Και ξένους εισαγγελείς αν θέλει το χαρτί, αλλά με μια προϋπόθεση

Κάποια στιγμή πέρσι την άνοιξη, όταν τα γεγονότα της Τούμπας με κολάρο και χαρτί βρίσκονταν στην κορύφωσή τους, με έβγαλε ο Χελάκης στο ραδιόφωνο που έκανε εκπομπή.

Αφού είπε ο καθένας τα δικά του, έκλεισα λέγοντας «ας προσπαθήσει ο καθένας να έρθει στη θέση μας, να έχεις την καλύτερη ομάδα, να απέχεις ένα βήμα από ένα ρημάδι πρωτάθλημα και να στο κλέβουν με τόσο ξεδιάντροπο τρόπο. Να πεις πως έχασες τα ματς στο χόρτο, ότι έκανες μια σοβαρή παράβαση τέλος πάντων και τιμωρήθηκες, να το καταπιείς. Ακόμα και το θέατρο που έπαιξαν ήταν προφανές, ούτε τα προσχήματα δεν κράτησαν. Στη μια περίπτωση ένας προπονητής έκανε τον ψόφιο κοριό επειδή τον ακούμπησε ένα ρολό χαρτί και στην άλλη ο αντίπαλος, αφού ακύρωσε ένα καθαρό γκολ που αρχικά μέτρησε, αποφάσισε να τρομοκρατηθεί από μια φωτογραφία, επειδή ο διαιτητής τους είπε να βγουν στη σέντρα. Το ότι ήμασταν η καλύτερη ομάδα, δεν το λέω εγώ, το ομολόγησαν οι αντίπαλοι, αρνούμενοι να αγωνιστούν κι επανεπιβεβαιώθηκε στον τελικό του ΟΑΚΑ…».

Ακόμα και σήμερα, στο μυαλό μου είναι χαραγμένα τα αμέτρητα πηγαδάκια στις κερκίδες της Τούμπας, όπου όλοι πάνω από ένα κινητό, απορούσαν «πως είναι δυνατόν να ακυρώνεται αυτό το γκολ ως οφσάιντ;». Τα είδαμε όλα μπροστά μας, όχι μόνο το γκολ, είδαμε τον Κομίνη και τον Ποντίκη να δείχνουν σέντρα, λίγο μετά ανέβηκε ένα ερασιτεχνικό βίντεο ακριβώς από την ευθεία, που δείχνει πως ακόμα κι ο Μαουρίσιο καλυπτόταν. Δεν ετίθετο δηλαδή θέμα, ούτε για παθητικό οφσάιντ..

Εκείνες οι στιγμές πραγματικά με στοιχειώνουν, δε μπορούσα ποτέ να φανταστώ όμως ότι θα φτάσω σε σημείο να σκέφτομαι, μήπως ήταν για καλό τελικά, καθώς αποτέλεσαν αφορμή για ατελείωτα γούστα.

Το περσινό πρωτάθλημα είχε εκ προοιμίου βαφτιστεί χαρισμένο, ίσως να μην μας άφηναν να το χαρούμε τόσο αφενός, έγιναν ρόμπες αφετέρου.

Στη συνέχεια, διαπιστώνοντας την κωμική ρητορική του χαρτιού, αναλογίζεσαι αν, σε περίπτωση που ο Κομίνης δεν άλλαζε την απόφασή του, θα νιώθαμε τόση χαρά ακούγοντας τον Λυσσάνδρου να λέει πως η ρίψη μολότοφ δεν συνιστά πράξη βιαιοπραγίας..

Αν θα είχαμε ξανά την ευκαιρία να πέσουμε κάτω από τα γέλια, διαβάζοντας τους χαρτορεπόρτερ, να σκούζουν περί αλλοίωσης πρωταθλήματος, επειδή τους αφαιρέθηκαν βαθμοί.

Αν θα αισθανόμασταν τόση ηδονή, με τα κείμενα του Πατατάκια που ζητά μετ επιτάσεως και ξένους διαιτητές και δικαστές από την αλλοδαπή, όταν λίγους μήνες πριν η ομάδα του υποστήριζε πως η έλευση ξένων προσβάλει τους Έλληνες διαιτητές.

Μέσα στη θολούρα και τον πανικό τους, ξέχασαν πως με ξένους διαιτητές δεν έχουν σταυρώσει νίκη, οπότε εκτός από τις τουαλέτες τις Αγιά Σοφιάς, η προσοχή τους θα είχε επικεντρωθεί στη μάχη της παραμονής.

Τι να έκαναν άραγε και τον Θωμά, καντηλανάφτη στην Αγιά Σοφιά; Αν κι όπως γράφτηκε στην Άποψη ο Θωμάς δεν έχει καμμία σχέση με όσα του καταλογίζουν και όλα είναι ψέματα, οπότε αφού διαψεύστηκε από την έγκυρη εφημερίδα και τα έγκυρα χείλη του αδερφού, δεν έχω παρά να βάλω πιπέρι στο στόμα και να προχωρήσω παρακάτω.

Ζήτησαν και ξένους δικαστές, επιβεβαιώνοντας πως «το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη» Και ξένους εισαγγελείς και ξένους αστυνομικούς και ξένους δημοσίους υπαλλήλους να φέρουμε, όπως αγαπάει το χαρτί.

Οι ξένοι δικαστές είναι σαν τους διαιτητές, κρίνουν βάσει όσων βλέπουν, δεν παίρνουν γραμμή από κανέναν Φλαμπουράρη, ούτε επηρεάζονται από στοχευμένες επικοινωνιακές επιθέσεις.

Καλοδεχούμενοι λοιπόν αλλά με μια προϋπόθεση, να επανεξετάσουν αναδρομικά τα περσινά γεγονότα της Τούμπας.

Να αποφασίζουν, ποιος είναι ο υπαίτιος διακοπής ενός αγώνα, χωρίς να έχει αποφασίσει σχετικά ο άρχοντας της αναμέτρησης.

Αυτός που θέλει να παίξει ή εκείνος που την κοπανάει;

Σε ποια διάταξη προβλέπεται επίσης το «παίρνω την ομάδα και φεύγω του κυρ Σάββα, χωρίς να επιτρέπεται η είσοδος του γιατρού στα αποδυτήρια» και πως μια ομάδα έχει το δικαίωμα να θέσει όρους για να αγωνιστεί, όπως εκείνοι που ήθελαν να μάθουν αν μέτρησε το γκολ, για να αποφασίσουν αν τρομοκρατήθηκαν;

Με το καλό λοιπόν να μας έρθουν οι ξένοι δικαστές και να επανεξετάσουν τις υποθέσεις, έτσι για την ιστορία.

Το πρωτάθλημα είναι δικό τους κι αυτό δεν αλλάζει, δεν τους το κλέβει κανείς. Όπως έγραφα και πέρσι δε γίνεται να υπάρχουν δυο πρωταθλήματα που διεξάγονται ταυτόχρονα, ένα ήταν και έμεινε στην ιστορία ως χάρτινο. Απλώς να εκδικαστούν ξανά οι υποθέσεις με τις κοπάνες τους, να δούμε τελικά αν έχουμε δίκαιο εμείς ή αυτοί, έτσι, για την τιμή των όπλων, όπως λέμε.

Το χάρτινο άλλωστε, δε θέλουμε να φύγει ποτέ από την τροπαιοθήκη τους, θα έφευγε κι η ντροπή μαζί, εκεί να μείνει αιώνια, για τιμωρία! Να τους στιγματίζει μια ζωή. Όσο βρίσκεται εκεί, τόσο θα γεύονται την κατάρα, ως αυτονόητες συνέπειες της κλοπής και του θεάτρου…

Βιώνοντας το φετινό πάρτι με τις κωλοτούμπες των χαρτιών, φτάνω στο σημείο να λέω χαλάλι για όσα ζήσαμε πέρσι.

Τα πρωταθλήματα δεν τελειώνουν ποτέ, δεν το πήραμε πέρσι, θα το πάρουμε φέτος,του χρόνου, σε πέντε, σε δέκα, σε εκατό χρόνια, ίσως βαρεθούμε να σηκώνουμε, ίσως πάλι δεν το πάρουμε ποτέ!

Η απόλαυση όμως να βλέπουμε τα χαρτιά να αυτοαναιρούνται και να βράζουν στο ζουμί τους, δεν πληρώνεται με τίποτα.

Το διαπιστώνουν κι αυτοί που δεν προλαβαίνουν να μετρούν φάπες σε κάθε επίπεδο, αδυνατώντας να βρουν παρηγοριά ακόμα και στο παραμύθι «είμαστε πρωταθλητές!».

Δεν τους αναγνωρίζει κανείς έτσι, το ξέρουν κι οι ίδιοι πως είναι χάρτινοι. Γι αυτό ντρέπονται..

ΥΓ. Έγραφα χθες πως χάρηκα για τη μη τιμωρία του γαύρου, αν ήταν στο χέρι μου θα τους χάριζα μερικούς ακόμα βαθμούς ακόμα. Είναι ο μόνος τρόπος για να ευνουχίσεις την επικοινωνιακή ισχύ τους.

Στην αντίστοιχη περίπτωση με το χαρτί είχα δηλώσει εκστασιασμένος με την αφαίρεση βαθμών, για τον απλούστατο λόγο πως τον Τζάμπα δεν τον έκαιγαν οι βαθμοί, το πρόστιμο των 73 χιλ τον ένοιαζε.

Πριν το πληρώσει, φόρεσε μαύρη μαντήλα στο κεφάλι, και θρηνούσε τα λεφτά που πλήρωσε. Και μόλις με το καλό ανοίξει η Αγιά Σοφιά, κάθε χρόνο θα κάνει μνημόσυνο, στη μνήμη των 73 χιλ ευρώ.

Εκτός αυτού, επικοινωνιακά το χαρτί είναι σε επίπεδα Παναιτωλικού, οι αναρτήσεις του Δημάτου γίνονται την επόμενη μπλοκ του Κεφτετζόγλου και του Πατατάκια, ο τελευταίος, δανείζεται τίτλους από την Ώρα.

MUST READ

Νόμος του ποδοσφαίρου…

Ούτε τα προσχήματα κρατάνε, ούτε φαντασία έχουν, μόνοι τους καρφώνονται, χωρίς κόπο, γι αυτό φτιάχνομαι ασύστολα, όποτε την πατάνε…