Ολυμπιακός vs Ζοτς

Τι και αν βρισκόμαστε μόλις στην έβδομη αγωνιστική της φετινής Eurolegue. Τι και αν πρακτικά το αποψινό παιχνίδι δεν κρίνει τίποτα, ή σχεδόν τίποτα για να μην είμαι άδικος, στην οικονομία της διοργάνωσης για τους δύο αντιπάλους. Τι και αν μια ήττα σήμερα δεν θα φέρει καμία απρόσμενη εξέλιξη στα δυο στρατόπεδα. Ο αγώνας που θα διεξαχθεί σε λίγες ώρες στο ΣΕΦ είναι από μόνος του σπουδαίος. Ο λόγος; Προφανής ακόμα και σε όσους δεν έχουν την παραμικρή επαφή με το άθλημα ή τις δύο ομάδες. Η παρουσία- και μόνο αυτή- του τεράστιου Ζοτς στην έδρα του Ολυμπιακού αποτελεί την είδηση της βραδιάς για την διοργάνωση. Ο Σέρβος προπονητής είναι persona non grata για όλους στην ελληνική ομάδα. Δεν είναι μόνο το » πράσινο» παρελθόν του, αλλά και το γεγονός ότι στέρησε το 1994, το 1995. το 2009 και το 2017 τον τίτλο της Euroleague από τον Ολυμπιακό.

Η τούρκικη Φενέρ, από την ημέρα που έδωσε τα κλειδιά στον Ομπράντοβιτς, έχει μπει για τα καλά στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ένας Σύλλογος, που πριν την έλευση του Μίδα Ζέλικο, βρισκόταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, έχει » βαρεθεί» να φθάνει κάθε χρόνο στο τέλος του δρόμου, δηλαδή στο Final- Four. Με εξαίρεση την πρώτη σεζόν, το 2013-14, όπου η Φενέρ έφθασε στο Top- 16, από τότε η ομάδα δεν έχει σταματήσει την πορεία της παρά μόνο στην τελική φάση. Μάλιστα τα τρία τελευταία χρόνια έχει ισάριθμους τελικούς και ένα τρόπαιο. Πολλοί μιλούν για τα χρήματα που κάθε χρόνο ξοδεύει η διοίκηση και ότι αυτός είναι ο βασικότερος λόγος που φθάνει σε αυτές τις επιτυχίες. Πολλοί επίσης έχουν το θράσος να μιλούν για αποτυχία του Ζέλικο, επειδή πήρε μόλις ( !!!! ) ένα στα τρία, λες και η Φενέρ στην προ Ζοτς εποχή είχε στην τροπαιοθήκη της σειρά ευρωπαϊκών τίτλων και δεν το ξέρω.

Οι κόντρες του κορυφαίου προπονητή στην ιστορία του αθλήματος στη Γηραιά Ήπειρο με τον Σύλλογο του μεγάλου λιμανιού έχουν γράψει ιστορία. Ο Ολυμπιακός όποτε τον βρήκε στο δρόμο του στην Ευρώπη του κόστισε ακριβά. Για να προλάβω τους φίλους των γηπεδούχων, που μπορεί να εξοργιστούν, εννοώ τις μάχες που έκριναν τίτλους και όχι απλά ματς ομίλων. Ως κόουτς της Μπανταλόνα το μακρινό 1994 – σε μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία των Final- Four – του πήρε το τρόπαιο , όπως έκανε και ένα χρόνο μετά, όντας φαβορί όμως αυτή τη φορά, στη Σαραγόσα με την Ρεαλ. Το ίδιο επαναλήφθηκε και το 2009 στον ημιτελικό στο Βερολίνο με τον Παναθηναϊκό, αλλά και στο τελευταίο σημαντικό τους ραντεβού, στον τελικό της Πόλης το 2017. Δεν θα μπω στη διαδικασία να θυμίσω και τα πεπραγμένα των εν Ελλάδι αναμετρήσεων γιατί εκεί πραγματικά δεν μπορεί να γίνει καν κουβέντα. Η πλάστιγγα δεν γέρνει απλώς προς την πλευρά του Σέρβου, αλλά μάλλον » σπάει» από το βάρος των επιτυχιών του κόντρα στους ερυθρόλευκους. Πάμε και στα αγωνιστικά τώρα.

Έχουμε πει ότι ο φετινός Ολυμπιακός είναι μια καινούρια ομάδα με πολλές αλλαγές στο ρόστερ, κυρίως όμως με τελείως διαφορετική φιλοσοφία. Ο Ντέιβιντ Μπλατ, που διαδέχθηκε τον Γιάννη Σφαιρόπουλο, προσπαθεί να εμφυσήσει στους παίκτες του διαφορετική νοοτροπία από τον προκάτοχο του. Αυτό απαιτεί χρόνο και σίγουρα στην αρχή φέρνει και ήττες ή έστω απλώς κακές εμφανίσεις. Το μεγαλύτερο πρόβλημα για τους γηπεδούχους δεν είναι όμως αυτό. Κατά τη γνώμη μου τα δύο βασικά ζητήματα που καλείται να διαχειριστεί ο νέος τεχνικός της ομάδας είναι, αφενός η απουσία εμπειριών από τους νέους παίκτες – κυρίως για Γκος και Λε Ντέι χτυπά η κουδούνα- και αφετέρου η ακόμη μεγαλύτερη εξάρτηση, σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, της απόδοσης του συνόλου από τον Σπανουλη και τον Πρίντεζη. Αν οι δύο παίκτες αυτοί δεν τραβήξουν τότε τα πράγματα ζορίζουν. Η Φενέρ από την άλλη προσπάθησε φέτος να βαθύνει πιο πολύ το ρόστερ της και να διορθώσει την ανορθογραφία στη θέση πέντε που φάνηκε πέρυσι εξαιτίας της άστοχης επιλογής του Τόμπσον. Ο ερχομός του Λοβέρν γέμισε την ρακέτα, ενώ ο Έρικ Γκριν ήρθε να προστεθεί τελευταίος στην ομάδα αντικαθιστώντας τον τραυματία Ένις. Μπορεί να χτύπησε η ατυχία τη Φενέρ, όμως ίσως τελικά να της βγει σε καλό. Ο πρώην άσος του Ολυμπιακού είναι σαφέστατα περισσότερο γνώστης της πραγματικότητας των παρκέ της Ευρώπης από τον άτυχο συμπατριώτη του και θα βοηθήσει αποφασιστικά για την επίτευξη των στόχων της.

Συμπέρασμα; Δύσκολο ματς και για τους δύο. Οι γηπεδούχοι μετά από δύο ήττες, που πάντως κρίνονται ως απόλυτα φυσιολογικές σε Μόσχα και Ο.Α.Κ.Α, δεν θέλουν να χάσουν και δεύτερο παιχνίδι στην έδρα τους μετά από εκείνο με την Αρμάνι. Οι φιλοξενούμενοι από την άλλη έχοντας μέχρι ώρας μόνο μια ήττα, στο τούρκικο ντέρμπι με την Εφές, βλέπουν το αποψινό ως μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να πετύχουν μια νίκη που πολλοί δύσκολα θα κάνουν οι υπόλοιποι διεκδικητές της πρώτης τετράδας. Το μόνο σίγουρο είναι το θέαμα και ο ανταγωνισμός εντός του ΣΕΦ.