούς το σερί και… έχτισε αυτοπεποίθηση για τη συνέχεια. Είδαμε πολύ περισσότερο νεύρο και ουσιαστικά μία αυταπάρνηση που δεν την είχαμε συνηθίσει στα προηγούμενα παιχνίδια και παράλληλα ο Ολυμπιακός έβγαλε στοιχεία του παιχνιδιού του, που και με τον Σπανούλη και με τους υπόλοιπους μπορεί να μας προσφέρει χαμόγελο και μία αισιοδοξία για τα επόμενα ματς.

Δεν συνηθίζω να λέω μεγάλα λόγια αλλά μετά από καιρό έφυγα από το Φάληρο με χαμόγελο αισιοδοξίας. Όσο βλέπω ομάδα που βάζει τα χέρια της στη… φωτιά για κάθε κατοχή, τόσο θα νιώθω προσωπικά σιγουριά για ακόμα καλύτερα αποτελέσματα. Διάολε εδώ (σ.σ. στην Ευρώπη) δεν είναι ΝΒΑ που στην regular season βλέπεις άμυνες με το… κιάλι. Εδώ θα έχει «ξύλο» εάν θες κάτι σοβαρό να καταφέρεις.

Ο Μπλατ δικαιώθηκε για μία φορά για τις προηγούμενες επιλογές του. Θυμάστε που σας έλεγα για το ότι έδωσε το τελευταίο σουτ στον Γκος απέναντι στην Φενέρμπαχτσε, γεγονός που θα έκανε τον Αμερικανό να πραγματοποιήσει το προσωπικό του step up για τη συνέχεια; Ο Γκος ήταν ο κορυφαίος της αναμέτρησης με την Ρεάλ. Γιατί μπορεί να έβγαλε το ίδιο ranking με τον Μιλουτίνοφ, όμως στην πρώτη του χρονιά στην Ευρωλίγκα και με αντίπαλο τη Ρεάλ, έβγαλε σιγουριά στο παιχνίδι του, είχε οξυδέρκεια και στο τέλος ήταν απόλυτα ψύχραιμος και ο κορυφαίος του παρκέ για την ομάδα του.

Το 5-4 έγινε και τώρα και κανείς δεν πρέπει να μείνει σε αυτό. Ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε ένα πολύ δύσκολο πρόβλημα με θετικό πρόσημο στο ρεκόρ του. Αυτό μόνο μπορεί να κρατήσει, αφού τώρα «χτίζει» πράγματα και ουδείς θα πρέπει να έχει την απαίτηση να… πετάει στο παρκέ.

Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι γράφουμε για ΥΠΟΜΟΝΗ τόσο καιρό. Την έχουν αυτοί, ας την έχουμε και εμείς. Τα αποτελέσματα τους δικαιώνουν…

ΥΓ. Τουλάχιστον γελοίο να γράφεται περί μισής Ρεάλ από κάποιους αναφορικά με τις απουσίες της απέναντι στον Ολυμπιακό. Ειδικά απέναντι στην ομάδα που βλέπει τον έναν παίκτη μετά τον άλλον να αντιμετωπίζει προβλήματα. Ειδικά στην ομάδα που χάνει παίκτες με τον κάθε τρόπο και σκεφτόμαστε άπαντες ακόμα και το… λιβάνι για να αλλάξει η κατάσταση.

ΥΓ2 Η πιο όμορφη εικόνα είναι εκείνη του Σάσα Βεζένκοφ στον πάγκο. Την ώρα που αρκετός κόσμος ανησυχεί για τα ελάχιστα έως και καθόλου λεπτά του στο παρκέ, ο φόργουορντ του Ολυμπιακού έχει ζήσει στα… κόκκινα το ματς με την Ρεάλ και μάλιστα πανηγυρίζει σαν τρελός το κόψιμο του ΛεΝτέι, για τον οποίοι μπαίνει στο παρκέ για να τον αποθεώσει στο τάιμ άουτ. Μιλάμε για τον ίδιο ΛεΝτέι που ουσιαστικά του έχει… φάει τον χρόνο του στο «4» έτσι;

ΥΓ3 Το θέμα είναι να μην του γυρίσεις το μάτι… Να μην τον αμφισβητήσεις… Μυθικός Σπανούλης με 16 πόντους 4/4 τρίποντα, 3 ασίστ και 2 ριμπάουντ σε 9:53 συμμετοχής στο πρώτο ημίχρονο! Λες και έδειχνε με το δάχτυλο όποιον έλεγε ότι έχει… ξοφλήσει και έβγαινε παντού (social media, σχόλια σε κείμενα, ραδιόφωνα) για να τον λοιδορήσει…

ΥΓ4 Επαγγελματίας. Από τα ελάχιστα λεπτά στα προηγούμενα ματς, να ηρεμεί το παιχνίδι της ομάδας του και να είναι ωφέλιμος όσο τον χρειάστηκε ο Μπλατ. Αν ο Αμερικανοϊσραηλινός καταφέρει να «ξυπνήσει» αγωνιστικά και τον Μάντζαρη, τότε θα έχει κερδίσει έναν παίκτη που δεν θα τον βρει μέσα από μία μεταγραφή μεσούσης της περιόδου και με τις υπάρχουσες συνθήκες…

ΥΓ5 Ο ΛεΝτέι γουστάρει που είναι στον Ολυμπιακό. Αρχίζει και ζει τα ματς με τεράστιο πάθος και με την πάροδο του χρόνου γίνεται ο παίκτης που θέλουν οι Ερυθρόλευκοι ως αντί-Πρίντεζης. Παίζει τέλεια στο πλευρό του και δίνει την ενέργεια που χρειάζεται η ομάδα του σε αυτήν την θέση.

MUST READ

LIVE: Ελλάδα – Αγγλία 0-3 (Τελικό)

ΥΓ6 Το τσιπάκι πλέον γύρισε… Να έχει και ανάλογη συνέχεια. Ο δρόμος είναι μακρύς και έχουμε ακόμα Νοέμβρη…