Δεν είναι κακό λίγο «ξύλο»

Το μπάσκετ είναι ένα άθλημα επαφών. Όταν τα παιχνίδια είναι στην κόψη, αυτός που θα το θέλει περισσότερο, θα περάσει στο παρκέ με το «μαχαίρι στα δόντια» για να πάρει τη νίκη.

Αυτό που με ενοχλεί στον Ολυμπιακό αυτήν την περίοδο δεν είναι οι ήττες. Είναι ο τρόπος που έρχονται και το πώς αντιδράει η ομάδα σε αρκετές στιγμές μέσα στο παρκέ. Μου λείπει η σκληράδα, ο τσαμπουκάς και το DNA που είχα συνηθίσει να έχει. Η μετάβαση από την εποχή του Γιάννη Σφαιρόπουλου σε εκείνη του Ντέιβιντ Μπλατ ήταν δεδομένο ότι θα είχε μία παρόμοια εξέλιξη.

Βγάζει μάτι ότι ακόμα ψάχνονται οι παίκτες και προσπαθούν να αφομοιώσουν όσα τους ζητάει ο προπονητής τους, την ώρα που η χημεία χτίζεται παιχνίδι με το παιχνίδι.

Απέναντι στην Φενέρμπαχτσε, το γεγονός που δεν μου άρεσε καθόλου δεν ήτα η άμυνα, αλλά η έντασή της. Δεν τον ένιωθαν οι παίκτες του Ομπράντοβιτς στον Ολυμπιακό. Θυμάμαι ελάχιστα φάουλ που πόνεσε ο αθλητής της Φενέρ όταν έκαναν φάουλ οι Ερυθρόλευκοι.

Παράλληλα, σε ένα ματς που τελείωσε στους 73 πόντους για την Φενέρμπαχτσε, ο Ολυμπιακός έκλεισε την αναμέτρηση με 15 φάουλ!

Στην πρώτη περίοδο ας πούμε, είχε δώσει δύο φάουλ σε ένα 10λεπτο και τα 2 από τον Μιλουτίνοφ. Φοβερό να μην χρησιμοποιεί το… όπλο των φάουλ η ομάδα και πάλι, δεχόμενη 18 πόντους σε αυτό το διάστημα. Το ακόμα χειρότερο είναι πως τα επόμενα δύο έδωσαν βολές! Ενώ και το 5ο φάουλ του Ολυμπιακού στο ματς, στην αρχή της δεύτερης περιόδου, έστειλε και πάλι τους παίκτες των φιλοξενούμενων στην γραμμή της φιλανθρωπίας. Σε 5 συνολικά σε αυτό το διάστημα είχε 6 βολές η Φενέρ! Απαράδεκτο…

Δεν βοηθάει και ο ίδιος ο Ολυμπιακός το εαυτό του. Δεν τον φοβίζει τον αντίπαλο και αυτό έχει αντίκτυπο ακόμα και στον τρόπο που τοποθετείται για ένα ριμπάουντ.

Το πρώτο γερό φάουλ του ήρθε από τον Μπόγρη στον Μέλι, που ήταν και το δεύτερο της τρίτης περιόδου.

Ειδικά αυτήν την περίοδο που όλοι ψάχνονται στην επίθεση, θέλω 12 Μπόγρηδες στην άμυνα.. Ειλικρινά. Με την νοοτροπία του στο παρκέ, που θα δαγκώσουν τον αντίπαλο σε κάθε φάση, και η επαφή τους θα τραντάξει, θα πονέσει και θα φοβίσει. Τώρα συγνώμη αλλά θέλει ΞΥΛΟ.. Μπασκετικό ξύλο…

Πρέπει ο Ολυμπιακός να γίνει πιο επιθετικός σε αυτό το κομμάτι. Να αναγκάσει τους αντίπαλούς του να καταλάβουν ότι δεν θα πάρουν τόσο εύκολα θέση στο ματς, δεν θα είναι τόσο άνετοι για ένα ντράιβ και η υπόθεση επιθετικό ριμπάουντ θα είναι… μαρτύριο.

Είναι θέμα νοοτροπίας, όχι κορμιών. Μακάρι σε αυτές τις φάσεις να έχουν την τρέλα του Μπόγρη. Λείπει και ο Αγραβάνης που το έχει αυτό το πράγμα ως προσόν.

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΖΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ

Από τα 4:17 του Μάντζαρη στο ΟΑΚΑ των 3 γκαρντ, στο… παρκάρισμα του Σπανούλη στα τελευταία δευτερόλεπτα στη Φενέρμπαχτσε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι με τον Ντέιβιντ Μπλατ δεν θα πλήξουμε. Και δεν το λέω με κακό τρόπο αυτό. Ο Αμερικανοϊσραηλινός θα κάνει πάντα αυτό που σκέφτεται και όχι αυτό που θα όριζε για πολλούς η λογική.

Δεν είναι καλός ένας παίκτης; Δεν θα τον περιμένει μέχρι τέλους. Θα εμπιστευτεί αυτόν που νομίζει ότι είναι έτοιμος και τον έχει δει έτσι μέσα από τις προπονήσεις αλλά και στη διάρκεια μίας αναμέτρησης.

Τι θα κερδίσει αν ο 24χρονος Γκος του πάρει το ματς με την Φενέρ; Μία τεράστια ώθηση ηθικού του Αμερικανού γκαρντ που είναι κεφάλαιο για τον Ολυμπιακό. Δεν είχε να κερδίσει κάτι εάν ο Σπανούλης έπαιρνε την τελευταία επίθεση και την έχανε. Ο Γκος από την άλλη γαλουχείται στο υψηλότερο επίπεδο και αυτό είναι το κέρδος του Μπλατ. Η εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του μπορεί να αποδειχτεί θησαυρός για τη συνέχεια.

Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι έπρεπε ο αρχηγός να είναι στο παρκέ. Όχι για να πάρει το σουτ, αλλά για να έχει 2 παίκτες επανω του γιατί θα πιστέψουν ότι θα καταλήξει εκεί η μπάλα όπως συνέβαινε κατά το παρελθόν.

ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΚΑΙ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ ΣΛΟΥΚΑ

Οι αθλητές δεν είναι ρομπότ παιδιά. Στον αγωνιστικό χώρο και όταν τα παιχνίδια είναι στα κόκκινα δεν σκέφτονται. Πόσα παραδείγματα να δούμε από το παρελθόν για να το καταλάβουμε αυτό. Ολόκληρος Ζιντάν είχε κουτουλήσει τον αντίπαλό του στο τελευταίο ματς της καριέρας του. Καταλαβαίνω απόλυτα τον Κώστα Σλούκα στην φάση που πανηγύρισε το καλάθι στο ΣΕΦ. Παιδιά ΜΟΝΟΣ του κέρδιζε τον Ολυμπιακό και αυτό από μόνο του δείχνει το πόσο τεράστιο είναι το κατόρθωμά του.

Μέσα στην ομάδα μόνο φίλους έχει και ο ίδιος καταλαβαίνοντας το λάθος του είχε τα… άντερα μετά να πει ότι η αντίδρασή του ήταν υπερβολική και δεν έπρεπε να το κάνει αυτό. Λάθος του όμως είναι μία κίνηση που δεν είναι κατακριτέα. Εκείνη την στιγμή είναι αδύνατον να σκεφτείς καθαρά. Αναμενόμενο να δεχτεί την «επίθεση» του κόσμου, που είναι και επηρεασμένος από όσα έχουν γίνει το καλοκαίρι με τους ψιθύρους να έχουν μπει στα αυτιά του για ενδεχόμενη μετακίνηση του «Σλου» στον Παναθηναϊκό.

ΥΓ1. 5, 9, 7, 10, 10 , 20, 9. Δεν είναι τυχαίοι αριθμοί. Είναι τα επιθετικά ριμπάουντ των αντιπάλων του Ολυμπιακού στις 7 αγωνιστικές της Ευρωλίγκας. Συνολικά 60 επιθετικά ριμπάουντ σε αυτά τα ματς. Απαγορευτικοί αριθμοί…

ΥΓ2. Υπερβολικά κλειστό ροτέισον για την περίοδο που διανύουμε. Φανερώνει κάτι αυτό;

ΥΓ3. Δεν κατάλαβα γιατί έπαιξε τόσο λίγο ο ΛεΝτέι. Δεν ήταν κακός στο διάστημα που αγωνίστηκε. Το να αγωνιστεί κάποιος δεν γίνεται μονάχα για να προσφέρει αλλά και για να αποφορτίσει κάποιον άλλον που έχει ήδη κουραστεί.

ΥΓ4. Μου άρεσε το πείσμα του Παπανικολάου. Εχασε πολλές μάχες από τον Κάλινιτς που τείνει να γίνει ο δήμιος των Ερυθρόλευκων στα παιχνίδια με την Φενέρμπαχτσε.