Δώνης, Νταμπίζας αξίζουν να δοκιμαστούν σε μπάτζετ πρωταθλητισμού

Ο Νίκος Νταμπίζας έφυγε από τον Παναθηναϊκό έπειτα από διαμάχη με τον Γιάννη Αλαφούζο. Επέστρεψε, όμως, για να ολοκληρώσει ό,τι άφησε μισό στην πρώτη του θητεία.

Το καλοκαίρι του 2013 τα πράγματα ήταν άσχημα στον Παναθηναϊκό, αλλά σε συνεργασία με τον Γιάννη Αναστασίου κατάφεραν να βάλουν το τρένο στις ράγες. Με τη λήξη της περασμένος σεζόν ανέλαβε μία ομάδα σε σχεδόν παρόμοια κατάσταση με το 2013. Μηδέν ψυχολογία, μιζέρια παντού, ρόστερ που δεν ήταν και δεν είναι ακόμα επιπέδου πρωταθλητισμού και φυσικά με μεγαλύτερα οικονομικά προβλήματα.

Ο Γιώργος Δώνης ονειρευόταν κάποια στιγμή να υπηρετήσει το «τριφύλλι» κι από το πόστο του προπονητή. Σίγουρα θα το επιθυμούσε σε καλύτερες συνθήκες, αλλά έχει ψηθεί τόσο πολύ σε δύσκολες καταστάσεις εντός κι εκτός συνόρων, που δεν υπήρχε περίπτωση να διστάσει να δοκιμάσει τα όριά του. Μέχρι στιγμής και οι δύο τα πηγαίνουν περίφημα. Χτίστηκε μία ομάδα στο πλαίσιο των οικονομικών της δυνατοτήτων, με παίκτες που σέβονται τους εαυτούς τους, την ιστορία και το μεγαλείο του «τριφυλλιού» και βεβαίως και τον κόσμο.

Ο Παναθηναϊκός το έχουμε πει πολλές φορές ότι είναι τεράστιος σύλλογος για να στέκεται σε ένα, δύο, πέντε, δέκα ματς. Σε κάθε παιχνίδι δίνει εξετάσεις. Κρίνεται αυστηρά, όποιος κι αν φοράει τη φανέλα. Αυτό ισχύει, ωστόσο, εκτός από τους ποδοσφαιριστές και για τον τεχνικό διευθυντή και για τον προπονητή. Δίνουν εξετάσεις συνεχώς. Ο Νταμπίζας για παράδειγμα, αν φέρει 5-6 παίκτες στο μέλλον και πιάσει ο ένας, δεν μπορεί να λογίζεται επιτυχημένος επειδή κάποια στιγμή στο παρελθόν έφερε 2-3 παίκτες που απέδωσαν καλά. Ανάλογα κι ο Δώνης. Αν η ομάδα στο άμεσο μέλλον δεν φέρει τις νίκες που χρειάζεται και μπορεί, δεν θα είναι απόλυτα επιτυχημένος. Το πρόσημο ο κάθε οπαδός θα κρίνει αν είναι θετικό ή αρνητικό.

Τι εννοώ; Οι Νταμπίζας, Δώνης έχουν κερδίσει την εκτίμηση των οπαδών, δημιουργώντας με τη στάση και τη δουλειά τους ένα γκρουπ που είναι οικογένεια εντός κι εκτός αγωνιστικού χώρου. Κέρδισαν, όμως, κυρίως το δικαίωμα να τους εμπιστεύεται ο κόσμος και η διοίκηση. Είτε είναι ο Αλαφούζος στο τιμόνι είτε έχει συμπαίκτες είτε έρθει κάποιος άλλος. Ο κάθε άνθρωπος στη δουλειά του, αν τα πάει πολύ καλά, αξίζει να προωθηθεί σε πιο υπεύθυνη θέση. Μπορεί να μην τα καταφέρει. Αλλά θα έχει κερδίσει το δικαίωμα να τον δοκιμάσουν σε υψηλότερο επίπεδο. Και να δοκιμάσει κι ο ίδιος τις ικανότητές του, τις αντοχές, του, τα όριά του.

Αυτό το δικαίωμα, ακριβώς έχουν κερδίσει Νταμπίζας και Δώνης. Να περάσουν στην επόμενη πίστα. Ό,τι κι αν γίνει στο άμεσο μέλλον. Μία μεγάλη ομάδα, άλλωστε, το έχουμε πει ότι δεν πρέπει να λειτουργεί με το σκεπτικό «δοκάρι και μέσα όλα καλά», «δοκάρι κι έξω, τα αλλάζουμε όλα». Η μαγκιά των δυνατών είναι στη διαχείριση. Της κρίσης, αλλά και του ενθουσιασμού. Ο Παναθηναϊκός φέτος δείχνει ότι δεν θα χάσει το ευρωπαϊκό εισιτήριο. Παρά το -6. Είναι επίσης σίγουρο ότι ο Δώνης θα περάσει στους παίκτες του το κίνητρο του κυπέλλου. Θέλει να το διεκδικήσει γιατί είναι ένας τίτλος και σαφώς ο πιο εφικτός στην παρούσα φάση. Αλλά έτσι όπως είναι τώρα η ομάδα, θέλει μεγαλύτερο μπάτζετ για να παλέψει για το πρωτάθλημα τη νέα περίοδο και γιατί όχι να το κατακτήσει. Εννοείται, βέβαια, ότι πρέπει να αποκτήσει δυναμική και στα θεσμικά όργανα.

Χωρίς να ανέβει το μπάτζετ, ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να έχει υψηλές βλέψεις. Θα είναι σίγουρα ανταγωνιστικός, θα μάχεται, αλλά επαναλαμβάνω ότι δεν είναι Ατρόμητος, Τρίπολη ή Ξάνθη για να αρκείται απλώς στην έξοδο στην Ευρώπη. Ο Αλαφούζος το καλοκαίρι που πέρασε, υποσχέθηκε-εγγυήθηκε στους Νταμπίζα, Δώνη, πως θα γίνει ό,τι είναι απαραίτητο για να βγει η σεζόν χωρίς προβλήματα. Ότι θα πληρώνονται οι παίκτες τακτικά, οι πιστωτές δεν θα απειλούν με αφαιρέσεις βαθμών (λες και δεν φτάνει το -6) και γενικά θα λειτουργεί ο σύλλογος ως Παναθηναϊκός κι όχι ως ομάδα χωριού.

Στη διάρκεια της σεζόν, όμως, για να προχωρήσουν όλοι στην επόμενη μέρα που θα περιλαμβάνει τίτλους, θα πρέπει να τους υποσχεθεί κι ένα μεγαλύτερο μπάτζετ. Το επισημαίνω ξανά. Δεν χρειάζονται υπερβολές. Θα βάλει όρια για να μην απλώσει πάλι ο Παναθηναϊκός τα πόδια του πιο μακριά απ’ ό,τι φτάνει το πάπλωμα, αλλά θέλει δεν θέλει, θα πρέπει να το ανεβάσει. Το αξίζουν αυτοί οι δύο άνθρωποι να διαχειριστούν περισσότερα χρήματα, να λάβουν περισσότερα εφόδια για να κοιτάξουν πιο ψηλά. Αυτό, παράλληλα, αρμόζει και στην ιστορία του Παναθηναϊκού. Αν δεν μπορεί γιατί δεν έχει τη δυνατότητα, γιατί δεν βρήκε συμπαίκτες, ή γιατί έτσι θέλει, οφείλει να το ξεκαθαρίσει σε όλους. Πρωτίστως στους Νταμπίζα, Δώνη για να μην κάνουν σχέδια χωρίς τον ξενοδόχο και φυσικά στον κόσμο. Αν κι έχει χάσει προ πολλού την εμπιστοσύνη των οπαδών.