Από τη χαρά μας όταν έρθει ο Μανόλο, θα καταργήσουμε τα όπλα και θα βγάλουμε άδεια για φλογοβόλα.
Με την ποδοσφαιρική απραξία να μας αναγκάζει να ξαναζεστάνουμε κάποιες μερίδες φαγητού, ένα από τα πιο γαργαλιστικά θέματα των τελευταίων ημερών, ήταν η απομάκρυνση του Μανόλο από τη Λας Πάλμας. Στη θέση του ο Ερέρα, μπαλαδόφατσες οι Σπανιόλοι, ομάδα Β εθνικής είμαστε ας φέρουμε προπονητές με θητεία σε ομάδες με τεχνογνωσία σε αγροτικές καλλιέργειες, σκέφτηκαν..
Ούτε τρίμηνο δεν άντεξε ο ψητάς-προπονητής, που όσο ήταν στην Ελλάδα ασχολούνταν αποκλειστικά με το όπλο του Σαββίδη και τις ομάδες που δεν άνοιγαν τα πόδια τους να περάσει ανενόχλητος, πήγε λοιπόν στον ποδοσφαιρικό πολιτισμό της χώρας του και είδαμε τα κατορθώματα του. Εκεί παίζουν ποδόσφαιρο βλέπετε, κανονικό ποδόσφαιρο, όχι θέατρο.
Αυτό που θέλαμε να παίξουμε κι εμείς, αλλά η πρώην του τρομοκρατήθηκε από μια φωτό, ενώ οι παίκτες του είχαν κρυώσει και δεν ήταν εύκολο να συνεχίσουν.
«Δε μπορεί το παλικάρι λοιπόν» όπως θα έλεγε ο τσιπουροπαραγωγός και νυν ομοσπονδιακός, δεν το έχει με το πραγματικό ποδόσφαιρο.
Μεταξύ μας τώρα, όταν μάθατε για την απόλυση το μυαλό σας πήγε εκεί που πήγε το δικό μου, ή μήπως είμαι ο μόνος διεστραμμένος εδώ μέσα;
Δε νομίζω, αφήστε που συνδυάζω το γεγονός με κάτι ρεπορτάζ και άρθρα που διάβασα την προηγούμενη εβδομάδα για τον Μαρίνο, μετά το κλαρίνο.
«Σε δύσκολη θέση Ουζουνίδης, καλείται να ανατρέψει την κατάσταση, η διοίκηση στηρίζει τον προπονητή αλλά κι εκείνος οφείλει να αλλάξει την εικόνα προς το καλύτερο», υπαγορευμένες απόψεις εννοείται, που έχουν σαφή στόχευση και νόημα:
«Κανόνισε Μαρίνο, τα ψωμιά σου τελειώνουν. Ανοιχτός είναι ακόμη φούρνος, αλλά δε θα σε περιμένουμε εσαεί…».
Ποτέ και κανένα κλίμα δεν αντιστράφηκε με παρόμοιες απειλές έστω ευγενικές, πείτε τις και προειδοποιήσεις. Αυτό που είναι προγραμματισμένο και μπορεί να κάνει ο καθένας, το κάνει. Αν μου πουν εμένα πχ από το to10, «κανόνισε και ανέβασε την απόδοση σου, έχεις ένα μήνα περιθώριο, μετά γίνεσαι Πουλόπουλος», η απάντηση θα είναι «μα αυτό που παρουσιάζω είναι το καλύτερο δυνατό, εσείς λέτε να μπορώ να γκαζώσω και να πατάω φρένο:».
Εννοείται πως στην πορεία του χρόνου οι επιδόσεις του καθενός μεταβάλλονται, είτε ξεφουσκώνει επειδή δεν έχει άλλο να δώσει, είτε βελτιώνεται αφού δένει με το περιβάλλον, προσαρμόζεται, αποκτά και μια οικειότητα με τους υπόλοιπους, κάτι που τον βοηθά να αποδώσει καλύτερα.
Αυτό το φέρνει σταδιακά ο χρόνος πάντως, δε γίνεται να το απαιτήσεις.
Στο φινάλε ο προπονητής δεν ήταν άγνωστος, είχε προϋπηρεσία στην Ελλάδα, με τον Λυμπερόπουλο παρέα ήταν στον Παναθηναϊκό. Ισχύει και το αντίστροφο για να τα λέμε όλα κι ο Ουζουνίδης δεν πήγε στο άγνωστο, ήξερε πως ο Τζάμπας θεωρεί τους πάντες αναλώσιμους.
Πέρσι όλοι οι «πρωταγωνιστές» του ζήτησαν περισσότερα χρήματα ως «πρωταθλητές», σε κανέναν όμως δεν έκανε τη χάρη, αντί για αύξηση είδαν την πόρτα της εξόδου, γιατί απλά ήξερε καλύτερα από τον καθένα πως δεν ήταν αυτοί οι πρωταγωνιστές.
Δεν είχε και άδικο ο εδώ που τα λέμε, το θέμα είναι πως η ομάδα θέλει και στελέχη έστω για να κρατάνε τα προσχήματα, για να του χαρίσει τον τίτλο ο Φλαμπουράρης, θα έπρεπε να βρίσκεται πέριξ της κορυφής. Καλός ο Θωμάς, χρήσιμος κι ο Γιαννάκης, είναι αναγκαίο ωστόσο να υπάρχει και μια στοιχειωδώς αξιοπρεπής ομάδα.
Για να κερδίσεις με γκολ οφσάιντ γκολ με τον πλαϊνό να πετάει αετό, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να βάλεις γκολ, ο διαιτητής δε μπορεί να κάνει κάθετες πάσες, ούτε ντρίπλες
Επιστρέφοντας στον Μαρίνο στον οποίον έχει δοθεί κάτι σαν dead line και δουλεύει με το πιστόλι στον κρόταφο, επιμένω πως έτσι δεν υπάρχει σωτηρία.
Τα πολύ δύσκολα βεβαίως πέρασαν για το χαρτί, ο αγώνας με τον Παναιτωλικό έχει τον ίδιο βαθμό δυσκολίας με τον αντίστοιχο κόντρα στον «ο Άρης».
Υπάρχει κι η Ευρώπη όμως όπου ο Τζάμπας έχει απαιτήσεις, τι τον έφερε τον Γιαννιώτα άραγε;
Αφήστε που στην πορεία δε θα βρίσκει μόνο Παναιτωλικούς απέναντί του, προσεχώς έρχεται Ξάνθη, ακολουθεί ο Κούγιας που από τώρα ακονίζει τα νύχια του..
Από τις ομάδες της πρώτης εξάδας το χαρτί έχει παίξει με τις τέσσερις και δεν έχει κερδίσει καμμία, τα τρία από αυτά μάλιστα έγιναν στο ΟΑΚΑ.
Για να μην το πολυκουράζω, αν δε γίνει κάνα θάμα δε βλέπω να αλλάζει το κλίμα, στην 5η θέση με εννιά βαθμούς από την κορυφή και επτά από τον Ατρόμητο, δεν υπάρχει περιθώριο για γκέλα, ούτε για πλάκα.
Και σύμφωνα με την εικόνα που δείχνει το χαρτί, το πιθανότερο είναι κάπου να την πατήσει.
Και τότε είναι που βλέπω επιστροφή Μανόλο, πάνω σε άσπρο μουλάρι αφού δεν είναι εποχή για περιττά έξοδα κι αντί για τα ντουμάνια από τα βεγγαλικά, να υπάρχει παντού η μυρωδιά της τσίκνας.
Αυτός είναι ο μεγάλος πόθος μου, ο Μαρίνος αν και δεν είχε συμμετοχή στα περσινά, ατύχησε διπλά αφού συνεργάστηκε με σύλλογο, που όποιος φορά τη φόρμα του γίνεται αποκρουστικός.
Από την πρώτη ημέρα που ανέλαβε το χαρτί είχα ξεκαθαρίσει πως έχω εξαιρετική άποψη γι εκείνον, από τότε που έπαιζε ποδόσφαιρο μάλιστα, με μια κουβέντα τον θεωρώ κύριο.
Τα έφερε έτσι η ζωή πάντως και συνέδεσε την παρουσία του με ότι πιο άθλιο κι εμετικό υπάρχει κι όπως έγραφα πρόσφατα, είναι ο μόνος που δε φταίει, από εκείνους που συγκεντρώνουν την οργή και την αντιπάθειά μας. Απλώς κάθεται δίπλα τους.
Με την επιστροφή Μανόλο το γλυκό θα έδενε ιδανικά, καθώς θα επανενωνόταν όλο το περσινό άθλιο παρεάκι, μαζί με Τζάμπα, Δημητριάδη, Λυμπερόπουλο, που πρωταγωνίστησε στο θίασο.
Αυτό θέλουμε, αυτούσιο, χωρίς προσθαφαιρέσεις, αυτό πρέπει να τιμωρηθεί και να ατιμαστεί. Από τη χαρά μας όταν έρθει ο Μανόλο θα καταργήσουμε τα όπλα και θα βγάλουμε άδεια για φλογοβόλα.
Πρόσφατα έγραφα για τον Μαρίνο, μακάρι να αποδειχτούν προφητικά : « Δε φταις εσύ, απλώς λες τα παράπονά σου κι έχεις κάθε δικαίωμα να ζητάς το δίκιο σου, όσο κι αν το στηρίζεις στη μισή αλήθεια.
Εκείνος ο ασχημομούρης ταβερνιάρης που στον ελεύθερο χρόνο του παρίστανε τον προπονητή, άξιζε να είναι στη θέση σου. Εκείνο το νούμερο, που πέρσι όχι μόνο συμμετείχε στην κλοπή, αλλά είχε το θράσος να δηλώσει πως «δεν μας χαρίστηκε τίποτα, όλους τους βαθμούς τους κερδίσαμε στο γήπεδο».