Δεν μπορεί, πάλι η διαιτησία θα φταίει

Εντάξει μην τρελαίνεστε. Μιλάω τόσο για τους τελικούς νικητές όσο και για τους ηττημένους. Οι δύο ομάδες παρουσιάστηκαν πολύ κουρασμένες από τις υποχρεώσεις τους στην Euroleague και δεν μπόρεσαν, παρά σε ελάχιστες στιγμές μέσα στο παιχνίδι, να βγάλουν την ποιότητα που διαθέτουν στο ρόστερ τους. Η αναμέτρηση θύμιζε σε πολλά την προηγούμενη μεταξύ τους πριν από λίγες μέρες.

Ένα πρώτο ημίχρονο στο οποίο οι ερυθρόλευκοι μπήκαν καλύτερα από τους αντιπάλους τους και δυσκόλεψαν αρκετά τη ζωή των παικτών του Τσάβι Πασκουάλ. Μπορεί να μην πήγαν με προβάδισμα στα αποδυτήρια, όπως συνέβη στο ευρωπαϊκό αγώνα, αλλά έδειχναν να πατούν καλύτερα. Ο ήρωας τους αυτή τη φορά δεν λεγόταν Τίμα, αλλά Λε Ντέι. Στο δεύτερο ημίχρονο οι φιλοξενούμενοι πάλι εξαφανίστηκαν για μεγάλο διάστημα. Οι πράσινοι από την πλευρά τους μαζεύτηκαν αμυντικά, βρήκαν λύσεις από μακριά και μπήκαν σε θέση οδηγού μέχρι το τέλος του παιχνιδιού. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν ξανά το ίδιο με το τριφύλλι να κερδίζει εκ νέου τον αιώνιο αντίπαλο του παίρνοντας και μια σχετικά καλή διαφορά για το ΣΕΦ.

Το θέαμα ήταν στο μεγαλύτερο μέρος του ματς απογοητευτικό. Κακά ποσοστά, αρκετά λάθη – κυρίως από το σύνολο του Μπλατ- μέτριες επιλογές στην επίθεση και τα μεγάλα ατού, με εξαίρεση τον συγκινητικό Γιώργο Πρίντεζη, να βρίσκονται σε άσχημη μέρα. Πάμε να τους δούμε πιο αναλυτικά. Ο γηπεδούχος Παναθηναϊκός μπορεί να πανηγυρίζει μόνο για τη νίκη. Μια νίκη που τον φέρνει σε θέση ισχύος έναντι των αντιπάλων του τόσο στο εγχώριο πρωτάθλημα όσο, κυρίως, στο ψυχολογικό κομμάτι. Με ένα 2-0 ήδη υπέρ του ο Ισπανός τεχνικός κόντρα στον νέο προπονητή του Ολυμπιακού έχει πάρει το πάνω χέρι. Αγωνιστικά έδειξε για μια ακόμη φορά τις ίδιες παθογένειες στο παιχνίδι μέσα στη ρακέτα, αλλά και στον παίκτη που αναλαμβάνει τα γκέμια της ομάδας στην περίπτωση που ο Νικ δεν βρίσκεται σε καλό βράδυ.

Ο φιλοξενούμενος Ολυμπιακός από την άλλη μετράει πια την τέταρτη στη σειρά ήττα του. Δύο από το τριφύλλι, μια από την Φενέρ και μια από την ΤΣΣΚΑ. Σίγουρα το πρόγραμμα ήταν εξαιρετικά δύσκολο, όμως, δεν είναι και το πιο σύνηθες αυτό το αρνητικό ρεκόρ για μια ομάδα τέτοιου επιπέδου όπως οι ερυθρόλευκοι. Με δεδομένο ότι μέσα στην εβδομάδα έρχονται τα ματς με Μπάγερν, στο Μόναχο και Ρεάλ στον Πειραιά η κατάσταση μπορεί να ξεφύγει περαιτέρω. Το κακό για τον τρις πρωταθλητή Ευρώπης είναι στην νοοτροπία ορισμένων παικτών του. Ο Σπανούλης παίζει πια με στόμα περισσότερο απ΄ότι με το σώμα και το μυαλό, ενώ παίκτες επιπέδου Μπόγρη είναι αστείο να αποτελούν σοβαρές εναλλακτικές επιλογές για ομάδες που λένε ότι διεκδικούν την Euroleague.

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

Πάμε και στην επόμενη μέρα. Σας το έχω πει εδώ και καιρό. Αμφότερες οι ομάδες είναι για εσωτερική κατανάλωση και τίποτα παραπάνω. Με τις επιλογές που έκαναν το καλοκαίρι δεν νομίζω να πιστεύει κανείς ότι είναι ικανές για να πάνε μακριά στην κορυφαία διοργάνωση .Για εδώ μέσα καλοί είστε κύριοι.Τώρα αν διοικήσεις και φίλαθλοι θέλετε να εθελοτυφλείτε δικαίωμα σας. Η αλήθεια είναι μία και δυστυχώς πονάει. Ζυγιστήκατε και βρεθήκατε ελλιποβαρείς. Παράδειγμα. Δεν είναι δυνατόν να παίζει ο Πρίντεζης και φέτος 30 και λεπτά σε κάθε ματς. Δεν γίνεται να στηρίζεται τόσο πολύ το παιχνίδι της ομάδας στον μεγάλης ηλικίας Βασίλη Σπανούλη. Από την άλλη δεν είναι δυνατόν να έχεις ξένους τόσο προχωρημένης, μπασκετικά, ηλικίας και να περιμένεις υπερβάσεις. Επίσης χωρίς αξιόπιστο μακρινό σουτ δεν πας πουθενά. Το να ψάχνεις κάθε φορά έναν ήρωα, σήμερα λεγόταν Παππάς, την προηγούμενη φορά Λεκαβίτσιους, δεν αποτελεί και το ιδανικό σχέδιο.