Ψυχραιμία πάνω από όλα…

Είναι αλήθεια πως ο Ολυμπιακός που είδα με την Χίμκι με είχε εντυπωσιάσει. Το είχα γράψει κιόλας παρότι μόλις πρώτο ματς στην Ευρωλίγκα. Ένας Ολυμπιακός που ξεκίνησε με δύο εντυπωσιακά διπλά και τώρα είναι στο 3-4. Έχασε στη Μόσχα παλεύοντας, έχασε στο ΟΑΚΑ παίζοντας ένα ημίχρονο, έχασε και στο ΣΕΦ από την Φενέρ.

Κοινό στοιχείο ειδικά στα δύο τελευταία ματς; Ο Ολυμπιακός δείχνει soft ομάδα, δεν παίζει «ξύλο», δεν βγάζει τσαμπουκά, δεν τρελαίνεται αν εξαιρέσουμε τον μόνιμα «τρελαμένο» Παπανικολάου. Αυτός άλλωστε ήταν και ο Νο1 ερυθρόλευκος που πάλεψε για να αποφύγει μια σκληρή ήττα ο Ολυμπιακός.

Ο Μπλατ από την άλλη δείχνει να ψάχνεται. Όσο εύκολα του βγήκε το πράγμα στα δύο πρώτα ματς τόσο έχει δυσκολέψει. Μέχρι και τον Σπανούλη άφησε στον πάγκο στο κρίσιμο 4λεπτο.
Σίγουρα δεν αρέσει σε κανέναν η ήττα. Το σημαντικότερο όμως είναι να υπάρχει ψυχραιμία και καθαρό μυαλό. Πέρσι ο Ολυμπιακός ξεκίνησε «τρένο» και κλάταρε στα κρίσιμα.

Αν συνάμα κάποιοι νέοι παίκτες τελικά δεν κάνουν, δεν αντέχουν, δεν είναι αυτό το επίπεδο τους το ξέρει ο Μπλατ και οι Αγγελόπουλοι που προφανώς το συζητάνε. Επίσης αν η διαιτησία έκανε τα δικά της στο ΣΕΦ το ξέρουμε χρόνια, το ξέρουν και οι Αγγελόπουλοι χρόνια. Με ομάδα του Ομπράντοβιτς έπαιζαν. Το ξέρουν ότι τα «φρ» συνήθως πάνε προς τον Σέρβο.

Αν και στην Ευρωλίγκα αρχίσει να λάμπει ο… Φάρος τότε να το αφήσουμε καλύτερα.

Όπως και να έχει όμως το θέμα είναι πως στο μπάσκετ τώρα δεν κρίνεται τίποτα. Αρκεί να είναι στο κόλπο η ομάδα μέχρι το τέλος. Γιατί αυτή την στιγμή είναι 10ος εκτός 8αδας και έρχεται το ΟΑΚΑ για το πρωτάθλημα με τον Παναθηναϊκό που αν χάσει ξανά θα κάνει ακόμη πιο βαριά την ψυχολογία και το Μόναχο με την Μπάγερν που αν δεν νικήσει τότε θα μπλέξει για τα καλά.

Αυτό που πρέπει να φροντίσει ο Ολυμπιακός είναι να είναι στο κόλπο όταν χρειαστεί για να φορτσάρει και ας μην έχει πλεονέκτημα έδρας. Με ηρεμία και ψυχραιμία να αντιμετωπίσει τα ζόρια. Προπονητή υψηλού επιπέδου έχει, διοίκηση με περίσσια υπομονή έχει άρα όλα μπορούν να διορθωθούν.

Όσον αφορά τώρα την Εθνική μας στο ποδόσφαιρο η νέα εποχή του Άγγελου ξεκίνησε με νίκη χωρίς αντίκρισμα. Η επιλογή του Αναστασιάδη δεν είναι αυτή που έπρεπε να κάνει η ΕΠΟ του Γραμμένου, όμως από την στιγμή που την έκανε, οφείλουμε όλοι να ελπίζουμε πως ο Αναστασιάδης θα «ζωντανέψει» τα «πεθαμένα» όπως έλεγε και στην ομιλία του.

Λογικό στο πρώτο του ματς να μην επιχειρήσει να αλλάξει κάτι, στην πορεία όμως πρέπει να βρει τον τρόπο να γίνει πιο ουσιαστική η ομάδα. Ας τον δούμε λοιπόν τον Άγγελο με την ελπίδα πως θα μπορέσει να μας διαψεύσει και να αποδειχθεί ικανός να μας πάει στο Γιούρο, έστω και αν η λογική και οι πιθανότητες είναι εναντίον του.

Υ.Γ. Κουβέντα για τον Σλούκα άνοιξε πάλι. Η αλήθεια είναι πως ο πανηγυρισμός του στο τρίποντο που πέτυχε στο φινάλε ήταν χωρίς ιδιαίτερο λόγο έντονος. Από την άλλη όμως ανήκει στην Φενέρ, δικαίωμα του να πανηγυρίσει όπως θέλει, δικαίωμα του να αντιδράσει όπως θέλει, δικαίωμα του να μην σκεφτεί πως όλα για αυτόν ξεκίνησαν επειδή ο σύλλογος στον οποίο έβαλε το τρίποντο και έκανε σαν παλαβός τον εμπιστεύτηκε και τον ανέδειξε. Ο Σλούκας άλλωστε αν το καλοκαίρι έχει αποφασίσει να πάει στον Παναθηναϊκό δεν θα αλλάξει γνώμη με το χειροκρότημα στην αρχή του ματς ή με την γιούχα μετά τον ξέφρενο πανηγυρισμό του. Ούτε πέντε πάνω, πέντε κάτω, θα σκεφτεί αν ο Γιαννακόπουλος του δώσει αυτά που θέλει σε αντίθεση με τους Αγγελόπουλους. Επαγγελματίας είναι και κάνει ότι θέλει. Απλά πράγματα, άσχετα αν στον οπαδό κολλάει άσχημα η αντίδραση του. Άλλο κομμάτι αυτό.