Τα τρία μπράβο και τα δύο αλλά…

Έγραψα, έσβησα, έγραψα, έσβησα. Ειλικρινά δεν ήξερα πώς να βάλω σε μία σειρά τις σκέψεις μου, οπότε θα το πάω ακριβώς όπως μου βγει.

Θα το πάω εντελώς διαφορετικά από ότι συνηθίζω και θα βάλω δύο διαφορετικές παραμέτρους. Θέλω να δώσω τρία μπράβο αλλά και να παρουσιάσω δύο προβληματισμούς μου.
Ξεκινάμε;

Αρχικά το πρώτο μπράβο πηγαίνει στον Ντέιβιντ Μπλατ, ο οποίος ανακάτεψε όσο γίνεται την τράπουλα για να βρει τα σωστά «ζευγάρια» στο παρκέ και να μας εκθέσει όλους που στη διάρκεια της αναμέτρησης σίγουρα λέγαμε τα δικά μας. Είναι ταλέντο να μην μένεις στάσιμος, να δοκιμάζεις πράγματα σε ένα παιχνίδι και ουσιαστικά να μην… κωλώνεις σε ρίσκα. Εμπιστεύτηκε το ένστικτό του με τον Νίκολα Μιλουτίνοφ απέναντι σε αντίπαλους που δεν του ταίριαζαν, τον… πάρκαρε στον πάγκο όταν παρατήρησε ότι το μυαλό του χάλασε, είδε τους Στρέλνιεκς και Σπανούλη να διαπρέπουν στην τελευταία περίοδο και έχρισε βασικό του πάουερ φόργορντ τον Ζακ ΛεΝτέι. Ο Αμερικανός φόργουορντ σέντερ έκανε εξαιρετική δουλειά στον Ντέρικ Ουίλιαμς, ο οποίος ήταν σαν… ταύρος σε υαλοπωλείο απέναντι στους Πρίντζεζη και Βεζένκοφ και μόνο αυτός μπόρεσε να τον τιθασεύσει.

Παράλληλα από την στιγμή που ο Παπανικολάου ήταν εκτός ματς, τόλμησε να βάλει στο «3» τον Βεζένκοφ, ενώ και στη διάρκεια του ματς λεδωσε και ψήφο εμπιστοσύνης στον Μπόγρη. Προσθέστε και το «διπλό» με 21 λεπτά τον ξεθεωμένο Πρίντεζη, τότε καταλαβαίνετε ότι και σε μεγάλο βαθμό πρέπει να πιστωθεί και τη νίκη ο Μπλατ.

Δεύτερο μπράβο είναι στον Ζακ ΛεΝτέι. Ο Αμερικανός σέντερ είναι ένα τεσσάρι που μπορεί να ακουμπήσει στο «5». Επουδενί όμως σέντερ. Όπως είχε και ο ίδιος τονίσει στο 10.gr στην αρχή της σεζόν, είναι πάουερ φόργουορντ όμως θα παίξει όπου του ζητηθεί φτάνει να βοηθήσει την ομάδα του για τη νίκη. Ο Ντέιβιντ Μπλατ φαίνεται να αναθεωρεί των απόψεών του και τον χρησιμοποιεί στο «4» και τα οφέλη του ΛεΝτέι-Μιλουτίνοφ είναι τεράστια. Ο ένας καλύπτει τον άλλον, αμφότεροι μπορούν να ακολουθήσουν τις όποιες αλλαγές και παράλληλα ο Ολυμπιακός διαθέτει έναν αθλητικό πάουερ φόργουορντ που μπορεί να ματσάρει παρόμοια «4άρια». Δείχνει πως αισθάνεται μια χαρά στο «4» και ότι μπορεί να προσφέρει κάποια λεπτά και στο «5». Εκεί είναι λες και παίζει στην φυσική του θέση και απολαμβάνει να μπορεί να εκτελεί και με πρόσωπο στο καλάθι αλλά και με πλάτη.

Ταυτόχρονα ρολάρει καλύτερα στην επαφή με τους αντίστοιχους πάουερ φόργουορντ παρά με τα αντίπαλα σέντερ.

Ένα ακόμα μπράβο στον Γιάνις Στρέλνιεκς. Το ότι προέρχεται από μία περίοδο που ήταν τραυματίας αλλά και εκτός φόρμας και μπαίνει στην τέταρτη περίοδο και κρίνει την αναμέτρηση σημαίνει πολλά από μόνο του. Ο Λετονός είναι υπερπολύτιμος για τον Ολυμπιακό. Η οξυδέρκειά του και ακόμα και η… ψυχρότητα που αντιμετωπίζει τις καταστάσεις, σε συνάρτηση με το περιφερειακό του σουτ και την άμυνά του (όταν είναι στην κατάσταση που πρέπει), τον κάνουν βαρόμετρο για την ομάδα του Μπλατ. Ο προπονητής του στόχευσε σωστά την κακη άμυνα του Κόπονεν, ο Στρέλνιεκς το επωφελήθηκε αυτό και εκτός της μεγαλειώδης εμφάνιση στο τέλος, ανέβασε και ακόμα περισσότερο την ψυχολογία του ενόψει συνέχειας…

Μετά τα τρία μπράβο, θέλω να πάω σε δύο… αλλά που μου δημιουργήθηκαν μετά το ματς.

Στο πρώτο αλλά είναι ο Νίκολα Μιλουτίνοφ. Είναι εξαιρετικός και στην καλύτερη κατάσταση της καριέρας του. Είναι βασικός και αναντικατάστατος για τον Ολυμπιακό και ο παίκτης που στηρίζουν τόσα πολλά οι Ερυθρόλευκοι για φέτος. Δεν είναι όμως… ρομπότ. Δεν μπορεί να παίζει διαρκώς στα κόκκινα και να μεγαλουργεί. Θα υπάρξουν στιγμές όπως στο πρόσφατο ματς στο ΟΑΚΑ για το πρωτάθλημα ή άλλα παιχνίδια που δεν θα είναι ωφέλιμος για τους Ερυθρόλευκους. Ο Μπόγρης παίζει με πάθος και ψυχή και η αλήθεια είναι ότι προσπαθεί και με το παραπάνω. Φτάνει αυτό; Με τον ΛεΝτέι ως πάουερ φόργουορντ (επιμένω) και τον Αγραβάνη σιγά σιγά να μπαίνει σε ρυθμούς μετά από τον πολύ σοβαρό τραυματισμό του, νιώθω ότι είναι αναγκαία η απόκτηση ενός αθλητικού ψηλού. Σκεφτείτε δίδυμα Πρίντεζη-Μιλουτίνοφ και ΛεΝτέι-αθλητικου ψηλού; Είναι κρίμα ο «Μίλου» να πάθει… Πρίντεζη και να «καεί» από την υπερχρήση και στο τέλος της σεζόν να μην είναι αυτός που όλοι θέλουν.

Ξέρω δεν βγαίνουν τα κουκιά, οι ξένοι είναι πολλοί. Λύση κατ εμέ υπάρχει, και δεν θα διαταράξει τις ισορροπίες. Αλλά θα την γράψω εν καιρώ…

Το δεύτερο «αλλά» είναι ο γκαρντ. Το πρωί της Τρίτης παρουσίασα τα δεδομένα στην περίπτωση του περιφερειακού που ψάχνουν οι Ερυθρόλευκοι. Δυστυχώς δεδομένων των συνθηκών δεν γίνεται 100% ο Ολυμπιακός να κλείσει τον παίκτη που χρειάζεται. Δεν γίνεται τώρα να βρεις και αμυντικογενή γκαρντ, που οργανώνει αλλά και προσφέρει στην επίθεση και σε προσιτή τιμή. Οσο «μανούλα» και να είναι ο Μπλατ, δυστυχώς το διάστημα που διανύουμε οι περιπτώσεις αυτές είναι απειροελάχιστες. Τα παραπάνω στοιχεία μου φέρνουν έναν παίκτη στο μυαλό, ο οποίος ήδη υπάρχει στο ρόστερ. Ο λόγος;

Μιλάω για τον Βαγγέλη Μάντζαρη. Έναν παίκτη που είναι στον Ολυμπιακό τόσα χρόνια, έχει περάσει από τα χέρια του Ιβκοβιτς, του Μπαρτζώκα, του Σφαιρόπουλου και αισίως του Μπλατ. Είναι ξεκάθαρο ότι δεν τον υπολογίζει αυτήν την περίοδο ο προπονητής του. Από την άλλη το μεγαλύτερο στοίχημα είναι να κερδίσει έναν ακόμα παίκτη και στην τελική αν όντως αποκτηθεί περιφερειακός, να έχει στοιχεία που όντως λείπουν από τους Ερυθρόλευκους, δηλαδή σουτ και γενικότερα εκτελεστική δεινότητα. Αυτήν την στιγμή ο Ολυμπιακός διαθέτει 4 παίκτες στο 1-2 και τον Τουπάν που ακουμπάει και στο «2» και ας μην είναι η θέση του εκεί. Πιστεύω ότι για όσα έχει προσφέρει αυτά τα χρόνια ο «Μάντζα», όσο κακός και να είναι αυτήν την περίοδο, το να τον χάσεις και να τον… παρκάρεις μόνο κακό θα σου αποφέρει. Όπως και να έχει, είμαι της άποψης να αποκτηθεί παίκτης που δεν κοντράρει μαζί του τόσο, για να είναι ωφέλιμοι και οι 5 γκαρντ. Τόσο απλά…

ΥΓ1 Σε αυτά τα δύο αλλά, ο Ολυμπιακός θα περάσει τον αριθμό των ξένων του που έχει το δικαίωμα να έχει στην Α1. Δεν ξέρω ποιος πρέπει να θυσιαστεί στο βωμό αυτού. Θα προτιμούσα όμως αυτήν την περίοδο να είχε ο Ολυμπιακός ένα τριάρι λιγότερο για να μπορεί να πάρει είτε τον γκαρντ που θέλει είτε τον σέντερ.

ΥΓ2 Πίσω από το πληκτρολόγιο, στον καναπέ μας και με μία μπίρα ανά χείρας, ΟΛΟΙ είμαστε οι καλύτεροι προπονητές του κόσμου. Παιδιά ψυχραιμία. Ο Μπλατ, ο Σφαιρόπουλος, ο Μπάνκι. Ο.. Ο… Ο.. Είναι σε αυτές τις θέσεις γιατί είναι προπονητές τέτοιου επιπέδου. Θεέ μου αν τους υποβαθμίζουμε από ένα δείγμα 2 μηνών. Αφήστε να κάνουν και αυτοί την δουλειά τους. Εκτός αν σας αρέσει εσάς, έτσι όπως δουλεύετε, ένας… τυχαίος, να σας ασκεί κριτική για τα πάντα και να ισχυρίζεται ότι είστε άχρηστοι!

ΥΓ3 Ο Ολυμπιακός είναι μία καινούρια ομάδα, με νέους παίκτες και διαφορετική φιλοσοφία. Για αυτό θέλει χρόνο και υπομονή. Τα έχετε αυτά; Θα προσπαθείτε με τον καιρόν να μπείτε στο κλίμα της. Δεν τα έχετε; Αλλάξτε κανάλι που λένε. Γιατί δυστυχώς από την αρχή της σεζόν το γράφουμε διαρκώς. ΥΠΟΜΟΝΗ….