Απόψε όλοι με τον Τσάβι

Όσοι με γνωρίζουν από τις ραδιοφωνικές εκπομπές, από την βραδινή παρέα που έχουμε «χτίσει» όλα αυτά τα χρόνια σίγουρα θα απορούν με το σημερινό άρθρο και την στήριξη στον Τσάβι Πασκουάλ. Ίσως να έχουν και δίκιο ως ένα βαθμό. Από την άλλη, όμως, είναι πολύ άσχημο να φέρεσαι με αυτόν τον τρόπο σε έναν άνθρωπο που έχει φέρει στο Σύλλογο σε δύο χρόνια παρουσίας τρία τρόπαια, δύο πρωταθλήματα και ένα κύπελλο, κόντρα μάλιστα στον αιώνιο αντίπαλο σου. Τα δύο εξ αυτών τα πήρε έχοντας την υποχρέωση να περάσει σε do or die ματς από το ΣΕΦ. Ακόμα και το τρίτο, το περυσινό πρωτάθλημα δηλαδή, έκανε back to back διπλό ξεπερνώντας το σοκ του σπασίματος έδρας στο πρώτο παιχνίδι από την ομάδα του Σφαιρόπουλου. Φέτος, δε, έχει ξεκινήσει πάλι ιδανικά στις μάχες με τους ερυθρόλευκους, μετρώντας ήδη ένα καθαρό 2-0 επί του νέου και πολυδιαφημισμένου αντιπάλου προπονητή.

Πολλές φορές έχουμε πει και γράψει ότι ο Πασκουάλ δεν είναι ο ιδανικός κόουτς για να οδηγήσει το τριφύλλι ξανά στην κορυφή της Ευρώπης Σίγουρα δεν αποτελεί τον κορυφαίο τεχνικό στην Euroleague. Έχει ζητήματα, αδυναμίες και δυσκολία στη διαχείριση των παιχνιδιών που ξεφεύγουν από το αρχικό του πλάνο. Το ερώτημα πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, εννοώ στην αλλαγή στην τεχνική ηγεσία, είναι OK τον διώχνεις ποιον φέρνεις στη θέση του; Γιατί αν είναι να φύγει ο Καταλανός και να έρθει κανένας μαθητευόμενος μάγος καλύτερα ο Τσάβι. Από όσους κάθισαν στον πράσινο πάγκο, μετά τον μοναδικό Ζοτς, ο τωρινός κάτοχος της θέσης είναι ο μόνος που πληροί τις προϋποθέσεις. Ο Τζόρτζεβιτς όποτε έκατσε σε συλλογικό πάγκο απέτυχε παταγωδώς, ο Ιβάνοβιτς είναι το λιγότερο ιδιόρρυθμος, ο Πεδουλάκης καλός και γνώστης της παναθηναϊκής πραγματικότητας, αλλά συγκεκριμένου βεληνεκούς- πήγε πάντως καλύτερα από όλους τους άλλους, ενώ για τον Αλβέρτη δεν υπάρχει κάτι να πω.

Το κακό, κατά τη γνώμη μου, που προκύπτει από την τοποθέτηση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου δεν αφορά μόνο την μπηχτή προς τον προπονητή της ομάδας του. Εντοπίζεται κυρίως σε δύο άλλα σημεία. Πρώτον στο σχόλιο για την δυναμικότητα του Ολυμπιακού, το οποίο κατά βάση μειώνει την δική του ομάδα και τις επιτυχίες της εναντίον των Πειραιωτών. Δεύτερον στην πεποίθηση, που φαίνεται να έχει ότι ο φετινός Παναθηναϊκός είναι επιπέδου Final- Four. Το τελευταίο είναι και το πιο επικίνδυνο. Εάν ο διοικητικός ηγέτης των πρασίνων πιστεύει ότι έχει δώσει στον προπονητή του όλα εκείνα τα εργαλεία που απαιτούνται για να φθάσει το τριφύλλι σε ένα ακόμα αστέρι τότε πάω πάσο. Πριν κλείσω την αναφορά μου αυτή θα ήθελα να προσθέσω και κάτι ακόμα. Θεωρείτε ότι υπάρχουν πολλοί κόουτς που θα κρατούσαν τη συνοχή σε ένα σύνολο γεμάτο μισθοφόρους ξένους και θα κατακτούσαν τίτλο μετά τα γεγονότα που ακολούθησαν τον αποκλεισμό από τη Φενέρ πριν από δύο χρόνια;

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Το αγωνιστικό κομμάτι της σημερινής αναμέτρησης είναι δύσκολο να εκτιμηθεί. Από τη μία η πιο σκληρή έδρα της Euroleague, μια ομάδα με συγκεκριμένες αρετές, αλλά και ζητήματα. Από την άλλη ένα σύνολο που φέτος δείχνει αποφασισμένο να μην παρουσιάσει την ίδια άθλια εικόνα με τις προηγούμενες δύο σεζόν. Ο Πασκουάλ παίζει εναντίον της ομάδας που τον ανέδειξε προπονητικά και θέλει να κερδίσει γνωρίζοντας ότι για να μείνει στο παιχνίδι της πρόκρισης, έχοντας ως δεδομένο και την κάκιστη εικόνα στα εκτός έδρας ματς, επιβάλλεται να πάρει όλους τους αγώνες στο Ο.Α.Κ.Α. Η Μπαρτσελόνα επιθυμεί να περάσει από την Αθήνα και να αποκτήσει έτσι ξεκάθαρο πλεονέκτημα έναντι των αποψινών γηπεδούχων. Το ματς θα κριθεί σε δύο τομείς. Στην ευστοχία του Παναθηναϊκού από το τρίποντο, μιας και οι φιλοξενούμενοι θα κλείσουν την ρακέτα τους δίνοντας το σουτ και ποντάροντας με αυτό τον τρόπο στα ποσοστά της ελληνικής ομάδας και στον έλεγχο των ριμπάουντ. Για το πρώτο κομβικό ρόλο θα παίξουν οι ψηλοί. Για το δεύτερο η διάθεση όλων των παικτών σε άμυνα και επιθετικό ριμπάουντ. Άντε και καλή τύχη Τσάβι…