Καλύτερα να μην μπει ο Παϊρότζ αν δεν ρίξει χρήμα για τίτλους

Τη θέση μου στην υπόθεση του Παϊρότζ Πιεμπονγκσάντ και του κάθε ξένου επιχειρηματία την έχω εκφράσει από την πρώτη στιγμή.

Σε όλες τις περιπτώσεις των επενδυτών, αυτό που «μιλάει» είναι το χρήμα. Τα υπόλοιπα είναι περιττά. Ο Πιεμπονγκσάντ υποτίθεται ότι έρχεται (ή ήρθε…) να βάλει τα χρήματά του στον Παναθηναϊκό. Δικά του, του Ρέστη, άλλων ξένων, ο ίδιος γνωρίζει. Κι όταν βρίσκεσαι σε δεινή θέση κι έχεις ανάγκη το χρήμα δεν κλείνεις σε κανέναν την πόρτα, που έρχεται να βάλει τα ωραία του χρήματα. Εξετάζεις φυσικά τις προθέσεις, βάζεις όρια κι όταν διαπιστώσεις ως εγγυητής, όπως υποστηρίζει ότι είναι ο Αλαφούζος, ότι η επόμενη μέρα θα είναι ομαλή, κάνεις στην άκρη.

Ο Ταϊλανδός επιχειρηματίας εμφανίστηκε από το πουθενά πριν από επτά και πλέον μήνες και έταξε χοντρικά 50 εκατ. ευρώ. Αυτά στην πορεία εξαφανίστηκαν. Αλλά εδώ και σχεδόν ενάμιση μήνα έχει εξαφανιστεί και ο ίδιος. Λογικά κάποια στιγμή θα πρέπει να τον ξαναδούμε. Όπως και να έχει, όλοι θα πρέπει να κάνουμε υπομονή έως τις 21 Ιανουαρίου του νέου έτους. Τότε κλείνει η τρέχουσα ΑΜΚ ύψους δέκα εκατ. ευρώ. Ή θα την καλύψει ή θα μας πει αντίο. Εννοείται ότι μπορεί να βάλει και αύριο χρήματα. Μπορεί να μην βάλει και ποτέ. Δεν φαίνεται, πάντως, να υπάρχει άλλος δρόμος.

Έχουμε επισημάνει, όμως, ότι με τις τελευταίες εξελίξεις στη Μουσκρόν, ο κόσμος έχει γίνει ακόμα πιο καχύποπτος και δύσπιστος απέναντί του. Και τολμώ να πω ότι θα είναι καλύτερα να μην μπει ο Πιεμπονγκσάντ, αν είναι να μην ρίξει εκατομμύρια ευρώ στον Παναθηναϊκό. Εδώ, βέβαια, υπάρχει μία λεπτή γραμμή. Αν έρθει και βάλει 2-3-5 εκατ. ευρώ ή ακόμα κι αν καλύψει όλη την ΑΜΚ, φυσικά και τα χρήματα θα είναι ευπρόσδεκτα. Ένα μεγάλο μέρος σίγουρα θα πάει για να καλυφθούν οφειλές. Δεν τα είχε κι από χθες ο Παναθηναϊκός για να το παίξει large ο Αλαφούζος ή οποιοσδήποτε άλλος.

Ο Πιεμπονγκσάντ, ωστόσο, δεν μπορεί να κάνει απλώς τον συμπαίκτη του Αλαφούζου, ακόμα χειρότερα,  τον συνδιαχειριστή ή να έχει τον Παναθηναϊκό ως όχημα για άλλες δραστηριότητες. Με λίγα λόγια τα πέντε και τα δέκα εκατ. ευρώ είναι ευπρόσδεκτα, αλλά αν μείνει εκεί, τότε ούτε τον κόσμο θα κερδίσει ούτε κάποιο όφελος μακροπρόθεσμα θα υπάρξει. Και θα χάσει και τα χρήματά του. Το να έρχονται απλώς ταλέντα και να πωλούνται σε υπεραξία, είναι κάτι που ακούγεται από την πρώτη στιγμή, ότι αποτελεί πλάνο του Ταϊλανδού, του Γκραντ και των Ζαχάβι, Ραμαντάνι, οι οποίοι είναι φίλοι του και επίσης κυκλοφόρησε από την αρχή ότι θα δρουν πίσω από την βιτρίνα.

Αυτό, όμως, δεν είναι πλάνο πρωταθλητισμού. Είναι πλάνο προσωπικών συμφερόντων. Σίγουρα θα υπάρχει κι ένα κέρδος για τον σύλλογο. Ο κόσμος, ωστόσο, δεν νοιάζεται μόνο για τους ισολογισμούς. Σαφώς κι έχει μεγάλη σημασία για όλους να μην χρωστάει ευρώ η ομάδα. Να επιβιώνει. Αλλά το ιδανικό θα είναι να πορεύεται υγιής διεκδικώντας τίτλους. Αν ο Πιεμπονγκσάντ έρχεται για να γίνει συμπαίκτης σε έναν Παναθηναϊκό που απλώς θα πορεύεται υγιής με τον ίδιο να εξυπηρετεί άλλες προτεραιότητες τότε ενδεχομένως να είναι καλύτερα να μην εμφανιστεί. Γιατί ένας επενδυτής δημιουργεί προσδοκίες και θα πρέπει να τις ικανοποιήσει. Ένας διαχειριστής απλώς βρίσκεται στο κάδρο και το μόνο που προκαλεί είναι αδιαφορία. Αλλά το έχει η μοίρα του όταν κάτι πηγαίνει λάθος να το χρεώνεται.

MUST READ

Παίζοντας με την φωτιά (vol 7)

Ο Παϊρότζ, λοιπόν, θα πρέπει, όταν και αν εμφανιστεί, να μας πει ως τι θέλει να λειτουργήσει. Ως επενδυτής-ηγέτης (μόνο αυτό δεν προκύπτει από την έως τώρα στάση του) ή απλώς ως ένας συμπαίκτης, που μάλιστα δεν είναι ικανός να πάρει την ομάδα στην πλάτη του και να κάνει τη διαφορά; Οι προσωπικότητες-ηγέτες παίρνουν μία δεύτερη ευκαιρία από τον κόσμο. Ή και τρίτη. Οι μετριότητες, όμως, αργά ή γρήγορα οδηγούνται στην έξοδο. Και ειδικά όταν μιλάμε για έναν σύλλογο με το μέγεθος του Παναθηναϊκού.